Verhalen

Dodevrouwsrit deel 2

Zo kwam gisteren de monteur die echt naar de gemeente-cabrio moest kijken, ook eventueel repareren natuurlijk dat is dan wel zo handig! Afijn, de man kwam, eega ging naar beneden, want de buren zitten niet op een bepaalde show te wachten en ik was nog niet aangekleed!

Vanaf donderdag was het namelijk ook al niet meer mogelijk om achteruit te rijden, maar nou ben ik toch meer van: vooruit, dat ligt beter toch!. De man start het geval en rijdt er met een bloedgang mee weg! Nou ja, 16 km per uur dan! Maar zowel in voor- als in achteruit! Sta je daar met je mond vol tanden!

Zegt de toch wel slimme monteur, na het aanhoren van mijn verhaal, via de mond van eega: ik maak hem toch even open! Aldus geschiedde. Wat er dan gebeurt verwachtte niemand, want hij zet de achterkant op een blok, pakt een draadje en horen en zien verging, het loeien dat ik hoorde als ik poogde te stoppen voor een rood stoplicht, was duidelijk hoorbaar, maar de man pakt een draadje, dat los hing, zet het tegen een contactje aan en de stilte keerde terug!

Goh meneer, uw vrouw heeft geluk gehad, dat ze de tegenwoordigheid had om de handrem te gebruiken, want dit had heel naar af kunnen lopen! Ehhh, die vrouw ben ik, jawel. Ik ben dus best slim geweest, oké, niet zo slim om het weekend gewoon te rijden op de cabrio, maar ik was niet alleen, dus dat scheelde al!

In elk geval was er een duidelijk geval van een contactje (drie zelfs) die niet goed zaten, die er dus voor zorgden dat in de stromende regen de cabrio uitviel, maar dat ie het tevens vertikte te stoppen bij een rood licht!
Dus politie, als jullie me nou toevallig geflitst hebben, op de kiek en wel, omdat ik door rood ging, dan kon ik daar echt niks aan doen hoor, mijn cabrio wilde niet stoppen, ík wél.

Schrijver: An Terlouw, 13 maart 2018