Midden in de nacht kwam ze thuis
Mien kon haar kerel wel wurgen, de politie kwam hem ophalen, want bij het omruilen van zijn oude jas voor een nieuwe in een dure herenzaak was hij vergeten zijn legitimatiebewijs uit zijn vodden jas mee te nemen. Nadat proces verbaal was opgemaakt mocht Wouter weer naar huis. Thuis gekomen vond hij een briefje, dat zijn vrouw vertrokken was naar haar zuster in Purmerend. Van de schrik kon hij niet meer poepen en na vijf dagen was er nog geen bout in de pot gevallen. Toen kwam zijn buurvrouw zwarte Lola bij hem aankloppen om een pannetje erwtensoep te brengen. Doet ze wel meer, want ook zij is alleen, haar vent zat in de nor.
''Lief van je Lola, maar ik heb geen trek, want ik heb last van constipatie en heb last van krampen. Ik voel mij vreselijk opgelaten. Vanmorgen zat ik op de wc en maar persen, maar geen bout te bekennen.''
''Bel dan het gezondheidscentrum en vraag of de dokter er een medicijn voor heeft. Ik heb het ook wel eens gehad, en dan kreeg ik een drankje en dat hielp.''
''Ik bel meteen de dokter, schat.''
Hij pakte resoluut de hoorn van het telefoontoestel en belde het dokterscentrum en hij kreeg spoedig verbinding.
''Hallo zuster, met Wouter Jansen. Ik ben een klant van jullie. Moet u eens horen.''
''Wat is er aan de hand, mijnheer?'', zei de zuster.
''Zuster, ik kan al een paar dagen niet bouten en heb hevige krampen. Is daar wat voor?''
''Mijnheer, eet wat gedroogde pruimen, ontbijtkoek en drink lauw water, dan komt het wel weer goed.''
''Zuster, heb ik gedaan, maar het hielp niet, ik ben radeloos.''
''Goed mijnheer, ik zal een recept voor u klaarleggen, een drankje en dat moet u vanavond innemen. Dat werkt heel snel en breng dan morgenochtend een beetje ontlasting in een flesje, dan kunnen wij het nakijken.''
''Bedankt, zuster.''
Midden in de nacht begon het medicijn te werken. De volgende morgen moest Wouter snel naar de wc. Een enorme bout lag in de pot. Ik keek er dankbaar naar. Wat een opluchting. Hij heeft toen een grote lege jampot schoongemaakt en de enorme bout erin gedeponeerd en afgedekt met papier vastgehouden door een elastiekje. Op de fiets ging hij naar het dokterscentrum. Bij de balie stond niemand. Een knappe blonde zuster kwam toegesneld.
''Goedemorgen zuster, ik moest mijn ontlasting brengen voor onderzoek. Gisteren heb ik daarover gebeld.''
Hij schoof de jampot naar haar toe. Door het papier walmde een hevige stank. Patiënten die tegenover de balie op stoelen zaten te wachten begonnen hem uit te schelden.
Een vrouw riep:
''Hé idioot, wie brengt er nou zo'n grote pot stront hier naar toe.''
Ook de zuster begon tegen hem uit te varen, en zei:
''Gadverdamme man, wat bent u van plan, we hebben maar een klein beetje nodig.''
Ze trok een vies gezicht en andere zusters schoten in de lach en liepen met de hand voor de neus hard weg.
''Wat een stank, volgens mij heeft die kerel dooie muizen gegeten'', riep een vluchtende zuster.
''Ik ga die pot hier niet open maken. Hier hebt u een klein flesje en ga op de wc er een klein beetje in doen, meer hebben we niet nodig'', zei de dienstdoende zuster.
''Kan u het niet doen zuster'', zei Wouter nog.
Een grote kerel riep:
''Hé, halve gare dat je bent, haal die pot stront weg en rot op. De hele boel is hier vergeven van de stank. Opzouten en wegwezen hier.''
Van schrik rende Wouter weg en liet de pot staan. Toch heeft hij de raad van de zuster opgevolgd en hij drinkt voortaan veel water en eet bruin brood en fruit. Het gaat nu weer een stuk beter met de ontlasting. Hij zag weer prachtige bouten in de wc liggen. Zwarte Lola moest vreselijk lachen om het gebeurde en samen dronken ze een stevige borrel met het gevolg, dat ze bij hem in bed dook. Had ze beter niet kunnen doen, want midden in de nacht ging de huisbel. Ze kwam het bed uit en zag door de kier van het gordijn Mien voor de deur staan met een koffer. Ze schrok zich wezenloos en maakte Wouter wakker. Ze zei:
''Mien staat voor de deur, ik neem de benen via de tuin. Laat je vrouw binnen'', en weg was ze.
Hij trok gauw zijn onderbroek aan en liep door de gang om de deur te openen. Daar stond Mien. Ze was de huissleutel kwijt, zei ze.
''Kom binnen, schat van me, ik heb je gemist.''
Ze kwam binnen en zei:
''Wat stinkt hier naar eau de cologne.''
''Dat kan Mien, ik heb net een scheet gelaten. Al die tijd dat jij weg was kon ik niet poepen. Ik heb toen de dokter gebeld en moest een drankje innemen. De volgende morgen zat de pot vol met stront en moest ik wat brengen. Ik heb toen een jampot vol gestopt en naar het gezondheidscentrum gebracht. Daar werd ik weg gescholden vanwege de stank.''
Mien zei:
''Wat ben je toch een boerenlul en ik was kwaad, dat je jouw legitimatiebewijs had laten zitten in je ouwe versleten jas. Zo had de politie je gauw te pakken, uilskuiken en ze hebben je oude jas in beslag genomen. Dat je een jas pikt, kan ik billijken, ik heb ook veel kleren gejat. De hoge heren doen niet anders dan belasting ontduiken, dat ik ook jatten. Kom, bak een omelet voor me en zet een pot bier klaar en daarna wil ik een beurt.''
Verdomme dacht hij, dat red ik niet. Lola is al aan haar trekken gekomen. Gelukkig was Mien gauw in slaap gevallen na drie potten bier. Hij had weer mazzel.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: misdaad
vodden jas
123
Geef je reactie op deze inzending: