Yoga
Bron:
https://www-weihnachten.de/weihnachtsgeschichten/erwachsene/yoga.htm
Yoga
Eine besinnliche Yogastunde
von Barbara Pronnet
- - - - - - - - - - - - - -
Vertaling Günter Schulz
Twee weken voor Kerstmis kwamen vier yogastudenten bij elkaar voor hun wekelijks yoga-uur met Lucie, hun yogalerares in een klein stadje in de buurt van Wenen. Voor de vier studenten ging er niets boven yoga. Lucie was een ervaren yogameesteres en zij sproeide steeds de verlichtende glans op haar begaafde yoginies en yogi. Allen hielden van het yoga-uur bij haar. Lucie was een schat.
Bij het brengen van de ‘Zonnegroet” ontstonden de eerste onzekerheden en een algehele onrust verspreidde zich door de ruimte. Lucie zuchtte. “Wat is er aan de hand? Jullie zijn zo afgeleid en in het geheel niet bij de les.” Haar zachte bruine ogen dwaalden over de vier yogastudenten.
MARLENE, een ambitieuze carrièrevrouw, overtuigd single, begon meteen: “Ik krijg geen rust in mijn hoofd – zo’n ‘Shit-Kerst’. Mijn moeder belt dagelijks naar mijn werk: wat ik wil eten en doet haar beklag omdat vader niets in de huishouding doet. Zij wil de kerstboom dit jaar rood in plaats van goud versieren en de gebakken koekjes waren te hard uitgevallen en blablabla . . . ik wil dit allemaal niet meer horen.”
SUSI, huisvrouw und moeder van twee kleine kinderen. - “Ik ervaar het precies op dezelfde manier, ik vraag me af waarom ik met deze terreur mee doe. Ik werk me in de Adventtijd drie slagen in de rondte, maak alles mooi en op Kerstavond jengelen de kinderen, is de sauce van het gebraad mislukt en tot mijn man dringt dit alles niet door.”
GERD, ambtenaar, gescheiden, verpleging behoevende ouders – “Ik mag aan mijn kinderen geld overmaken en hen de feestdagen niet zien. Ik zit bij mijn bejaarde ouders en luister naar klachten over problemen met de voedselvertering en andere verhalen over ziektebeelden. Ik denk, dat ik ‘m smeer.”
KERSTIN, gepensioneerde lerares, weduwe, geen kinderen – “Ik denk iedere keer, waarom doe ik mij zoiets ieder jaar weer opnieuw aan? Ik zit vol zelfmedelijden voor de kerstboom. Eigenlijk zou ik aan een palmenstrand kunnen liggen of in een wellnesshotel kunnen genieten.”
- - - -
“Ga allemaal zitten”, zei Lucie en allen namen gehoorzaam op hun matten plaats. “Ik doe jullie een voorstel. Ik vlieg 23 december naar Pune in India. Ik heb daar een Yoga Meditatiemeeting. Jullie mogen meekomen en alle stress hier laten. Geen Kerstterreur en geen lastige verplichtingen. Dus, wat vinden jullie ervan?”
“Neen, dat kan ik mijn ouders niet aandoen, zij houden van Kerstmis en ik toch eigenlijk ook. Het is toch altijd heel fijn bij hun en met de feestdagen maken we ook altijd een mooi uitje samen”, zei MARLENE.
“Om ’s hemels wil, ik kan mijn familie niet alleen laten. De kinderen geloven toch nog aan het Christuskind wanneer ik het klokje ‘klingel’ en de kleintjes komen de woonkamer in met grote ogen. Deze aanblik wil ik in geen geval missen. Het is zo vertederend,” zei SUSI.
“Wie weet hoe het de volgende Kerst is. Mijn ouders hebben toch alleen mij nog en zij waren er altijd voor mij. Ik kook voor hen en zij zijn zo dankbaar wanneer ik kom. Ze zijn zo lief voor mij’” zei GERD.
“Op de een of andere manier is het thuis het mooist en ik wil toch op Kerstavond naar de miss gaan. Daar ontmoet ik vele bekenden en mijn buurvrouw is altijd zo blij, wanneer ik op Eerste Kerstdag bij haar op theevisite kom,” zei KERSTIN.
Lucie lachte vrolijk. “Hoewel jullie allen Kerstmis zo erg vinden, schieten jullie toch vele redenen te binnen het tóch te vieren. Ik hoor in alles de begrippen ‘liefde, zorg voor jullie naasten en vreugde’ de boventoon voeren. Laat jullie dus niet door zelf in het leven geroepen stress stuk maken. Doe een poging om elke dag in rust en met het volste vertrouwen door te brengen. Wees allert op jullie zelf. Meer moeten jullie niet doen. Dan zal het een mooi feest voor een ieder van jullie worden.
Marlene, Susi, Gerd en Kerstin keken grijnzend naar elkaar. Lucie had hen weer eens de spiegel voorgehouden en de situatie liefdevol ontmanteld. Zij was nu eenmaal een meesteres, ook voor zielen met stress. – “We zouden vandaag eens onze yoga oefeningen moeten laten voor wat ze zijn en beter ergens een lekker drankje tot ons kunnen nemen. Hoe denken jullie daarover?” suggereerde Lucie.
Alle yoginies en yogi stemden toe, zij maakten zich goed gemutst op weg naar Café “Nirwana” en brachten daar een ‘beschouwelijke’ avond door.
- - - -
Schrijfster: Barbara Pronnet
ziggo.nlGeplaatst in de categorie: kerstmis
Vertaald uit het Dui
150
Geef je reactie op deze inzending: