Tussen idioten
Mijn vriend Bruno heeft het snode plan opgepakt om de enige snackbar van Bierum te overvallen. Op zijn zolder heeft hij een kleine wietplantage en hij heeft na twee jaar werkeloos te zijn geweest in Delfzijl een baan bij een groothandel gekregen. Daar werkt hij nu een maandje en volgens eigen zeggen gaat het gesmeerd en toch wil hij de snackbar gaan overvallen met een speelgoedpistool, die niet van een echte te onderscheiden is. 'Bij Bart Smit gekocht, het was een aanbieding!', zei hij. Na een avondje blowen vertelde hij mij zijn plan. 'Geen goed plan!', had ik gezegd, 'bovendien is de dochter van de snackbarhouder, Imke, een goede vriendin van mij en weet ik dat daar nauwelijks iets te halen valt!'. 'Mij lul je niet om, sukkel, het is namelijk een meesterlijk plan!', reageerde hij, waarna hij apestoned in een eindeloze lachbui verviel.
Mijn vriend Karel is een kunstschilder, die van een uitkering moet zien rond te komen en die droomt van een grote doorbraak, het liefst wereldwijd. Ik zeg niet dat hij niet kan schilderen, maar er zit zelfs geen Karel Appel of Anton Heijboer in hem. Hij werkt op de lange termijn, d.w.z. dat hij heel lang over één schilderij doet. 'Net als de grote meesters!', kraamt hij dan uit zijn gestrekte nek. Soms zijn de penseelstreken tien per dag. 'Het steekt 'em erg nauw!', pruttelt hij dan. Tijdens het schilderen draagt hij een keukenschort met oubollige bloemmotieven erop. 'Dat vind je zeker te verwijfd hé!', floept hij er uit, terwijl hij een slap handje toont. Ik heb hem eens gevraagd of hij misschien van de verkeerde kant is. Hij zei: 'Weet je wat verkeerd is, je met zaken bemoeien, die je niets aangaan!'. Daarna heb ik het onderwerp maar laten liggen. Hij loopt er al maanden mee rond om zijn rondborstige overbuurvrouw eens uit de kleren te praten en vast te leggen op een doek. 'Ik heb iets met mollige vrouwen', zei hij, 'net als Rubens, weet je wel!'. Na een halve fles jenever vertelde hij me, dat hij desnoods de overbuurvrouw gaat ontvoeren.
Mijn vriendin Ineke is dol op tatoeages en hardrockmuziek. Meestal draagt ze strakke, zwarte kleren, waarin ze haar wulpse vormen flink uitbesteed. Ze werkt al jaren bij een juwelier in Groningen, waar ze zes dagen per week met een oude Volvo naartoe tuft. De autospeakers dreunen bijna uit hun voegen en door de rook verstikt ze zichzelf. Na een avondje stappen met haar hebben we tegen zonsopgang achter de Martinitorenkerk met elkaar gevreeën. Het was heerlijk wild en ruig, maar we waren dan ook beiden stomdronken en knap stoned. Ik weet nog dat ik persé haar BH als aandenken wilde hebben, wat ze braaf afstond. Ik was dan ook hoogst verbaasd, dat ze mij een maandje later vertelde, dat ze met de juwelier, die in de zestig is, naar bed is geweest voor een gouden ring met diamanten en een flinke opslag. Ze zag eruit als een spook met diepe wallen onder haar uitgeholde ogen. Niet lang daarna is ze aan de heroïne gegaan en heeft haar baas haar ontslagen. Nu doet ze het oudste beroep ter wereld en zie ik haar nog sporadisch in één van onze lievelingscafés. Ze vertelde me dat ze vaak gemeenteraadsleden op bezoek krijgt. Ik heb haar aangeraden om alles op te schrijven, voor later, voor een bestseller. Ze reageerde niet. 'Wil je ook een jointje?', was het laatste wat ze tegen me zei.
Maar mijn vriend Erik maakt het helemaal te bont. Ik ontmoette hem in een café te Delfzijl, waar hij aan de bar zat en duidelijk zat zat te lallen tegen de barkeeper, die hem beroepshalve vriendelijk bleef bejegenen. Aan dronken mensen valt nog veel te verdienen, moet je maar denken. Ik ging drie barkrukken van hem vandaan zitten en ik bestelde een Grand Prestige. 'Da-dat vind ik nou leuk', zei hij, 'een biertje een grote prestatie noemen, hoe-oe fucking schandalig is dat nou!'. 'Tja', zei ik, 'dat is natuurlijk om de alcoholisten toch nog een goed gevoel mee te geven!'. 'Er is zelfs een biertje dat 'Delirium Tremens' heet', zei Erik, 'als dat geen misselijk makende grap is, dan weet ik het ook niet meer!'. En zo raakten we aan de praat. Erik's vader was een rijke notaris, die antiek en zeldzame boeken verzamelde. Zijn moeder ging vreemd met een baron uit Heerlen. Zijn vader draaide door en hij vermoordde die baron, waarna hij lange tijd de bak inging. Daarna hertrouwde zijn moeder met een VVD-politicus van de Tweede Kamer, die dol op SM-spelletjes was. Dat ging zijn moeder op een gegeven moment echt te ver, zodat ze hem elektrokuteerde, terwijl hij met zijn badeendjes speelde. Ook zij ging de bak in. Sindsdien zwerft Erik doelloos en op de pof rond door ons kikkerlandje, soms wat bijverdienend als dealer en inbreker. Hij vertelde mij laatst dat hij serieuze plannen heeft om de minister-president Mark Rutte te ontvoeren en om dan een megalosgeld te vragen. 'Doe dat nou niet!', smeekte ik hem, 'want die gozer wordt enorm goed beveiligd en de kans is heel erg groot dat je dan het loodje legt!'. 'Dat kan me niets verdommen!', zei hij zwaar gedesillusioneerd, 'een man moet eens in zijn leven echt een grote daad stellen!'.
Overdag zit ik in mijn stulpje te Bierum wat te sleutelen aan mijn oude Kreidler-brommer. Tegen vijf uur haal ik vaak een patatje oorlog en een frikandel speciaal bij de lokale snackbar. Groet Imke. Neem samen met Bruno een jointje. Wil best voor Karel poseren, als ik hem daarmee kan helpen. Mail Ineke dat ik mij zorgen over haar maak. Twijfel of ik de Landelijke Inlichtingendienst moet inlichten over Erik's plannen. Laat tenslotte alles zoals het is en wacht angstvallig af. 's Nachts heb ik ongelofelijk veel last van nachtmerries, waarin mijn vrienden een grote rol spelen.
Geplaatst in de categorie: vriendschap
Tussen idioten
112
Geef je reactie op deze inzending: