Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Glazen bol

Toen ik een tijdje geleden mijn familie bezocht, liet een zigeunerin mij tegen betaling in een glazen bol kijken en wat schrok ik toen ze mij vertelde, dat ik een schuinsmarcheerder ben en dat in de toekomst door een bekend iemand een partij zal worden opgericht van die orde en dat velen in ons land op die partij gaan stemmen. De minister van Sociale Zaken zal de ontwikkelingen nauwlettend in de gaten houden.

Het hoogbejaarde echtpaar Gerrit en Jo zat zondagmorgen vroeg elkaar weer uit te maken voor rotte vis. Bijna zestig jaar getrouwd en elke dag bonje en ze zijn aan elkaar gewaagd. Zij heeft altijd het hoogste woord en hij is een smerige leugenaar en een dief en probeert nog oude vrouwtjes te versieren, de schoft.
Jo is te groot voor een gewone stoel en hij heeft het voor elkaar gekregen van planken een brede stoel te maken, waarin haar enorme kont als een baggerschip net in past. Zij had in de keuken koffie gezet en de heerlijke lucht rook je al in de kamer. Ze kwam de kamer in en riep op keiharde toon als een drilsergeant:

''Hé ouwe, haal jij effen in looppas de tompoezen uit de koelkast, smerige hufter dat je bent.''
Ook dat nog, dacht hij. Dan moet ik weer drukken.
Dat heeft hij nou altijd met dat soort gebak. Zelfs een keer in de trein had zij hem een tompoes gegeven bij een lekker bakkie koffie uit een veldfles en tegenover hun zaten een man en een vrouw van middelbare leeftijd zich rot te ergeren aan zijn gesmak en morsen van gebak. Zelfs met zijn versleten schoenen walste hij het gevallen slagroom plat, zodat het op een glijbaan leek in een strenge winter.

Tot overmaat van ramp moest hij weer drukken en snel, maar de toiletten waren verwijderd. Hij wist zich geen raad en liep heen en weer te springen met zijn hand op zijn kont. Uiteindelijk heeft de man tegenover hem die in een opinieblad zat te lezen die ter beschikking gesteld om daarop te poepen.
Een afgrijselijke stank was het gevolg, zodat drie oude dames aan de andere kant van het pad met een rotgang de benen namen. Een conducteur, die op dat moment de kaartjes kwam controleren, begon te kokhalzen en vluchtte. Maar goed ook, want de oudjes reden zwart.

Terwijl hij al opstond van zijn stoel om te gaan bouten, rinkelde de huisbel. Jo keek vanachter de geraniums naar buiten en zag een gele lelijke Eend vol met deuken voor de deur staan. Een man gekleed in een blauw kostuum stapte uit en had een papier in zijn hand en keek naar de huizen.
''Krijg nou wat, die kerel ken ik, dat is de minister van Sociale zaken, een aardige vent'', zei hij.

Zij opende de deur en begroette de minister, die met ontzag keek naar de grote en dikke vrouw. Stotterend zei hij:
''Dag mevrouw, ben ik hier goed bij de familie Jansen, het echtpaar Gerrit en Jo? Mijn president heeft u uitgenodigd deel te nemen aan een boottocht op het IJsselmeer en een bezoek aan Volendam om daar lekkere paling te eten.''
Zij:
''O, dat is aardig van hem, daar lust ik wel een kilo van. Komt u binnen, de koffie is bruin.''

Ze pakte zijn jas aan en hing die aan de kapstok en begeleidde de minister naar de huiskamer. Inmiddels kwam Gerrit ook de kamer binnen en zei de minister vriendelijk gedag. De minister stond op en gaf hem een hand.
Jo zei tegen haar vent:
''Hé, doe je kerkdeur dicht.''
Hij keek en zag, dat zijn gulp nog open stond. De minister schaterde van het lachen en zei:
''U zult wel vreemd opkijken, dat ik hier ben, maar dat is in opdracht van de minister-president. Hij heeft namelijk bij justitie een lijst opgevraagd van schuinsmarcheerders in ons land en daar staat u ook bij, maar wel bij degenen die geen geweld gebruiken. Er schijnen er veel te zijn in ons land.

Ook heeft hij mij verteld, dat u een voortreffelijke butler bent bij feestjes, die de barones in dit gat organiseert voor onze leden van het kabinet. U mevrouw, wordt zeer gewaardeerd voor de heerlijk knapperig gebakken kippenpootjes en andere hapjes.
De minister heeft het daarom behaagd u beiden uit te nodigen voor een bootreis over het IJsselmeer en een etentje in een visrestaurant te Volendam. Hier heeft u de kaartjes.
Ik kom ook en speel tijdens de vaart af en toe accordeon en zing zeemansliedjes. Ook ben ik belast met het spel bingo, misschien kan ik voor u een mooie prijs er uit versieren. Mevrouw, ik zie in dat doosje nog een tompoes, mag ik die opeten, want ik heb vanmorgen niet ontbeten en verrek nu van de honger!''

''Natuurlijk minister, zal ik voor u een uitsmijter bakken met een lekker kopje koffie. Eet u de tompoes maar gauw op.''
''Dat vind ik tof mevrouw, dat zal ik nooit vergeten en dan ga ik weer, want ik moet nog meer schuinsmarcheerders bezoeken.''

Schrijver: kees niesse, 9 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: emoties

5.0 met 1 stemmen 161



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)