Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

De 62-ste Kaarsjesavond in Gouda

Overal echte en electronische lichtjes, terwijl ik op een bankje aan de Lange Groenendaal een Turkse pizza opat. Even wat maagvulling om op de been te blijven. Door een langdurige griep voel ik me net de onzichtbare man. Bovendien zie ik zelf alles wazig. Het schijnt te heersen en je wordt er heel depri van. Helaas bezit ik geen tweede huis in Spanje. Op de Markt zong een zanger 'Jeruzalem', maar dat zie ik tegenwoordig toch in een heel ander daglicht. Ik wilde nog een zak patat scoren, maar de rij was me te lang, waardoor ik achter drie bizar uitgedoste vrouwen aan liep, die volgens mij travestieten waren, want ze bleven zichzelf uitbundig showen voor een homocafé. Ze leken op barokke vrouwen uit de Franse pruikentijd. Ik werd er wel vrolijk van. Daarna dook ik de Sint Jan's Kerk in, waar het propvol marktkramen was. De geur van verse stroopwafels hing in de ingang. Je kon overal oliebollen, chocolade en andere vettigheden kopen. Ik zag zelfs een soort Big Mac. 'Ja-ja', dacht ik, 'typisch Kerstvoedsel!'. De meest achterlijke snuisterijen voor peperdure prijzen. Zelfbereide hertenragoût en fruitige smooties Er waren zelfs twee vliegtuigsimulators, ware kermisattracties, die kinderen nog onrustiger maakten. Een onbekende vrouw raakte mijn arm met haar linkerborst aan. Ik keek niet om. Niks #MeToo, want ik vond het wel fijn. Broodnodig zelfs.

Ik moest even aan Jezus denken, die op een kerkplein alle marktkramen omver wierp. Boos om de commerciële geldhandel. Dit was zelfs in een kerk. De beroemde glas-in-lood-ramen waren prachtig verlicht. Door een rooster keek ik onder het loopoppervlak. Daar was het koud en donker. Ik liep er over de oude graven van rijken en notabelen. Door een gat zag ik de doden adem halen. Het contrast tussen de dodenwereld en de opgeblazen lichtjeswereld kon niet groter zijn. En overal van die overdreven lieve glimlachsnoeten, overgoten met schijnheilige, christelijke pepersaus. Ik zag de markante ex-koster en de dichteres Inez Meter met haar rollator, ooit een goede vriendin van de Vroman's en ereburgeres van Gouda. Het begon me te duizelen. Twee kinderen prikten hun gebeden op een prikbord. Dat ontroerde me. Weer eenmaal buiten liep ik naar de levende kerststal, waar ik een prachtige ezel, een pony, enkele konijnen en twee schapen zag. De ezel aaide ik. Ik voelde me net zo opgelaten in die nepsferen. Ik leegde mijn blikje cassis met minimale Zeeuwse bessen inhoud en voordat het echt ging volstromen keerde ik huiswaarts.

Gelukkigerwijze liep ik in de Tiendeweg, op nr. 40, tegen een zingende nachtegaal op. Daar is sinds 2015 een tweede winkel van galerie Honingen, een begrip in de kunsthandel. Dit was onverwachts volop genieten voor mij. In de deuropening zong de mezzosopraan Lette Vos verzen en aria's van Tsjaikovski, Satie, Rossini en Barber. Ik liet deze traktatie helemaal binnenkomen. Ze werd door de pianist Duco Burgers begeleid. Het was zo snoezig en spontaan, maar bovenal zo indrukwekkend etherisch. Haar sopraanzang deed me denken aan de allerbeste zangeressen van de engelenkoren. Ik voelde me opeens weer van ziel tot ziel verbonden met een andere werkelijkheid. Overigens was ze zo volmaakt beeldschoon, dat mijn dichtershart meteen zwichtte. Wát een muze! En wát een stemvolume! Ze studeerde Engelse Taal & Cultuur aan de Universiteit van Utrecht en aan de University of Manchester. Ze is ook literair vertaalster. Ze publiceerde in diverse, literaire tijdschriften. Ze zong mijn hartchacra weer wijdopen. Terwijl ik ondertussen ook even naar de ijsverkoopster aan de overkant loerde, die ik ook erg lief vind. Een politie-auto met nare, felle lichten verstoorde Lette's muzikale optreden even, maar ze bleef onverstoord de mooiste klanken weergalmen. Haar 'Stille Nacht' zit voor eeuwig in mijn ziel opgeslagen. Mijn avond was volkomen geslaagd, terwijl er grote busladingen toeristen de stad binnen drongen en ik verlicht in tegengestelde richting liep.

Schrijver: Joanan Rutgers, 16 december 2017


Geplaatst in de categorie: kerstmis

4.8 met 4 stemmen 116



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
16 december 2017
Mooie sfeertekening, Joanan. Gelezen alsof ik erbij was.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)