Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen over humor

Wantrouwen

Wat leven wij toch in een onvoorstelbaar snel veranderende wereld. Terugdenkend aan mijn ouders, begint het begrip dat ze vooral de technologische ontwikkelingen amper konden volgen, steeds meer invoelbaar en tastbaar te worden.
De herinnering aan toen de eerste wasmachine kwam. Het was eigenlijk meer een halfautomaat. In het apparaat(een bovenlader) zat een stervormig element wat enkele malen naar links draaide en dit afwisselde met het enkele malen draaien naar rechts. Als klein ventje vond je dat best spannend, want ik moest de was zo af en toe met een stok weer naar beneden drukken in het sop, omdat er lucht onder kwam, en het spannende zat hem erin dat je de stok niet moest laten glippen, want hem er weer uitvissen was eng – echt eng.
Als dit een hele poos had gedraaid dan werd de natte was meerdere keer door een wringer gedraaid en buiten of binnen op een, door mijn pa gefabriceerd rek rondom de kachel gedrapeerd. De standaard enkelvoudige glazen in ons huisje besloegen en met een beetje geluk kon je er de volgende morgen als het niet hard had gevroren weer doorheen kijken.
Ach als ik er aan terug denk – een bijzondere tijd. Een hele vooruitgang zo’n wasmachine, maar hem helemaal vertrouwen, dat deed je natuurlijk niet echt.
Het zou me trouwens niet verbazen dat de Finnen op zo’n manier de sauna hebben ontdekt. Moet bijna wel. En nadat het drogen rondom de potkachel al een generatie uit beeld was verdwenen, maar wel opgeslagen in onze genen of herinnering of weet ik maar waar zoiets wordt opgeslagen, hebben die slimme Finnen, dat oergevoel weer weten te cultiveren en kwamen met de sauna op de proppen.
Ja, ja, onderschat die Finnen niet, je hoort en ziet ze niet, je komt ze niet tegen, maar ze zijn ongemerkt heel slim bezig.
Wat u vast wel weet is dat zij ook aan de basis staan van het Nokia bedrijf. Hun slogan was altijd: Nokia Connecting People. Die bescheiden Finnen waren er zeer succesvol mee, maar ja als je te bescheiden bent in de keiharde telecommunicatie industrie, dan wordt je overgenomen – of was dat toch ook weer zo’n slimmigheidje van die Finnen?
Misschien ver gezocht maar volgens mij bestaat er ook een soort overeenkomst tussen de eerste simpele wasmachine en het mobieltje van die Finnen(niet alleen die van hun trouwens) en dat is: een klein stukje wantrouwen.
Vroeger moest ik de was die dreigde niet goed ondergedompeld te raken, zo af en toe met een stok in het sop naar beneden drukken, zodat die ook goed schoon werd. Het apparaat werkte natuurlijk wel maar toch moest je hem nog een beetje sturen.

Vandaag zaten we in huis (zoals meestentijds) de maaltijd te nuttigen en het was mooi weer geweest die morgen, na weer een oud Hollandse moessonregenperiode te hebben verstouwd. Net een heerlijke wandeling achter de rug met de honden. Buurtgenoten ook in een goed humeur: o wat zijn we met z’n allen blij met de droogte en zelfs zonneschijn. Betrekt het opeens en passeert er toch weer een vervelend bomvol regenwolkje, dat zijn inhoud uitgerekend hier boven ons uitstort.
Snel mijn mobieltje er even bij gepakt en jawel hoor, er is te zien dat er nog net een pluk wolken overdrijft. Mijn disgenoot pakt ook haar mobieltje en wou het een en ander ook net verifiëren. Haar toestel werkte niet goed, nog even aan het een en ander rommelen aan de router en ja hij deed het weer. Ze bekijkt op het schermpje de overtrekkende wolken, maar vertrouwd het blijkbaar niet en loopt naar de glazen tuindeuren en kijkt in de lucht.
‘En klopt het?,’ vraag ik.
‘Ja, het klopt zo ongeveer – een wonder toch?’ zegt ze vol ongeloof.
Gisteren kreeg ik een telefoontje met de vraag van een ouder iemand: ‘Ik heb je net een sms'je gestuurd, heb je die niet binnen gekregen?’
Snel even mijn mobieltje erbij pakken en: ’Jazeker, maar hij is nog ongelezen, want ik was zopas met een lawaaierige keukenmachine bezig; zal hem gauw lezen.’

Ook die persoon had blijkbaar niet genoeg vertrouwen in de hedendaagse techniek. De huidige jeugd kijkt daar heel anders tegenaan. Mocht die constateren dat het weer omslaat dan gaan ze er vanuit dat het weer zich niet aan de buienradar heeft gehouden – dat klotenweer.
Zij weten niet beter en voor hun is de huidige technologie de standaard waarheid.
Wij ouderen zijn nog behept met dat stukje wantrouwen voor alles wat nieuw is en wat nog ergens heel diep in onze genen of iets dergelijks sluimert. Of dat kwaad kan? Mijn inziens niet, vertrouwen op je eigen waarneming gaat boven alles.

Schrijver: c. ale
Inzender: C.A. de Boer, 16 april 2018


Geplaatst in de categorie: humor

4.0 met 2 stemmen 122



Er zijn 5 reacties op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
19 april 2018
Met spanning je laatste reactie gelezen. Ook gezien je positieve reactie op een inzending van mij elders. Mijn naam komt uit het geboorteregister van Christus Jezus, te vinden in de bijbel. Het wordt in het Hebreeuws uitgesproken als Jochanan. Het heeft dezelfde betekenis als Johannes en Jan, namelijk: God is genadig! Mijn vrouwelijke en mannelijke kanten zijn in volkomen harmonie. Mijn ziel is meer vrouwelijk dan mannelijk. Volgens mij is er veel ellende op aarde ontstaan door de mannelijke krachten, die veel oorlogen en destructie hebben veroorzaakt en dat nog steeds doen. Antoine Bodar beloofde mij, dat hij graag mijn doodzieke vader wilde bezoeken, maar mijn vader kon dat niet meer aan. Antoine is zelf inmiddels een uiterst broos mens. Aha, je bent dus een Fries van origine. Ik heb zo'n tien jaar in Friesland gewoond. Kollum, Heerenveen en Oranjewoud. Ik ben een ras-Groninger en je weet dat Groningers en Friezen wel eens heftig kunnen botsen. Groningers zijn vaak emotioneel recht voor zijn raap en Friezen zijn vaak stug en rationeel en introvert. Overigens is Joanna de vrouwelijke variant van mijn voornaam. Dat zal de verwarring zijn. Ik ben eerder zwaar dan licht autistisch. Alweer een misvatting van jou, dat ik kritiek op jou naam heb, integendeel, ik complimenteerde je juist via mijn associaties ermee. Overigens, wie denk jij wel dat je bent, terwijl je mij totaal niet kent, dat je mij over het verlicht-zijn de les denkt te kunnen geven! Dan heb je echt mijn bekentenisliteratuur nog niet geheel gelezen. Anders zou je wel anders piepen, aandoenlijke Pinokkio! Overigens, associaties bij een naam krijgen, is geen kwestie van wel of niet verlicht zijn, maar gewoon een gevatte Spielerei. Bovendien geloof ik wel dat een naam heel veel over een mens zegt, woordgevoelig als ik nu eenmaal ben. Als jij Albert Einstein zou heten, dan zou ik je niet geloven, begrijp je. Ik hecht nu eenmaal wel waarde aan namen. Jij blijkbaar niet. Ook goed. Wat maakt het ook uit! No big deal. Wil je echt verlicht raken, begin dan met het afzweren van de betekenis van mooi woordgebruik, want dat is allemaal je reinste illusie! Dat ik het schrijven goed beheers, wil nog niet zeggen, dat ik het als spirituele kunstvorm aanbid! Integendeel en ik ben juist het tegendeel. Ik gebruik het louter als communicatiemiddel en ik heb mijzelf getraind om er in uit te blinken, wat aardig gelukt is. De ware bedoelingen liggen achter mijn woorden verscholen. Spirituele verbondenheid is er één van. Natuurlijk houdt God evenveel van jou als van mij, dat staat buiten kijf. Je wilt de discussie staken. Ook prima. Pax Christi dan maar!
Naam:
c. ale
Datum:
18 april 2018
Beste Joanan(over die naam ga ik niks zeggen), nogmaals ik moet een verhaal in een rubriek plaatsen en een hele lichte glimlach valt volgens mij ook onder humor - vandaar. Dus humor is niet alleen lach of ik schiet. Natuurlijk heb ik al jouw hartenkreten niet gelezen, maar die over Antoine Bodar viel erg op. Ik heb niks met het katholieke gedoe, toch vond ik het een bedenkelijke tekst. Maar goed ieder het zijne. Ik ben het met je eens de wereld raakt steeds meer verbitterd. Over mijn naam het volgende, als je had opgelet zie je dat de indiener C.A. de Boer is. Inderdaad, om het bescheiden te houden heb ik niet mijn hele naam, maar alleen mijn twee voornamen gebruikt namelijk Catrinus Ale(twee redelijk normale Friese voornamen). Om niet een soort Herman Pieter de Boer te willen uithangen(qua naam dan), heb ik gekozen voor deze variant. Te gek dat ik het jou nog uitleg ook. Maar goed naar eigen zeggen ben jij ligt autistisch. Dat zal het zijn, want laten we wel wezen jij als 'verlicht' persoon bevestigt met de 'kritiek' op een naam toch dat je van het 'verlicht zijn' weinig hebt begrepen. Misschien even bijscholen.
Maar voor de duidelijkheid kritiek geven is gemakkelijk, maar de kunst is ze te kunnen ontvangen. Beschouw mijn schrijven slechts als verbazing en hopelijk als een oprechte eerlijke duw in de richting van het echt 'verlicht zijn'
Beste Joanan(man vermoedelijk of toch vrouw kan het niet uit de naam opmaken) hopelijk beëindigen we hiermee onze wederzijdse reacties. En eerlijk gezegd vermoed ik dat je ook hele fijne hartenkreten en verhaaltjes e.d. hebt geschreven. Peace man. God loves us.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
18 april 2018
Als je mij als een verbitterde man ziet, dan zijn de misverstanden blijkbaar over en weer, want al schrijf ik veel over de diepste ellende, die een mens kan overkomen, dat doe ik om die ellende te bezweren, te verwerken, te overstijgen. RTL-4 ontvang ik niet, alleen NPO 1,2 en 3, al jarenlang. Overinformatie kan ik niet verwerken en mee om gaan. Autistische kenmerken, snap je. Gunst, heb ik echt zulke erge, sombere hartenkreten geschreven, ik herinner mij daar helemaal niets meer van. Korsakov-gevalletje. Overigens, als je realistisch naar de mensenwereld kijkt, dan stemt veel inderdaad tot verbittering. Incluis deze 'humoristische' proefballon van jou. Dat je 'opbouwende' tussen aanhalingstekens hebt gezet, is niet terecht, want ik probeer je juist te stimuleren om wel echt grappig te kunnen overkomen. Even wat tandjes bijzetten en het een en ander met kruipolie verwennen. Je naam is ook zo apart. Ik denk meteen aan de zanger JJ Cale en aan Engelse Ale-bier. Gewoon doorzetten, Citroenjenevertje, dwars door alle schijnbare obstakels heen! (-) En nee, ik ben niet verbitterd, want wanneer ik een meerkoet met een tak in zijn bekje een nest zie opbouwen, ontstaat er een brede glimlach. Ik heb ongekende verlichtingservaringen meegemaakt, waardoor mijn ziel ten diepste zeer rijk en vredig is. Ik geloof echter wel dat men de betekenis van zwaar lijden vandaag de dag niet meer wijs op waarde kan schatten. De diepe dalen zijn vaak nodig om de hoge bergen te kunnen bereiken. Dat geldt ook voor het beoefenen van de schrijfkunst.
Naam:
c. ale
Datum:
17 april 2018
Ach Joanan wat sneu dat het jou niet heeft kunnen bekoren. Nee het is helaas geen RTL 4 humor, maar je moet het ergens onder plaatsen. Het is als gortdroog te beschouwen. Smaken verschillen. Ook verbitterde mensen mogen natuurlijk commentaar geven. Nogmaals jammer dat ik beslag op jouw tijd heb genomen en dat mijn bijdrage niet iets van jouw verbitterheid(zie ook jouw hartenkreten)heeft kunnen wegnemen. Sorry, maar bedankt voor je 'opbouwende' kritiek.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 april 2018
Het enig grappige is, dat ik bij het lezen van jouw verhaal werkelijk nergens om heb gelachen. Of dit moet wel heel erg droge humor zijn, die mijn pet te boven gaat! Overigens ben ik wel net als jou een verwoed aanhanger van het empirisme.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)