Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

RUIME STOOM (deel 2)

Maar hij vond toch iets beters. Aan de kant van de weg lag een weggegooid vloerkleed met een touw eromheen. Andreas wikkelde de stoomfluit in dat kleed. Aan het touw sleepte hij zijn last achter zich aan.
"Waar zal ik terechtkomen?" dacht de stoomfluit. "Moet ik maar voort blijven hobbelen over de weg? Ik wacht af, ben misschien te moedeloos om ooit nog geluid te maken."
Andreas sliep vaak in een stal of een hooischuur. Boeren gaven hem wat te eten als hij een af ander werkje op hun boerderij deed. Maar wat er in dat opgerolde kleed was verborgen... Daar wilde hij niets van zeggen.
"Dat gaat mij alleen maar aan!" sprak hij afgebeten als iemand ernaar vroeg.
Zo ging het twee maanden lang. Andreas liep zijn neus achterna, steeds die vracht meezeulend.
Eens kwam hij in een gezellig stadje; de stoomfluit hosseboste over de straatstenen. Andreas liep zo in gedachten dat hij niet merkte dat zijn stoomfluit een deftige meneer deed struikelen. Daarbij rolde het kleed enigszins open; de stoomfluit was te zien! De heer had zich niet zo bezeerd. Toch dreigde er ruzie te komen.
"Heeeee, kijk beter uit je doppen!!"
"Neemt u me niet kwalijk, meneer," prevelde Andreas verschrikt. "Ik had u niet in de gaten."
De onenigheid werd spoedig en heel schappelijk beslecht.
"Tjonge, je bent een zwerver, maar die stoomfluit wil ik dolgraag van jou hebben. Hoeveel moet ik jou betalen?"
Andreas had meteen zijn antwoord.
"Meneer, ik vraag geen geld. Maar ik heb genoeg van mijn zwerversleven. Kunt u mij aan een baan helpen?"
De deftige meneer was eigenaar van een rondvaartboot op het grote bergmeer. Andreas mocht op dat vaartuig werken als schoonmaker en dekzwabber. De stoomfluit werd ook niet vergeten. Zij kreeg jaar plaats naast de scheepsschoorsteen.
"Moet ik maar domweg kleine rondjes maken op dit meer?" dacht ze verdrietig. "Vroeger op zee kon ik mij tot in de verste verte laten horen. Straks houden die hoge bergen rondom het meer mijn stem tegen. Die bergen... Het zijn geweldige, kwaadwillende reuzen, die mij tussen hen gevangen houden."
De machines van de boot kwamen in werking. De schroef draaide lustig. Daar ging het over het blinkende meer, waarin de bergtoppen zich spiegelden. De mensen op het dek genoten van die pracht, babbelden vrolijk met elkaar.
"Laat onze nieuwe stoomfluit eens horen," zei de gezagvoerder.
Zij liet met tegenzin de stoom door zich heen ruisen. Aarzelend ging haar stem over het meer.
"Hoe lang moet ik nog aan de gang blijven?" peinsde ze verbitterd.
Zij hoorde hoe haar tonen tegen de berghellingen kaatsten. Blije verbazing! Opgewekt blazen en fluiten!
"O, dacht de stoomfluit verrukt. Steeds zal ik tussen deze bergen heen en weer gaan. De bergen zijn mijn klankborden vol weergalm: opbeurende wijs! Zo mooi heb ik het zelfs op zee nooit meegemaakt.'
De mensen op de rondvaartboot luisterden aandachtig naar de stoom- en bergwandmuziek.

Schrijver: Han Messie, 26 mei 2017


Geplaatst in de categorie: reizen

4.0 met 1 stemmen 71



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)