Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een hinikend geluid kwam uit de keuken

Dries woonde met zijn vrouw Alie even buiten het dorp in een kleine boerderij. Het zag er oud en vervallen uit en het was alleen te bereiken over een pad van ongeveer vijftig meter die op een landweg aansloot. De omgeving was lieflijk, weilanden met daartussen smalle slootjes, waarin de kikkers kwaakten. De rijke boeren hadden op de weilanden veel koeien grazen en in de heerlijke natuur was hun loeien een verademing om te horen. Dries had maar een klein stukje grond achter zijn huis, een moestuin en verder een grasveld voor twee koeien en afgescheiden daarvan voor zijn paard Adonis. Elke morgen vroeg ging Alie de koeien melken en Dries ging met zijn paard en wagen langs de dorpen om schillen van de bewoners op te halen.

Dries stond bekend als een asociaal figuur. Sommige inwoners van het dorp hadden gezien, dat hij zijn paard wel eens in de keuken had staan. Dries was moeilijk ter been, want hij had een houten poot, overgehouden uit de tweede wereldoorlog. Hij kon een mooie prothese krijgen, maar hij was tevreden met zijn houten poot, want die was veel goedkoper in aanschaf. Als zijn poot kapot was had hij alleen maar een timmerman nodig. Hij had een oudere broer. Wout heette hij en hij was getrouwd met Truus.

Op een mooie warme dag, zei Truus:
‘’Zeg ouwe, moeten we niet weer eens je broer bezoeken. Het is lekker weer om te fietsen. Misschien heeft hij nog wat melk en fruit voor ons.’’
Behalve schillen ophalen komt Dries ook wel eens langs de bewoners om fruit te verkopen. De oogst was vaak zo overdadig, dat hij met aardbeien, pruimen, melk en groenten langs de huizen ging. Hij liep dan langzaam naast Adonis en met zijn luide stem probeerde hij zijn waren aan de man te brengen.

‘’Doen we, ik zal de fietsen uit de schuur halen. Kom, we gaan.’’
Ze stapten beiden op de fiets en reden naar het einde van het dorp om dan de heerlijke natuur gade te slaan.
''Wat is het hier toch mooi hé, dat weidse uitzicht en dan die molen voorbij de bocht van de weg. Schitterend gewoon.’’

Toen ze de weg afgingen en het pad op reden naar het boerderijtje van Dries hield ze plotseling haar hand voor haar mond en zei lachend:
''Moet je nou eens kijken ouwe, zijn paard staat in de keuken. Wat is je broer toch een rare, trouwens hij heeft het niet van een vreemde, jullie zijn allemaal kierewiet. Die psychiater had wel gelijk toen hij jou een idioot vond, toen je die witte muizen bij hem in zijn spreekkamer los liet.’’
''Zeg darling, een beetje dimmen', hé.’’

Truus kwam al naar buiten om ze te begroeten. Dries kwam ook strompelend aanlopen en liet een harde wind toen hij Alie een zoentje gaf. Zijn broer bekeek hij nauwelijks.
Alie wees naar de keuken, en zei:
''Ik wilde het nooit geloven Dries, maar nu zie ik het echt. Adonis staat in de keuken, schijt hij daar ook?’’
''Soms wel, maar ik vind stront lucht wel lekker ruiken. Hij moet morgen een merrie dekken van een boer verderop, dan verdien ik weer wat.''

Ze gingen naar binnen en namen plaats in de huiskamer, waar het ook nog naar stront rook. Alie had de grootste moeite om niet te gaan kokhalzen.
''Zal ik een bakkie koffie zetten?'', zei Truus.
Daar hadden ze wel zin, maar zij niet zo erg, maar dat liet ze niet blijken.
Dries kwam er ook bij zitten en vertelde, dat er vannacht een kalfje was geboren. De koe had het zwaar, maar gelukkig was alles goed gegaan. Ze ligt nu met haar moeder in de slaapkamer op wat hooi.

''In de slaapkamer?'', zei Alie.
‘’Ja hoor, onze dieren lopen gewoon door het huis. We moeten wel elke dag de vloeren schrobben, maar dat is geen probleem. Eerst was ik van plan de koe te verkopen, maar nu hij moeder is doe ik het niet. Hij moet bij zijn kindje blijven.’’

Truus kwam met vier bekers koffie binnen en zette die op de tafel met vier dikke plakken krentenbrood op een bordje. Met tegenzin pakte ze een plak krentenbrood en nam er een hap van. In haar verbeelding rook ze weer strontlucht. Dat brood heeft natuurlijk open en bloot in de keuken op het aanrecht gelegen en misschien heeft Adonis er wel aan gesnuffeld. Ik ga hier niet meer naar toe, wat een vieze troep hier, dacht ze.
Opeens ging de deur open en kwam de koe met haar kalfje de kamer binnen lopen. Ze liepen meteen naar Truus en dan naar Dries om hen te besnuffelen. Wout aaide ze over hun koppen om maar een goede indruk te maken, maar zijn vrouw zag het niet meer zitten.

Toen de koffie op was, zei ze:
''Hé ouwe, zullen we weer gaan, het is al over vieren en ik moet nog de aardappelen schillen.’’
Hij wilde nog wel even blijven en vroeg aan zijn broer:
''Wanneer moet Adonis erop?''
''Morgenochtend moet hij het paard van boer Harmsen dekken, je kan meegaan als je wilt. Ik kan wel een beetje hulp gebruiken.''

Schrijver: kees niesse, 13 augustus 2017


Geplaatst in de categorie: familie

4.0 met 4 stemmen 584



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 augustus 2017
Een mooi kijkje in het Hollandse oerleven van voor het zogenaamde technologische paradijs.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)