Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Bevrijdingsdag, het verhaal van een moeder.

Ze legt een klein paars bloemetje neer bij de foto... Het is een wild viooltje. Wild in de zin van vrij. Ze vond het tussen de stenen die ooit haar thuis omhulden. Vandaag is ze voor het eerst terug gegaan naar dat stukje Rotterdam, waar ze vijf jaar geleden haar prachtige en complete leven verloor. Vandaag durfde ze het aan om de confrontatie met het verlies aan te gaan en het verleden toe te laten in het heden. Het paarse bloemetje stak fel af tegen de grauwheid van de gebombeerde huizen, en leek fier uit het stof gekropen wat zich in de afgelopen vijf jaar tussen de puinhopen had verzameld.

Ze heeft het bloemetje geplukt, het herinnerde haar aan de kracht van het leven na de dood. De kracht die zij en velen met haar, moeten opbrengen om verder te gaan. Verder gaan zonder nog te weten waarom eigenlijk. Want waarom wil je nog verder als er zoveel verdriet in je hart zit!?
Ze legt het bloemetje bij de foto... De foto die ze uit haar brandende, gebombardeerde huis heeft gered. Tussen de vlammen door heeft ze de foto van de muur gerukt en is ze ermee naar buiten gerend. Ze is blijven rennen, zonder te weten waarheen. Want het waarheen maakte niet uit, overal was vuur, overal klonken de luide klappen van de bommen. Ze rende met haar kind onder haar arm... Haar kind in de lijst... Haar kind, haar prachtige zoon. Haar trots, haar hart. Vijf dagen geleden was hij nog haar zoon buiten die lijst... Was hij nog vrij, waren heel veel mensen nog vrij.
Daarna was het voorbij, de vrijheid was veranderd in oorlog. Veranderd in onvrijheid en dood.

En nu, bijna vijf jaar later, nu is er opnieuw vrijheid. Bevrijding voor hen die de onvrijheid overleefd hebben. Voor hen die na alle gruwelen verder kunnen gaan. Of ze dat nog willen zal de tijd uitmaken, maar vandaag, 5 mei 1945, vandaag legt ze het bloemetje bij haar kind en bedankt hem voor zijn leven. Het leven wat haar zo dierbaar was en waarmee hij zovele levens heeft willen redden. Het leven wat zij hem als moeder gaf voor 22 jaar en wat hij aan het vaderland gaf voor eeuwig...

Schrijver: JS(Coby)Nieuwkamp, 5 mei 2018


Geplaatst in de categorie: vrijheid

5.0 met 3 stemmen 234



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Lia
Datum:
28 mei 2018
Mooi verhaal. Ga door met schrijven het zit je duidelijk in het bloed
Naam:
Thea Meivogel
Datum:
28 mei 2018
Wat een prachtig geschreven verhaal vol met emoties je ziet het haast voor je !ben heel benieuwd naar de rest van het verhaal veel succes met het schrijven !
Naam:
Sandra Roland
Datum:
28 mei 2018
Indrukwekkend! Je voelt bijna letterlijk de pijn en het verdriet van de moeder....
Naam:
Tina ortiz
Datum:
6 mei 2018
Ik heb het gevoel dat ik erbij bent. Leest als het begin van een romaans...iik wou alleen dat er meer te lezen was!
Naam:
M.Bos
Datum:
5 mei 2018
Wat goed beeldend beschreven, ik ging helemaal op in het verhaal en was emotioneel geraakt.
Naam:
serpil
Datum:
5 mei 2018
Heel mooi

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)