Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zenuwaanval na overlijden muis

Toen ik vroeg in de ochtend een bord havermoutpap tot mij nam, ging de telefoon. Wie kan dat zijn, zo vroeg, dacht ik. Ik nam de hoorn van het toestel en hoorde een snikkende stem. Het was Greetje, een vroegere vriendin, inmiddels ook al bejaard. Ze wilde met mij trouwen, maar toen ik een keer onverwachts bij haar thuis kwam zat ze op de schoot van de dominee, die haar streelde en kusjes gaf.

Ze bleef huilen en kon niet uit haar woorden komen. Eindelijk begreep ik haar verhaal, haar witte muis Jimmy was dood. Ik had dat lieve beestje haar cadeau gegeven en ik had hem allerlei kunstjes geleerd. Zo kon hij met zijn rechterpootje de militaire groet brengen en fietsen. Jimmy was al snel gewend aan haar en had een goed leven. Ik kreeg medelijden met Greetje, ze was zo blij met hem en ze nam hem overal mee naar toe, waar dieren kunstjes mochten vertonen en ze had zelfs al een prijs gewonnen, een nieuwe kooi.

Ik stelde haar gerust, en zei:
''Beste Greet, ik koop voor jou een nieuwe muis. Bij ons in het dorp is een dierenwinkel, die witte muizen verkoopt, afkomstig uit Afrika. Die zijn zeer intelligent en die kan je snel weer kunstjes leren.''
Wat was ze blij. In de dierenwinkel kocht ik een mooie witte muis en hij keek mij al guitig aan. Hij heette Boeka en kwam uit de Congo. Hij werd netjes in een doorzichtig doosje met gaatjes gezet en begon blij te piepen. Ik nam hartelijk afscheid van de verkoper en ging snel naar huis.

Hoe kom ik nou zo gauw in Amsterdam. Dan moet ik eerst met de bus naar Assen en dan met de trein. Dat kost een vermogen, maar gelukkig kwam de redding, want toen ik het verhaal aan mijn jonge buurvrouw Chantal vertelde, was zij bereid met haar auto naar Amsterdam te gaan. Ik kuste haar van blijdschap. Dat mag je vaker doen, zei ze tot mijn grote verwondering. Wat kunnen vrouwen toch lief zijn, dacht ik.

Spoedig reden we via lelystad op de dijk naar Amsterdam. Ze had die route genomen, want dan heb je een mooi uitzicht over het IJsselmeer. Ik genoot van de rit, want het was ook nog stralend mooi weer. In de verte zag je al de kust van Noord-Holland. Opeens hoorden wij een harde knal op het dak van de auto. We keken elkaar aan. Chantal bracht de auto in de berm tot stilstand. We stapten uit en zagen tot onze grote verbazing een reusachtige torenvalk op het dak van de auto zitten.

Ik probeerde hem weg te jagen, maar hij verroerde zich niet. Toen ik het nog een paar deed wilde hij mij wegjagen door zijn vleugels wild uit te slaan. Ik schrok geweldig, want zijn vleugel had zeker een wijdte van tachtig centimeter. Chantal was zo angstig geworden, dat zij in de auto vluchtte. Opeens herinnerde ik mij, dat ik deze torenvalk eerder had gezien boven op een monument dichtbij de dierenwinkel. Die heeft mij natuurlijk gezien, dat ik met een muis naar buiten kwam, want het doosje was aan de zijkanten doorzichtig. Een torenvalk heeft zeer goede ogen en kan een muis vanaf ruim honderd meter op de grond zien lopen. Die heeft de auto natuurlijk gevolgd.

Ik probeerde nog een keer hem weg te jagen, maar nu met een paraplu. Dat lukte weer niet. Toen gebeurde er iets verschrikkelijks. Chantal opende het portier aan de andere kant van de auto om mij in te laten stappen. Ze wilde verder rijden in de hoop, dat de vogel wel weg zou gaan, maar tot onze verbijstering vloog de torenvalk de auto in en ging op de achterbank naast het doosje zitten.
De muis kreeg waarschijnlijk een zenuwaanval toen hij die grote vogel zag en begon afgrijselijk te piepen. Chantal zag het ook niet meer zitten en begon van angst te kokhalzen.

Wij waren de wanhoop nabij en sprongen de auto uit. De arme buurvrouw stond in de berm te kotsen. Ze was op van de zenuwen. Toen ik in de auto keek, zag ik die vogel al aan het doosje pikken. Het zal toch niet gebeuren, dat hij die dure witte muis opeet. Chantal kreeg een goed idee. Ze gaf mij haar mobieltje om de dierenambulance te bellen. Ik kreeg gelukkig meteen contact en ze zouden komen.

Spoedig arriveerde een ambulanceauto van het dierenasiel. Ik keek mijn ogen uit, want een zeer forse vrouw stapte uit de auto met een hermelijn in haar handen. We keken gespannen wat er ging gebeuren. We hoefden niet lang te wachten. Ze liep met de hermelijn naar onze auto en liet de hermelijn aan de torenvalk zien. Die schrok zich een ongeluk en vloog met volle vaart uit de auto naar de Oostvaarder plassen.

Wat was ik gelukkig. Boeka zat nog te trillen van angst, maar toen ik het doosje met hem erin oppakte werd hij rustiger en begon weer vrolijk te piepen. Wij bedankten de vrouw voor haar hulp en reden weer verder naar Amsterdam. Toen we de straat inreden waar Greetje woonde zagen wij, dat het zwart stond van het volk. Ik schrok mij kapot, want ik zag, dat ze in een ambulanceauto lag.

Een ziekenbroeder vertelde mij, dat ze een zenuwaanval had gekregen en nu lag bij te komen, na een kalmerende injectie. Toen ze weer rustig was mocht ze de ziekenauto verlaten. Chantal en ik namen haar tussen ons in en brachten het vrouwtje in haar woning. Toen ze de nieuwe muis zag, werd ze zeer ontroerd en ze kusten ons allebei. Boeka werd in een kooi geplaatst en begon meteen luidruchtig te piepen. Greet gaf hem gauw stukjes oude kaas en het beestje begon heerlijk te smullen. Om allemaal wat bij te komen zijn we met z'n allen gaan eten bij Mac Donald, patat met een kroket, heel gezond. Heerlijk.

Schrijver: kees niesse, 5 november 2017


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 1 stemmen 464



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Han Messie
Datum:
6 november 2017
Email:
hmessielive.nl
Jouw verhaal is er een mooi voorbeeld van hoe bedaagde mensen zich kunnen hechten aan kleine huisdieren, alsof het hun kinderen zijn... Al is een zenuwaanval wel erg extreem na het overlijden van een muis.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)