Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over werk

Jan en zijn geen - deo.

In de jaren '85 -'90 nog steeds werkzaam zijnde in het schoonmaakgebeuren waren we normaal gesproken met vier personen en eentje daarvan was Jan. Jan was een simpele ziel die niet al te lastige dingen moest vragen, want hij zei (bijna) overal ja op! En zo kwam Jan in dienst, niet in de mijne maar in die van het bedrijf!

Hij kwam altijd op de fiets, door weer en wind, droeg ook altijd dezelfde kleren, maar ja, als je weinig geld hebt, komt kleding op de laatste plaats, alleen wist ik dat toen nog niet. Dat kwam later, Jan was getrouwd en had een zoon, die ook al niet helemaal onder de noemer viel van: die is normaal, maar aan de andere kant mag je jezelf afvragen: wat is en was normaal?

De eerste week dat Jan werkt en een eigen afdeling onder zijn beheer krijgt, nadat hem is uitgelegd wat er gedaan moet worden, "ruik" ik hem. Al snel ben ik erachter dat het zijn lucht is, die zó penetrant is, dat de andere dag de telefoon gaat: het kantoor heeft gebeld, dat er een nare lucht hangt, die iedereen op zijn keel slaat!

Tja, daar kon ik me wel iets bij voorstellen en dus komt Jan de volgende avond om te werken en ik vraag hem: Jan, gebruik je deodorant? De man wist niet wat ik bedoelde en zo stond ik uit te leggen wat het was. Nee, dat had ie niet! Oké, je vrouw? Gebruikt die dat soms? Nee dus, ook al niet!

Ik vertel hem dat hij de volgende dag toch echt moet proberen wat aan de lucht te doen en stel meteen voor om een keer schone kleding aan te trekken en: wanneer hij dat niet heeft, even moet waarschuwen, want dan trek ik wel wat kleding uit de kasten thuis...Jan belooft om dat te doen.

De volgende dag, verschijnt hij opnieuw in zijn kloffie van de dag ervoor en ik hoef alleen maar vragend te kijken? De wasmachine is kapot. Tja dat kan natuurlijk maar het gaf wel aan dat het water hen aan de lippen stond. Die avond ben ik nadat hij klaar was met zijn werk, met een flesje Glassex de afdeling gaan rondspuiten, om de verschrikkelijke lucht een beetje te maskeren!

De dag erna, kwam hij opnieuw in zijn outfit waarin je hem kon uittekenen op het werk, je rook hem al van verre! Ik duwde hem vijf gulden in zijn hand en zei: ga even naar de overkant om daar een deodorant te kopen, want dit kan niet langer! Ik moest op een briefje schrijven wat hij halen moest en hij kwam glunderend terug met: deodorant.

Intussen had ik mijn tas uitgepakt, met een schoon shirt, een broek en sokken, gaf hem de opdracht zich eerst te gaan wassen, daarna de schone kleding aan te doen en de vuile kleding in de tas te stoppen, die nam ik mee om te wassen. Nou dát heb ik geweten: de lucht heeft me dagen achtervolgd.....en Jan, kreeg voor zijn verjaardag van iedereen, badschuim en deo's. Als een kind zo blij.

Wij ook trouwens, want de lucht was verdwenen!

Schrijver: An Terlouw, 7 mei 2017


Geplaatst in de categorie: werk

4.0 met 1 stemmen 81



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)