Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een vraag van mijn vader in 1980

Op 3 oktober 1951 moest ik opkomen in militaire dienst. Toen was er nog dienstplicht. Met een treinkaartje van Defensie en een pakje brood belegd met speculaas koekjes nam ik afscheid van mijn ouders en ging ik met de tram naar het Centraalstation van Amsterdam. Op perron 4 stond een lange trein, die bijna vol zat met jongens van mijn leeftijd. We zaten op houten banken en we moesten naar Bergen op Zoom. Ik was ingedeeld bij de Luchtdoelartillerie Kornwerderzand.

Na een lange reis moesten we plaatsnemen in militaire vrachtauto's, die ons naar een kazerne brachten. Daar op het grote terrein moesten we uitstappen en wachten op nadere orders. Gelukkig was het mooi weer en nog vrij warm. We maakten veel lawaai en toen een al oudere Indische militair met drie sterren op de kraag van zijn uniform naderde, riep hij:

''Koppen dicht, jullie staan nu onder de krijgstucht.''
Iedereen was meteen stil, maar de militair met een stokje onder zijn arm liep door en toen begon de herrie weer. De eerste zes weken mocht je niet met verlof. Daarna mocht je het weekend met verlof, maar eerst inspectie van je uniform, dus zorgen voor een scherpe vouw in je broek enzovoort.

Denk niet, dat je op eigen gelegenheid naar het station mocht, nee maar in marscolonne onder leiding van een sergeant. Ook op het trein station moest je uitkijken, want de militaire politie hield je in de gaten. Alles ging dus heel ordelijk en werd je vervoerd in oude treinen met houten banken als dank voor de bewezen diensten voor het vaderland.

Soms moest je wel eens in het weekend in de kazerne blijven als je wachtdienst had aan de poort van de kazerne of dat je als straf niet met verlof mocht, dus ging je naar de kantine of naar het militair tehuis. Daar kon je koffie drinken met een koek en wat lezen of biljarten. Soms ging je op zondagmiddag een eind over het kazerneterrein wandelen en hoopte je, dat er meisjes aan het hek stonden om mee te praten.

Tijdens de maaltijd vroeg mijn vader, het was toen 1980:
''Zeg Kees, je ziet tegenwoordig vrouwelijke soldaten tussen de mannen rond lopen, was dat bij jullie in de jaren vijftig ook zo?''
Ik antwoordde:''
''Tegenwoordig zijn het beroepsmilitairen die allemaal in burger en vaak met eigen auto in dienst komen en met verlof gaan.

Bij ons in de compagnie hadden we een meisje, die zich verkleed heeft als jongen. Zij is ook zo door de keuring heen gekomen en ze deed met alles mee en was zelfs nog beter met oefeningen en schieten als de jongens. Sommige jongens leken meer op meisjes, want zij was grof van bouw en heel sterk en droeg kort haar. Ook stond ze op wacht en marcheerde met gemak lange marsen met volle bepakking, terwijl sommige mannen aan het eind van hun latijn waren.''

Mijn vader vond het vreselijk, toen ik hem vertelde, dat zij ook naakt bij ons stond onder de douches. Mijn moeder was helemaal van de kaart en wilde een brief schrijven naar de minister van Defensie. Ze waren nog behoorlijk ouderwets en dat was zo in die tijd, ook de zwembaden waren gescheiden voor jongens en meisjes. En toen ik hun vertelde, dat zij ook op de zaal bij ons sliep, was de boot helemaal aan en om het nog erger te maken zei ik, dat ze boven mij in een bed sliep en als de lichten uit waren ze mij knuffelde en een kusje gaf.

Mijn moeder zei nog tegen mijn vader:
''Bel de commandant op en vertel hem over die wantoestanden.''
Toen zei hij:
''Ach moeder, hij neemt de boel in de maling, ik zie het aan zijn ogen, hij wil ons op stang jagen.''
Even later stelde ik mijn ouders gerust, want mijn fantasie had mij weer parten gespeeld.

Schrijver: kees niesse, 17 november 2017


Geplaatst in de categorie: ouders

3.0 met 1 stemmen 439



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)