Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bloesavond

Collega Fröhlich en ik besluiten onze zakelijke beslommeringen even van ons af te zetten en ons te gaan vermaken in een zaak waar een bluesavond op het programma staat.

Als je depressief bent kun je beter thuis blijven. Tenminste, zo werkt het bij mij. Bij bluesmuziek moet ik er zeker van zijn dat ik een pot antidepressiva bij me heb. Twee potten is nog beter. Na een half uurtje luisteren naar blues, ben ik zelfs niet in staat meer om mijn ellende met karnemelk met een tic weg te spoelen.Hoe beter de blues, hoe ellendiger ik me voel. Fröhlich heeft daar geen last van. Hij staat zijn testosteron weg te slijpen op de dansvloer met een, zoals hij het zelf uitdrukt, een stoot van een niet-witte vrouw. Zwart mag niet meer tegenwoordig, maar dat terzijde.

Ik zit alleen aan een tafeltje en overweeg net mijn eerste valiumtablet op te lossen in de karnemelk wanneer er een vrouw naast mij komt zitten. Zij lijkt hier volkomen misplaatst. Meer een type van een Engelse wals in een golfkantine te Wassenaar die na afloop zelfs nog een rijverbod krijgt opgelegd na het drinken van twee spaatjes. 'Vindt je het leuk?,' vraagt ze.
'Wat vind ik leuk?' is mijn tegenvraag.
'De muziek’, zegt ze.
‘Ellendig’, zeg ik. ‘Dus is het een goeie band’.
Ze kijkt verbaasd en ik laat het er maar bij. Sommige dingen kun je niet uitleggen.Zeker niet aan iemand die spa drinkt op een bluesavond... Dat is vloeken in de kerk.

‘Ik ben hier eigenlijk toevallig’, gaat ze verder. Mijn vriendin vroeg of ik zin had om mee te gaan naar een bloesavond. Ik dacht dat het om een modeshow ging. Weet ìk veel dat we hier terechtkomen. Kleine communicatiestoornis.’ Dat kun je wel zeggen ja en ik gooi nog een valiumpje in mijn karnemelkse tic.
‘Mijn dochter is veertien’, zegt ze. ‘Die draait ook altijd zulke muziek. Vooral van die afgrijselijk band, die oude band weetjewel?, Bon Jopie, heeft ze veel cd’s .’
Ze zegt het zonder te lachen, dus doe ik dat ook maar niet. Er zijn grenzen. ‘Zelf geef ik de voorkeur aan rustiger muziek’, draaft ze door. ‘Ik mag heel graag naar Klef Richard luisteren.’ Ze spreekt het echt zo uit. Zal wel Wassenaars zijn.

‘Die Klef blijft er maar jong uit zien hè?’
‘Logisch’, antwoord ik. ‘Die heeft zijn gezicht ingespoten met linksdraaiende yoghurt en hij eet alleen beschuitjes met vitamine-C korreltjes. Verder schijnt hij zijn jongeheer alleen te gebruiken om te plassen, dus dan houdt je de slijtage wel buiten de deur. Alhoewel, laatst werd hij verdacht van misbruik van jongetjes. Dan ga je toch anders luisteren naar een plaat als 'the young ones.'’

Ze kijkt mij geschokt aan. Van schrik drinkt zij haar glaasje spa in twee teugen op. Hopen maar dat er geen drankcontrole is vanavond.
Dan begint ze te oreren over “al die mensen hier” met piercings. Ze kijkt mij aan en zegt: jij hebt tenminste geen piercing.’
'Nee’, zeg ik. ‘Mijn huid kan daar niet tegen. Die gaat dan jeuken.Heb ik opgelost door een piercing in mijn darmen te laten jassen. Ik heb er laatst foto’s van gezien in het ziekenhuis. Het heeft wel iets.’
Gelukkig gaat haar mobieltje. ‘Whats-up-berichtje’, lacht ze nerveus.
‘Zeg maar gerust een SOS bericht’, antwoord ik. Het gegier van dat ding overtreft zelfs de muziek en die is, kan ik je verzekeren, op stadionsterkte.

Jesses, bloesavond! Modeshow! Waar gaat het heen met de wereld! Gelukkig start de band een nieuw nummer. Iets van de bluesbreakers. Het wordt menens vannacht.

Schrijver: van Gellekom, 4 november 2016


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 7 stemmen 83



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)