Haar portaal: deel 2

Pascal stond op van het bankje in het bushokje en deed zijn telefoon in zijn broekzak. Hij liep de Prinsegracht over naar het plein. Door de wandeling voelde hij zich ontspannen. Het rumoer van de leerlingen was uit zijn hoofd, maar! Daarvoor in de plaats had hij nu de herinneringen met Valerie in zijn gedachte. Angstvallig keek hij naar de lucht die veranderde. Donkere wolken dreven boven de stad en de wind vanaf zee werd krachtiger. Hij voelde de eerste druppels op zijn gezicht.
Plotseling liep hij langs een steeg die bekend voor hem was. Hij zag de metalen trap met zevenentwintig treden die gemonteerd was tegen de woning.
Hij dacht terug aan de herfstavond van 2014.
Pascal en Valerie kwamen terug van winkelcentrum Leidsenhage in Leidschendam. Daar hadden ze Indisch gegeten. Het was een voorstel van Valerie om niet in het centrum van Den Haag te eten, zodat de kans klein was om collega’s tegen te komen.
Tijdens het eten spraken ze over hun privéleven waar ze op het werk nooit over zouden spreken. Er werd uitbundig gelachen door herkenning van ervaringen uit relaties. Ook uitten ze ontroering op het gezicht toen ze over hun verlieservaringen spraken.

Eenmaal terug op de Prinsegracht liepen ze van de tramhalte naar haar woning. Plotseling stopte Valerie bij een donkere steeg. Pascal fronste zijn wenkbrauwen! Valerie wees omhoog naar een deur bovenaan de trap en zei nonchalant: “Daar woon ik!”
Bij de trap merkte Pascal dat de sfeer veranderde. Valerie hield angstvallig een hand tegen zijn borst en zei: “het was een fijne avond, ik heb genoten”.
Pascal keek haar ontgoocheld aan en hield haar hand vast toen zij de trap op liep. Hij had een ander eind verwacht! Na een avond waar zij regelmatig met verleidende blikken de haarlok achter het oor deed. En plagend tikken met haar voet gaf tegen zijn been onder de tafel.
Valerie stond op de vijfde tree en zag zijn teleurgestelde blik. Ze liep langzaam de trap af waardoor haar hand over zijn arm schoof tot zijn schouder. Ze stond voor hem en keek in zijn ogen. Ze draaide het hoofd schuin en gaf hem een kus op zijn mond.
Pascal drukte Valerie tegen zijn lichaam om de kus te beantwoordde met een hartstochtelijke zoen. Hij maakte een pirouette waardoor ze samen tegen de metalen trap botsten om daarna onder de traptreden te eindigen. Hij drukte haar rug tegen de muur met zijn bovenlichaam. Deze beweging zorgde voor gebonk en trillingen van het metaal. Pascal was door de opwinding in zijn Utopie terecht gekomen dat hij geen aandacht had voor het lawaai.
Plotseling ging boven de deur open. Een man riep: “wat is dat voor lawaai?! Wie is daar?”
Pascal schok! Hij stapte naar achteren en uit reflex keek hij omhoog. Op dat moment beleefde hij de grootste verbazing uit zijn leven. Hij keek in de ogen van Jasper!
Met ongeloof keek hij naar Valerie. Met een pruillip hield zij tien seconden haar hoofd schuin gericht naar de grond. Daarna keek zij met waterige ogen Pascal aan. Ze zuchtte en zei: “Jasper en ik wilde onze relatie op het werk geheim houden. Maar de manier waarop is geëscaleerd. Toen zag ik jou! Ik wilde graag met iemand aan tafel zitten in een restaurant die op George Cloony leek. Het was niet mijn bedoeling om in deze situatie te komen”.
Ze plaatste haar hand op zijn borstkas en vervolgde haar zin: “ik werd geraakt door ons gesprek aan tafel, het delen van vreugde en verlieservaringen. Die gesprekken heb ik niet met Jasper!”
Boven zijn hoofd hoorde Pascal een denderend geluid van trillend metaal. Binnen een aantal seconden voelde hij in zijn gezicht of hij werd getroffen door een reusachtige golf dat tegen een rotswand explodeert.

entree gesprek dreun gesprek dreun

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 2 stemmen 465