Wantrouwen
Wat leven wij toch in een onvoorstelbaar snel veranderende wereld. Terugdenkend aan mijn ouders, begint het begrip dat ze vooral de technologische ontwikkelingen amper konden volgen, steeds meer invoelbaar en tastbaar te worden.
De herinnering aan toen de eerste wasmachine kwam. Het was eigenlijk meer een halfautomaat. In het apparaat(een bovenlader) zat een stervormig element wat enkele malen naar links draaide en dit afwisselde met het enkele malen draaien naar rechts. Als klein ventje vond je dat best spannend, want ik moest de was zo af en toe met een stok weer naar beneden drukken in het sop, omdat er lucht onder kwam, en het spannende zat hem erin dat je de stok niet moest laten glippen, want hem er weer uitvissen was eng – echt eng.
Als dit een hele poos had gedraaid dan werd de natte was meerdere keer door een wringer gedraaid en buiten of binnen op een, door mijn pa gefabriceerd rek rondom de kachel gedrapeerd. De standaard enkelvoudige glazen in ons huisje besloegen en met een beetje geluk kon je er de volgende morgen als het niet hard had gevroren weer doorheen kijken.
Ach als ik er aan terug denk – een bijzondere tijd. Een hele vooruitgang zo’n wasmachine, maar hem helemaal vertrouwen, dat deed je natuurlijk niet echt.
Het zou me trouwens niet verbazen dat de Finnen op zo’n manier de sauna hebben ontdekt. Moet bijna wel. En nadat het drogen rondom de potkachel al een generatie uit beeld was verdwenen, maar wel opgeslagen in onze genen of herinnering of weet ik maar waar zoiets wordt opgeslagen, hebben die slimme Finnen, dat oergevoel weer weten te cultiveren en kwamen met de sauna op de proppen.
Ja, ja, onderschat die Finnen niet, je hoort en ziet ze niet, je komt ze niet tegen, maar ze zijn ongemerkt heel slim bezig.
Wat u vast wel weet is dat zij ook aan de basis staan van het Nokia bedrijf. Hun slogan was altijd: Nokia Connecting People. Die bescheiden Finnen waren er zeer succesvol mee, maar ja als je te bescheiden bent in de keiharde telecommunicatie industrie, dan wordt je overgenomen – of was dat toch ook weer zo’n slimmigheidje van die Finnen?
Misschien ver gezocht maar volgens mij bestaat er ook een soort overeenkomst tussen de eerste simpele wasmachine en het mobieltje van die Finnen(niet alleen die van hun trouwens) en dat is: een klein stukje wantrouwen.
Vroeger moest ik de was die dreigde niet goed ondergedompeld te raken, zo af en toe met een stok in het sop naar beneden drukken, zodat die ook goed schoon werd. Het apparaat werkte natuurlijk wel maar toch moest je hem nog een beetje sturen.
Vandaag zaten we in huis (zoals meestentijds) de maaltijd te nuttigen en het was mooi weer geweest die morgen, na weer een oud Hollandse moessonregenperiode te hebben verstouwd. Net een heerlijke wandeling achter de rug met de honden. Buurtgenoten ook in een goed humeur: o wat zijn we met z’n allen blij met de droogte en zelfs zonneschijn. Betrekt het opeens en passeert er toch weer een vervelend bomvol regenwolkje, dat zijn inhoud uitgerekend hier boven ons uitstort.
Snel mijn mobieltje er even bij gepakt en jawel hoor, er is te zien dat er nog net een pluk wolken overdrijft. Mijn disgenoot pakt ook haar mobieltje en wou het een en ander ook net verifiëren. Haar toestel werkte niet goed, nog even aan het een en ander rommelen aan de router en ja hij deed het weer. Ze bekijkt op het schermpje de overtrekkende wolken, maar vertrouwd het blijkbaar niet en loopt naar de glazen tuindeuren en kijkt in de lucht.
‘En klopt het?,’ vraag ik.
‘Ja, het klopt zo ongeveer – een wonder toch?’ zegt ze vol ongeloof.
Gisteren kreeg ik een telefoontje met de vraag van een ouder iemand: ‘Ik heb je net een sms'je gestuurd, heb je die niet binnen gekregen?’
Snel even mijn mobieltje erbij pakken en: ’Jazeker, maar hij is nog ongelezen, want ik was zopas met een lawaaierige keukenmachine bezig; zal hem gauw lezen.’
Ook die persoon had blijkbaar niet genoeg vertrouwen in de hedendaagse techniek. De huidige jeugd kijkt daar heel anders tegenaan. Mocht die constateren dat het weer omslaat dan gaan ze er vanuit dat het weer zich niet aan de buienradar heeft gehouden – dat klotenweer.
Zij weten niet beter en voor hun is de huidige technologie de standaard waarheid.
Wij ouderen zijn nog behept met dat stukje wantrouwen voor alles wat nieuw is en wat nog ergens heel diep in onze genen of iets dergelijks sluimert. Of dat kwaad kan? Mijn inziens niet, vertrouwen op je eigen waarneming gaat boven alles.
Inzender: C.A. de Boer, 16 april 2018
Geplaatst in de categorie: humor
Maar voor de duidelijkheid kritiek geven is gemakkelijk, maar de kunst is ze te kunnen ontvangen. Beschouw mijn schrijven slechts als verbazing en hopelijk als een oprechte eerlijke duw in de richting van het echt 'verlicht zijn'
Beste Joanan(man vermoedelijk of toch vrouw kan het niet uit de naam opmaken) hopelijk beëindigen we hiermee onze wederzijdse reacties. En eerlijk gezegd vermoed ik dat je ook hele fijne hartenkreten en verhaaltjes e.d. hebt geschreven. Peace man. God loves us.