Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Doolhof zonder eind

Ik weet niet wat ik wil. Ik weet niet wat jij wil.
Speel je met me?
Ik weet niet waar het op staat, ik kan het niet meer volgen.
De ene keer ben je zo lief en dichtbij me, de andere keer voelt het als een enorme afstand. Een afstand die ik niet kan overbruggen.
Heb ik spijt? Ik weet het niet. Wist ik dat alles zou veranderen? Ja, maar niet op deze manier. Ik heb nooit hoogte van je kunnen krijgen. Maar nu lijkt dat gevoel sterker te zijn geworden.
Word ik gebruikt? Wat bezielt je, zoveel op het spel te zetten?
Waarom heb je dat gedaan? Je wist wat ik dacht, voelde. Je wist hoe ik in elkaar zat.
En ik… Ik dacht na, maar niet bewust. Ik lette niet op en concentreerde me op andere dingen. Ik snap het allemaal niet meer.
Ik wil je niet kwijt. Maar heb ik wat aan je op deze manier? Kan ik je vertrouwen? Ik weet het niet. Ik voel me ongelukkig, alleen.
Het lijkt een zoektocht, zonder einde. Af en toe voel ik me zo dicht bij dat eindpunt. Soms weet ik zeker dat ik het gevonden heb.
Maar met drie woorden en twee zinnen ben ik weer terug bij af.

Ik heb het gevoel alleen maar meer te verdwalen. Houd ik dit vol? Moet ik het volhouden? Ik moet je loslaten. Geen aandacht en genegenheid meer vragen, maar die ook niet geven. Wachten op de eerste stap, de eerste stap van jou.
En als die gezet is? Dan ben ik weer vlakbij het eind.
Maar ik kom er niet, ik kom er niet. Altijd koel en terughoudend blijven?
Ook dan raak ik je kwijt. Ik weet het niet, het kan niet.
Er is geen mogelijkheid en ik zit vast. Wat moet ik kiezen als er niets te kiezen valt?
Wat heb je gedaan? Waarom heb je me in dit doolhof gezet?
Zie ik het wel goed? Misschien is de uitgang precies de andere kant op. Maar die kant is donker en lijkt eindeloos. Ik wil je niet kwijt.
Kan ik je vertrouwen?
Misschien had ik al veel eerder een stop op mijn gevoelens moeten zetten. Misschien had ik je al veel eerder moeten laten gaan. Ik kon het niet. Ik kan het niet.
Ik wil je niet kwijt.
Ik moet je loslaten. Ik weet het, maar ik denk niet het me lukt. Geen keus. Ik moet me voorbereiden op ongelukkige dagen, nachten vol verdriet en pijn.
Ik moet je loslaten.
Ik wil je niet kwijt.

Schrijver: Suzanne Peters, 10 december 2002


Geplaatst in de categorie: afscheid

2.9 met 79 stemmen 5.232



Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
cindy
Datum:
9 juli 2004
Email:
harmke16hotmail.com
ik vind het een super goed verhaal
ik kan mij er erg goed in inleven
jij hebt de woorden gevonden die ik al een paar weken zoek
nou weet ik hoe ik het moet zeggen
hartstikke bedankt
Naam:
mieke
Datum:
13 juni 2004
Email:
enyamiek52hotmail.com
Wil even zeggen dat ik het super vind om dit zo op papier te zetten.
Heb op het moment die gevoelens met een vriend van mij. Ik wist niet de juiste woorden te vinden, maar dat heb jij voor mij neer gezet.
Vind het in een woord super. Ga zo door.
Naam:
kim
Datum:
9 september 2003
Email:
kimpeelmanmsn.com
ik vind het een prachtig stuk en over of toch die die ik al heb gelezen kan ik me terug vinden alsof ik de tekst heb geschreven of vertelt niet dat ik dat zou kunnen maar het is net wat ik voel.bravo een 10
Naam:
iris
Datum:
24 april 2003
Email:
iriskeuvedolfijn.nl
Geweldig!
Naam:
anirbas
Datum:
20 december 2002
Email:
ik herken het in mij en een vriend precies hetzelfde en toen d8 ik laat ik het uitprinten nou dat heb ik gedaan vandaar een 9 trouwens kom ook eens kijken naar proza pesten en dan ik haat pesten!
Naam:
Rilana
Datum:
12 december 2002
Email:
roorschot01genie.nl
Ik begrijp precies hoe je je voelt want ik heb hetzelfde gevoel al wordt het minder. Ik wist alleen niet hoe ik het uit moest drukken en ik heb er bewondering voor dat jij dat wel kunt.
Naam:
Waterfall
Datum:
11 december 2002
Email:
waterfall_1
Herkenbaar gevoel en mooi geschreven. Ook de vertwijfeling en het moeten kiezen tussen ratio en emotie.

Binnen in jou zit de kracht om uit dit doolhof te komen.

Veel sterkte

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)