Voskuil: Chantal en Johannes (6)

Chantal stond op het voetpad om de motor te starten. Ze had een afspraak met agent Joost Hoorndijk. Plotseling voelde ze een hand op haar schouder. Ze maakte een sprong in de lucht van schrik en haar gegil echode door de straat. Ze draaide haar hoofd om! En keek in rode ogen van Lucas die nat van traanvocht waren en zei: “je laat me schrikken! idioot! Ik was in gedachte”.
Hij pakte liefdevol haar hand en zei: “Chantal, we hebben elkaar nu vier dagen niet gesproken. Je zei dat je twee dagen over onze relatie wilde nadenken?”
Ze wreef met het hand door het haar en zei: “ja! Ik heb iets meer tijd nodig”.
Met een ongeduldige stem zei ze: “Ik kan nu niet met je praten, ik heb nu een afspraak!”
Lucas trok haar naar zijn lichaam en keek haar vragend aan en zei: “heb je een ander?”
Verontwaardig reageerde ze: “heb ik een ander?! Dat vraag je mij! Terwijl jij met mijn beste vriendin het bed hebt gedeeld? Lucas! Ik heb nu verschillende woorden in mijn gedachte, maar ik denk dat ik er morgen spijt van krijg om die nu tegen je uit te spreken. Ik moet nu weg! Ik bel je morgen”.
Met een gebogen hoofd liep Lucas weg.

Chantal haalde de zilveren haarspeld uit het haar en deed dit in het motorpak. Met een diepe zucht zette ze de helm op en startte de motor. Tijdens het rijden dacht ze aan de woordenwisseling met Johannes:
Chantal zat in haar fauteuil en keek bedenkelijk naar de grond. Ze draaide haar hoofd richting Johannes en keek hem verwijtend aan en zei: “ik weet niet wat ik moet zeggen?! Ik denk aan woorden, en uit onmacht wil ik je gebruiken als boksbal. Maar! Ik weet niet of ik daar iets mee opschiet? Ik zou je willen uitschelden uit woede. Ik wil je slaan en schoppen uit frustratie. Ik zou je willen pijnigen! Om je te laten voelen, hoe ik mij nu voel.”
Chantal kwam driftig uit haar stoel. Van schrik stapte Johannes een stap naar achteren. Met een wijzende wijsvinger liep ze boos naar hem en zei: “wat! Zeg mij wat! Wat, zou het voor zin hebben om dat uit frustratie te doen?!”
Met een sarcastische blik vroeg ze: “brengt ons dat weer bij elkaar?”
Maar Chantal! Het was geen opzet. We dronken een glaasje, het werd toen gezellig en . . .”
Met tranen in de ogen zei Chantal: “nee! Lulhannes! Noem jij dat een goed excuus? Je deelt het bed toch niet met mijn beste vriendin?! Je kent toch onze erecode!
Johannes wilde haar bedaren en reageerde: “als je rustig doet, dan kan ik het uitleggen”.
Verbaasd met grote ogen zei ze: “rustig! Ik ben rustig, ik wordt erg onrustig van wat jij mij verteld!”
Johannes zei: “luister naar mij! We deden het spel “twister”. Zij stond op twee verschillende kleuren met gebogen benen wijd en met haar armen gestrekt achter het hoofd. Ik moest over haar bovenlichaam om bij mijn kleur te komen. Er waren drie knopen los van haar blouse, waardoor haar borsten zichtbaar waren. Op dat moment keek ik haar recht in haar blauwe ogen”.
Chantal keek hem met een verwoestende blik aan en zei: “dus je wilt zeggen dat zij het heeft uitgelokt?! Het is toch geen excuus om dan meteen op haar te duiken! Zij en ik delen sinds de middelbare school, en onze motorvakanties al onze gevoelens”. Liesbeth Prooidet is mijn beste vriendin.

conflict haarspeld v haarspeld vriendinnen

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 1 stemmen 109