Je wordt er zo rustig van
Vroeg in de morgen in het voorjaar stapte ik uit mijn bed en liep naar het raam. Mij benieuwen wat voor het weer het is. Ik schoof de gordijnen opzij en zag dat het regende. Een golf van vreugde ging door mij heen. Wat was ik blij. Ik kleedde mij gauw aan en at een stuk brood en dronk thee. Op mijn transistorradio hoorde ik, dat het voorlopig bleef regenen en dat de wind uit het zuidwesten zal toenemen tot krachtig. Ik trok mijn regenjas aan en zette een zuidwester op mijn hoofd. Ik trok de huisdeur achter mij dicht en ging op stap. Achter mijn huis ligt een uitgestrekt gebied van weilanden met daar tussen smalle weggetjes en slootjes. De kikkers lieten zich nog niet horen.
Heerlijk dat weer met het gespetter op je hoofd en dan die frisse lucht in je longen. Het maakt je lichaam gezond. Opeens gebeurde er wat. Ik zag een vogel aan komen vliegen. Aan de onderzijde was hij roestbruin. Ik zag het meteen, dat moest een vink zijn, een mannetje. Ik zag hem landen op een grote struik en hij zocht kennelijk insecten. Toen hij weg vloog zong hij een prachtig lied. Vinken die uit het hoge noorden, zoals Noorwegen, komen vliegen blijven vaak in Holland overwinteren maar Nederlandse vinken gaan naar het zuiden en komen in het voorjaar weer terug als het hier warmer wordt. Dan gaan ze op de weilanden nestjes bouwen van mos en paardenhaar. Dan zullen hun jongen lekker warm in hun nestjes zitten en smullen van wormpjes en insecten die hun moeder voor ze vangt.
Toen de regen was opgehouden hoorde ik opeens utto, utto. Ja hoor, ik zag ze, het waren een paar grutto's. Die zijn natuurlijk terug gekomen uit Afrika, waar ze verblijven bij modder oevers. Een grutto is een echte polder bewoner en leeft van wormen en ander gedierte in de grond.
Weet je, dat Holland heel vroeger bijna helemaal bebost was, overal bomen en struiken, maar later zijn de mensen de bossen gaan kappen en kregen we akkers, weiden en heidevelden. Toen kwamen ook de weidevogels, zoals de kievit, grutto, tureluur, watersnip, veldleeuwerik en graspieper.
Er kwamen boeren die het land gingen bewerken en bemesten, zodat de nesten werden vernietigd. Thuis gekomen waren mijn gedachten nog steeds bij de vogelnestjes en ik weet, dat ze in China vogelnestjes eten. Ik had er ook trek in, maar ik bakte gehaktballen met een hard gekookt ei erin en door midden gesneden lijkt het op een vogelnestje. Het is een waar genoegen naar vogels te luisteren in een stil gebied. Je wordt er zo rustig van.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: dieren
voorjaar
87
Geef je reactie op deze inzending: