Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Een emmer vol

Ouder wordende personen onder ons hebben nog wel eens de neiging hun frustratie over hun tanende conditie en verslechterende gezondheid van zich af te schrijven. Ook ik heb in het verleden, zij het met een geforceerde berusting, er meerdere keren en kort gewag van gemaakt. Toen ik, nog niet zolang geleden, merkte, dat deze manier van stoom afblazen niets oploste en wellicht anderen zou kunnen irriteren, ben ik er mee gestopt. Na mijn recente vermakelijke dialoog met de oudste bewoner van ons 50 plus-wooncomplex ben ik vele zaken op een meer positieve manier gaan bekijken. Onze oudste inwoner van 98 jaar oud en al 70 jaar met zijn helaas enigszins dementerende partner getrouwd, vertelde dat hij, op een verkoudheid na, nauwelijks wist wat ziek zijn was. Hij beweerde geen enkele medicatie te gebruiken en dat hij, als het niet anders kon, hooguit een “paracetamolletje” had geslikt. Ik was werkelijk hoogst verbaasd maar geloofde de sympathieke schriele man met zijn door pigmentvlekken getekende perkamentachtige huid op zijn woord.

Hoe contrastrijk kan het verschil tussen hem en mij zijn? In 1999 was ik, drie dagen ná een hartinfarct, vanaf dat moment verplicht zes verschillende medicijnen per dag te gebruiken. Twee katheterisaties met drie stents, een TIA en twee mislukte cardioversies later zorgden ervoor dat de dagelijks in te nemen medicamenten al waren gestegen naar een aantal van vijftien. De op opiaten gebaseerde pijnstillers tegen de gevolgen van slijtage aan mijn wervelkolom mee tellend hebben als eindresultaat, dat ik nu al een aantal jaren achttien tot negentien pillen, capsules e.d. per dag gebruik. Een snelle globale berekening leert mij, dat ik, bij een gemiddelde van, pak weg, 14 medicaties per dag in 19 jaar ongeveer 971.000 pillen heb geslikt. Dat is 990 weken lang een handvol, waarmee je gemakkelijk een emmer kunt vullen. Nochtans mag ik blij zijn, dat alle vitale organen nog voortreffelijk hun werk doen, alle mogelijke schade die elke bijsluiter vermeldt ten spijt. Hoeveel beter wil ik het dan nog hebben? Slecht kunnen horen en zien en slijtages in gewrichten zijn inherent aan het verouderingsproces.

Blijft dus over, hoe mijn vrouw en ik op een zo normaal mogelijke manier en misschien wel samen oud mogen worden. We lezen al lang geen bijsluiter meer, tenzij weer een nieuw medicament wordt voorgeschreven. We proberen elkaar te troosten, wanneer de ander weer eens moppert dat iets niet meer wil lukken of men niet meer op een bepaalde term kan komen. Hoewel humor niet onze sterkste kant is, dient hij zich soms onverwacht aan. Meestal veroorzaakt door misverstanden door één van onze gebreken. Gisteren noemde ze mij (ik ben pas 83 jaar oud geworden) liefkozend met een o.a. ook in Rotterdam-Charlois gebruikte troetelnaam voor oudje: “Ouwechie”. Ik keek meteen naar buiten en zei “Dat heb ik nog niet opgemerkt en volgens mij is het droog.” Haar gezicht was één en al vraagtekens. Door mijn slechte gehoor had ik verstaan: “Oah het giet” (het regent hard). – We hebben er allebei tranen om moeten lachen, al was het geen emmer vol. Als je er op let, zijn er ook bij ons “ouwechies”, ondanks onze vele gebreken en verminderde mobiliteit, genoeg momenten voor blijheid en optimisme.

Schrijver: Günter Schulz, 5 april 2018


Geplaatst in de categorie: ouderen

3.2 met 4 stemmen 158



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
6 april 2018
Bijzonder graag gelezen, ook ik had geen vermoeden van deze parmantige leeftijd! Chapeau, je schrijft nog steeds geweldig! En weet je, G, je kunt overal over schrijven. Dus ook over ziek zijn, of over “ ouwechie” geweldig!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
6 april 2018
Mijn hemel, bijna niet te geloven, dat je dagelijks zoveel chemische pillen moet slikken om te overleven! Ik sta daar wel enorm van te kijken! Hopelijk slik je daarnaast ook voldoende vitamine- en energiepillen om dat vol te houden. De pillenindustrie heeft een goede afnemer aan jou, maar ik begrijp ook dat het voor jou strikt noodzakelijk is. Je hebt inderdaad heel wat fysieke ellende meegemaakt. Ik ben blij dat je er nog bent en ons regelmatig met jouw bevindingen verblijdt. Die grap met jouw vrouw komt hard aan, dwz qua blijdschap. Dat je al 83 bent, heb ik nooit van jouw schrijfwerk afgekeken. Dus mijn alpinopetje nogmaals andermaals af! Sommige ontzettend lieve ouderen zoals jou wens je gewoon een eeuwige verjongingskuur toe. Bij deze dan. Overigens, en dat weet jij ook, is de Eeuwigheid reeds Nu. Geboorte en dood zijn maar betekenisloze overgangsfasen. Het gaat erom dat je als ziel verlicht raakt en blijft. Verlicht door het Christuslicht!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)