Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Dát is echt balen!

(Een goedbedoelde tip vooraf: als u niet van een abstracte of surrealistische verhaallijn houdt, zoals bv. een in gedachten gevoerde dialoog tussen de schrijver en zijn alter ego, dan bewijst u zichzelf een dienst door niet verder te lezen).

‘Werkelijk waar, ik lijk wel getikt dat ik dit nog tik en erger nog: dat ik dit pik. Maar wie ben ik en hoe begon het allemaal? Lees en verbaas u. . . . - Enkele dagen geleden meende ik, voor het beeldscherm gezeten, de deurbel te horen. Het zal wel de post met onze bestelling zijn dacht ik, terwijl ik de deur opende. “Ook goedemorgen” zei een figuur, dat een spiegelbeeld van mezelf kon zijn en langs mij heen doorliep naar de huiskamer. Het plofte nonchalant op een bank: “Ja Bas, hier ben ik dan: De Lettersmid.” – . . . “In ruste” vulde ik aan. “Man, je hebt wel lef, zeg. Je laat mij al een tijdje jouw werk doen zonder teken van leven te geven en nu val je op een lompe manier mijn woning binnen. Je bent me wel een verklaring verschuldigd!"

Het figuur keek me met een mengeling van lichte verbazing en enigszins geamuseerd aan: “Luister Bas en onderbreek mij niet. Ruim zeven maanden geleden nam ik weer eens afscheid van beide sites, gemotiveerd en met reden omkleed. Mijn toen genoemde beperkingen zijn écht en de mogelijkheid, dat men mij bij een eventuele poging om terug te keren ‘Geintje Davulz” zou noemen was voor mij meer dan reëel. Misschien voor anderen op een vroeger tijdstip al voorspelbaar dan het zich bij mij aandiende: een knagend gevoel van gemis, toenemende onrust en een kriebel om weer eens iets te schrijven. Logisch en verklaarbaar, want als je verslaafd bent geweest aan welk middel voor genot of bevrediging dan ook, dan moet je van goeden huize komen om verleidingen te weerstaan. Dat valt niet mee, als je trouw elke ochtend de sites bezoekt! Onder mijn eigen naam durfde ik het dus niet aan wéér een nieuwe start te beginnen. Zo creëerde ik jou, Bas Lieshout, als mijn alias. Ik had het vaste voornemen om voor jou ook een andere schrijfstijl te gebruiken, maar dat werd een grandioze mislukking!”

“Ja maar, luister eens . . .” – “Houd nog even jouw waffel en onderbreek me niet” mopperde hij licht geïrriteerd. “Op 2 november 2013 schreef ik de bewering (nr. 3077): <Zelfs de meest ervaren, enthousiaste maar onbevoegde ballonvaarder zal ooit eens door de mand kunnen vallen.> En daar zit nú het gevaar. Als het al niet is gebeurd, dan zal iemand binnenkort kunnen vermoeden, dat Bas Lieshout niet bestaat. Het snijdt dus geen hout meer dat jij nog langer als alter ego fungeert. Ik zal wéér met de billen bloot moeten, geloofwaardig of niet, om voortaan en minder frequent onder mijn eigen naam bijdragen in te zenden. Mijn beperkingen blijven ook voortaan bestaan, maar het maakt voor mij niet meer uit, hoe lang ik er over doe voordat ik iets kan inzenden. – In de afgelopen korte tijd heb ik ‘De Smidse’ weer bedrijfsklaar gemaakt, een beetje materiaal verzameld en de stookplaats van houtskool voorzien. Van jou heb ik al een sculptuur gesmeed en die komt, als eerbetoon, naast die van mijn eerste alias Freek (2007) te staan. Je wordt hierbij oprecht bedankt, dat je me tijdelijk uit de brand hebt geholpen. Dit laatste epistel moet echter beslist nog onder jouw naam worden ingezonden.”

“Dus, de moor heeft zijn plicht gedaan, de moor kan gaan? Tracht je zo schoon schip te maken? Ik baal als een stekker, verdwijn onmiddellijk!” – “Ach”, antwoordde de Lettersmid laconiek, “vergeet niet dat jij een uit mijn brein ontsproten creatie bent.” - Ik kon het niet laten hem toe te bijten: “Je kent me als je eigen broekzak en je weet ook, dat ik niet rancuneus ben. Omdat je me nu als voelspriet gebruikt om te testen hoe jouw terugkeer zal worden ervaren hoop ik, dat je de eerste de beste keer al een lading niet mis te verstane reacties zult krijgen, waarvan je . . .”

Ik keek op en de Lettersmid was verdwenen. Ik zat nog steeds voor het beeldscherm en er werd aan de deur gebeld. “Goedemorgen, de post voor meneer, toevallig en gelukkig voor mij de laatste aflevering voor vandaag” zei de bode. - Hij moest eens weten hoe symbolisch zijn woorden voor mij waren. ‘Dit was de laatste bijdrage van Bas Lieshout’ denk ik, terwijl ik deze inzending met een dubbel gevoel verstuur.’

Schrijver: Bas Lieshout, 25 oktober 2017


Geplaatst in de categorie: spijt

3.7 met 3 stemmen 1.994



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)