Pasen

Rond Pasen denk ik altijd terug aan die lang vervlogen tijd toen ik leerling was op een Katholieke lagere school in Antwerpen. Ik herinner mij altijd de vastentijd in de periode 1957- 1963 omdat de vastentijd een traumatische ervaring was voor het klein jongetje dat ik toen was.

Van mijn zesde tot mijn twaalfde levensjaar zat ik in die school.

In die tijd keken wij knulletjes uit naar het hoogfeest van Pasen, want dat was het einde van onze jaarlijkse lijdensweg. We hadden dan al 40 dagen vastentijd achter de rug en dat was geen pretje geweest.

Elke morgen om 7 uur moesten de leerlingen de Heilige Mis bijwonen en bovendien ter communie gaan. We hadden een “Miskaart” die de pastoor afstempelde en wee het jongetje (geen meisjes in de klas) dat niet naar de kerk was gegaan of naar de kerk was gegaan maar niet ter communie was gegaan omdat hij iets gegeten had.

De leraar had zijn houten meetlat klaargelegd en de billetjes van zo’n jongetje werden ermee bewerkt. Alle andere jongetjes moesten toekijken: het schuldige jongetje vooraan in de klas, met zijn hoofd tussen de benen van de leraar, zodat de achterkant van zijn hoofd de teelballen van de jonge leraar raakte, die vermoedelijk een stijve lul kreeg, en de klappen die de leraar gaf op de billetjes van een achtjarig kereltje dat het uitgilde van de pijn.

Tijdens de vastentijd, in de donkere dagen van februari, stapte ik elke morgen om zes uur door regen of sneeuw met mijn broertjes naar de kerk. We hadden honger, maar we mochten niets gegeten hebben omdat wij het lichaam van Jezus zouden ontvangen. Dat wij de overblijfselen van de hostie later ook weer uitkakten was iets waar niemand aan dacht. Jezus ging via onze darmen naar onze anus en verdween in het WC, maar onze maag moest leeg blijven om Hem te ontvangen.

Wij waren zo geïndoctrineerd dat wij vreugdevol door weer en wind op een onmogelijk vroeg uur naar de kerk gingen, met een lege maag. Gelukkig woonde mijn grootmoeder tegenover de school en zorgde zij voor een lekker ontbijt na de Heilige Mis.

Maar wat een vreugde toen het eindelijk bijna Pasen was! Op Witte Donderdag en Goede Vrijdag zaten wij met de hele klas in de kerk, wij hadden vrij op Paaszaterdag, en met Pasen kwamen de paaseieren van onze ouders maar wij geloofden dat de kerkklokken de eitjes uitstrooiden.

Ik realiseer mij dat ik toen in angst leefde: bang van de meetlat van de leraar en bang van de pastoor die ons vertelde dat wij gingen branden in de Hel als wij onzedige gedachten hadden. Wij wisten niet eens wat onzedige gedachten waren!

Pas later heb ik ingezien hoe wreed dat schoolsysteem was. Het was gebaseerd op angst en indoctrinatie en leek op hersenspoeling.

En dat Katholiek onderwijssysteem is mislukt. De jongens die in mijn klas zaten zijn allemaal agnost of atheïst geworden en hebben hun kinderen zonder godsdienst opgevoed. De meeste jongens die toen in mijn klas zaten zijn al dood, maar de overlevenden zijn nu – net als ik - 67 jaar oud.

Wij hebben onszelf verlost van de barbaarse indoctrinatie en wij leiden nu een gelukkig leven!

Pasen Vastenperiode Vastenperiode

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 1 stemmen 68