Overpeinzingen van niemand...
Daar zit hij... In het klamme, fris-groene, geurende gras van het Goffertpark, zich met zijn linkerhand ondersteunend, zijn opgerichte rechterhand inspecterend... Wederom wordt een positief soort verbazing, of liever verwondering hem meester...
Allerlei variabelen die zijn hand tot ‘n unieke maken schieten door zijn hoofd... De afmeting, de kleur, de vorm van zijn vingers, de lijnen... De lijnen die zich manifesteren in verschillende niveau's: het basis-niveau, bestaande uit een wirwar van kleine kloofjes die zich als een rimpeling in het water over zijn hand lijkt te verspreiden... Deze rimpeling, die hem, mocht hij zich ooit op ‘t criminele pad gaan bevinden, als geen ander zou kunnen ontmaskeren... Daarnaast zijn er de vouwen die in de hand gesleten zijn door het constante gebruik van deze... Grijpen, slaan, schudden, knijpen, klappen en wat al nog niet meer... Naar mate hij in leeftijd zal toenemen, zullen ook deze lijnen in hoeveelheid toenemen en tevens in intensiteit... Wie weet worden ze ooit zo duidelijk als die drie lijnen die het voorkomen van de hand op het eerste gezicht bepalen... En naast het voorkomen van de hand bepalen deze, volgens sommige, ook de toekomst en het karakter van diegene die zich de trotse eigenaar mag noemen van deze...
Hij heft zijn hand verder omhoog, houdt hem hoog in de blauwe lucht en laat hem met ‘n klap op de aarde neerkomen... Wanneer hij zijn hand weer naar zich toe draait ziet hij dat er sprietjes vochtig gras aan zijn handpalm zijn blijven plakken... Geconcentreerd verwijdert hij het vierde niveau aan lijnen, duidelijk te onderscheidden van de andere drie door de ietwat opvallende gifgroene kleur, met zijn linkerhand... Dit is een moeilijker karwei dan verwacht, aangezien deze, moe geworden van het optreden als steunbeer, in slaap is gesust... Ontdaan van zijn extra niveau aan lijnen steekt hij zijn hand weer fier in de lucht. Hij wordt er altijd ‘n beetje filosofisch van... Hoe kan het toch allemaal zo gekomen, gegroeid of ontstaan zijn... Zijn hand, ZIJN hand is volgens vooraanstaande wetenschappers niets meer dan een, weliswaar grote, maar niet minder ontnuchterende, hoeveelheid atomen die onderlinge krachten op elkaar uitoefenen... Hij zwaait zijn hand door de lucht, die op zijn beurt ook weer schijnt te bestaan uit atomen... Wederom stort zijn hand ter aarde... De aarde toch ook ‘n verzameling atomen... Maar zo makkelijk als het ging om zijn hand door de lucht te bewegen, zo moeilijk is het om maar ‘n deukje in de harde aardkorst te krijgen... Deze bestaat toch ook uit atomen? Hij had bij scheikunde geleerd dat een atoom bestaat uit vaste en lege massa, vergelijkbaar met een bal op de dam in Amsterdam, wat de massa voorstelde en heel Amsterdam er omheen, wat dan de lege massa was... De mens bestaat niet voor het grootste gedeelte uit water, maar uit niets... De mens is dus eigenlijk vrijwel niets meer en niets minder dan niets...
Terwijl hij zijn hand weer optilt voelt hij de wind en tegelijkertijd zijn vat op de werkelijkheid tussen zijn vingers doorglippen... Atomen, aantrekkingskrachten, zacht, hard, nat, droog, licht, donker, levend, dood, leven na dood, God, evolutie, oerknal, een explosie uit niets, zorgt voor het ontstaan van vurige gasbollen, die soms afkoelen en transformeren in gesteente, waarop naar verloop van tijd micro-organismen ontstaan die zich eerst in het water daarna op het land manifesteren en geëvolueerd zijn tot wat ik nu ben... Met zo'n hand als ik nu heb... Wat weer voor het grootste gedeelte uit niets bestaat... Hij kijkt om zich heen... Staat op... Inspecteert de natte plek die het klamme gras in zijn broek heeft achtergelaten, pakt zijn fiets en zet de tredmolen ervan in beweging hopende om tegelijkertijd die van zijn brein te stoppen... Zichzelf belovende dat hij hierover nooit meer zal nadenken, zichzelf realiserend dat hij hier morgen weer zal zitten... Verwonderd uitkijkend op de wereld...
Niets concluderend...
Concluderend in het niets...
c4.comGeplaatst in de categorie: algemeen
niets
952
Geef je reactie op deze inzending:
Mooi, heel mooi - hier en daar een stijlfoutje - verder is het veelbelovend. We delen dezelfde meningen, als je ooit eens wil babbelen - of je wilt me nog een tekstje doorsturen - mijn e-mailadres hierboven voorgesteld is echt en functionerend. Stuur maar 'ns iets.
Vele groetjes, Kane
xxx