Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De kies

Een simpel woordje, maar een groot drama althans voor mijn persoontje dan want: ik ben hartstikke bang voor de tandarts. Niet omdat het een enorm nare man is, welnee het is een alleraardigste kleine man die er voor zorgt dat je helemaal niet bang hoeft te zijn, maar een diep ingewortelde angst van vroeger uit meegekregen, zit als een duiveltje op m'n schouder als ik nu echt een afspraak moet maken, want van een kies is de complete bovenkant afgebroken en ik haal mijn tong open aan de zijkant ervan.

En z pak ik vanmorgen de telefoon om een afspraak te maken, ja hoor dat kan vanmorgen. Oei, da's lastig maar niet getreurd, dan maar een dag vloeibaar....want eten, dat kan dus echt niet! De telefoon rinkelt, de tandartsassistente, ik kan vanmiddag al komen en zo gaat deze dame richting de tandarts.

Dan komt er een dame binnen, die mee komt met een oudere dame en zij is vóór mij, dat mag, want net ervoor komt er een aardige man binnen die me vraagt: mag ik naast U bij het raam zitten? Ik kijk hem verbaasd aan en zeg: het lijkt wel of we in de trein zitten, maar komt u maar hoor. En zo kruipt de man genoeglijk naast me op de stoel, inderdaad bij het raam!

Hele verhalen vullen de ruimte, dat hij vroeger op de tram reed in Rotterdam, dat hij daar woonde toen het werd gebombardeerd, dat ie op de historische tram bestuurder was, over kinderen, kleinkinderen en nog veel meer! Het keuvelen gaat door en eigenlijk vergeet ik helemaal waar ik ben, tot de deur opengaat, de oude dame vertrekt met haar begeleidster en de tandarts uitnodigend met zijn hand omhoog zegt: ga je mee?

Oeps, ik ben aan de beurt, ja ik ga mee, de kies is gerepareerd, eigenlijk twee stuks want terwijl hij bezig was, brak er nog een stuk af, dus twee tanden in één klap. Volgende week terug want dan moet er een kies getrokken worden, die is reddeloos verloren...ach, alles is betrekkelijk, dus ook je tanden en kiezen en wisselen is er niet meer bij, als de zaak naar de knoppen gaat, moet je eraan geloven. Je krijgt er niks meer voor terug, zelfs onder je kussen leggen voor de tandenfee kun je op onze leeftijd wel vergeten!

Wat ik maar niet vergeten kan, is de rekening vandaag, want je zou zweren, dat ik nu een kies heb waar goud aan zit, wauw, wat een bedragen...maar ja, voor een pijnloze tong moet je natuurlijk wel wat overhebben....

Schrijver: An Terlouw, 6 juli 2017


Geplaatst in de categorie: lichaam

2.5 met 2 stemmen 1.320



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)