Een moet sterven voor allen.

Tijdens mijn fietstocht besluit ik met de fiets aan de hand over het modderige zandpad te lopen dat langs een kloostermuur leidt, om mijn middagbroodje te eten. Op de muur zie ik een lange rij gebeeldhouwde reliëfjes van de kruisiging van Jezus. De een na de andere afbeelding glijdt aan mijn oog voorbij en ik zie de vromen weer voor me. Mannen en vrouwen die hun vijanden liefhebben en hun naasten haten door hen zware jukken op te leggen. Bij God is alles mogelijk, als je maar genoeg gelooft. Spring van deze berg, Hij vangt je op.

Jezus viel drie keer. Drie keer is de volle maat van plat op je bek gaan, dat snap ik. En dan al die roddelaars met hun monden ‘vol vergeving’, christen of niet, die ik de afgelopen jaren aan de kant heb zien staan, om te observeren of ik de beproeving tot een maatschappelijk succesverhaal al dan een religieus aangepast wonder zou doorstaan. Een enkeling steekt een hand uit, maakt het lot iets lichter. Het raakte me ongezocht, ongewild. Ik ben het, dit is mijn leven. Één kwaad met miljoenen gezichten die zichzelf herkennen in Hem.

Één kind is de zondebok binnen een gezin, één kind wordt gepest op het schoolplein. Telkens moet er één sterven voor allen, om hen samen te binden dank zij één offer. Jezus beeldde dit uit met zijn leven. Levens vallen onder dit zware kruis en staan nooit meer op. Voor hen heeft het eerste kind zijn veilige plaats verlaten om in de plaats van elk geofferd kind te staan. Ik heb gegeten, gedronken. Het is volbracht. De misdadiger met oprecht berouw, ziet de hemel open. Dat God een vuilnisbelt heeft voor de rest is mij best.

pesten zondebok zondebok

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.2 met 4 stemmen 181