Vervolg op de barones
Het was kwart over elf toen de barones mij kwam ophalen. Ze stapte uit haar auto en kwam naar mij toe. Bonky begroette haar met veel geblaf en sprong tegen haar op. Dat vond hij fijn en meteen riep hij duidelijk: boom, boom. De nog jonge barones gekleed in en smerige overall begreep het meteen en ging met hem aangelijnd aan de wandel en bij de eerste boom langs het pad naar de hei ging hij al bouten. Erg geschrokken kwam ze terug en zag wit weggetrokken in haar gelaat.
Wat bleek? Bonky had de hele morgen met mijn witte muizen gespeeld en één muis was achter zijn grote oor blijven zitten en had tijdens de wandeling kans gezien onder de broekspijp van de barones te kruipen. De muis zat inmiddels op haar buik te spelen, waardoor zij bijna een zenuwinzinking kreeg en ze vroeg mij de muis van haar buik weg te halen.
Ik vond het geen prettig idee een jonge vrouw gedeeltelijk te ontkleden om een muis van haar buik te pakken en dat ging niet zo gemakkelijk, maar uiteindelijk is het mij gelukt. Wat was de barones blij en ze kuste mij, een bejaarde man van 86, heel geriefelijk, beter dan de kus van kenau Alie, want die wurgde bijna mijn kop eraf.
Eindelijk was ik gereed om in haar auto te stappen. Bonky bleef thuis in zijn mand en de muizen in hun kooi. Haar auto zag er niet fraai uit, vol deuken, maar de stoel waarop ik kon zitten was nog mooi. Ze startte de motor en ze deed de radio aan op de zender Drenthe, een gezellige zender met veel plaatselijke muziek. Het was prachtig weer met veel zonneschijn. Het was de tijd van het jaar dat de velden vol stonden met paardenbloemen, een prachtig gezicht die gele velden onder de blauwe hemel.
Ik zag dat de barones een zakflesje uit een zak van haar overall haalde, de dop los schroefde en de tuit in haar mond stopte en een slok nam. Daarna gaf ze het mij en ik moest ook een slok nemen, het was whisky van een prima kwaliteit, dat proefde ik als kenner meteen. Toen nam ze weer een paar slokken en begon keihard te zingen en ze kneep mij in mijn zij. Ik schrok mij kapot en dacht wat krijgen we nou, toch geen ouwe kerel verleiden.
Gelukkig viel het mee, maar ik zag de veldwachter Paus Kees de Eerste, zo noemen ze hem, omdat hij zwaar gelovig is, achter een boom staan. Hij kwam de weg op en gaf de barones een stopteken. Ik dacht ze is de klos want ze stinkt naar drank. Ze lachte al naar hem en liet de auto tot stilstand komen. De veldwachter had natuurlijk al lang gezien, dat het de Lelijke Eend van de barones was en bij haar in de villa was hij kind in huis voor een borrel.
Door het geopende raampje gaf ze hem het veldflesje en meteen nam hij een paar slokken. Hij bedankte haar vriendelijk en zei, dat hij er weer tegen kan. Aan mij vroeg hij of kenau Alie weer terug was, want hij miste haar verschrikkelijk. Ze is weer bij haar vriendin in Den Haag, zei ik. Jammer, want ik kreeg van haar altijd een oud jenevertje met een paar plakken leverworst in het zuur. Dat mis ik erg.
We namen afscheid van de veldwachter en arriveerden spoedig bij de villa van de barones. Ze parkeerde de auto in de garage en de dienstbode, Sjaan heet ze, stond ons al op te wachten in de deuropening. De barones vroeg haar of de tafel al was gedekt voor de lunch. Ik had Sjaan, een gezellige rond gevormde vrouw, al een keer ontmoet in het stadhuis toen ze de ingezetenen in opdracht van de burgemeester trakteerden op een alcoholische drankje en heerlijke bitterballen. Ze begroette mij met een omhelzing en een zoentje.
De lunch was overdadig heerlijk en ik heb mij behoorlijk vol gepropt. Eigenlijk had ik meer zin om te gaan maffen, maar de telefoon ging en ik hoorde de barones schelden tegen haar gewezen man, een graaf waarvan ze was gescheiden, omdat ze hem had betrapt op overspel. De gravin waarmee hij het nu hield had de benen genomen en hij zat nu zonder poen en of de barones hem wat op zijn bankrekening kon storten.
Ik ben maar de tuin ingelopen, ik wilde het verder niet horen wat ze allemaal schreeuwde.
Na een poosje kwam ze naar me toe en zei, dat ze overstuur was geraakt en geen zin meer had schilderijen te bekijken, misschien een andere keer. Ze verontschuldigde zich steeds en Sjaan heeft mij weer naar huis gebracht. Bonky kwam mij al tegemoet en riep steeds boom, boom. Hij moest bouten.
gmail.com
Biografie van deze schrijverGeplaatst in de categorie: dieren
muis
81
Geef je reactie op deze inzending: