Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Zwijnenberg

Er was zwaar weer op komst. De conservatief liberalen dreigden in de regering te komen. Een storm van proteststemmers liet in de opiniepeilingen van zich horen. Een groot deel stemde strategisch. Velen zweefden. De kiezers waren op hol geslagen. Onvrede heerste in geheel het land.

Zwijnenberg banjerde naar het buurtcentrum, dat eens per vier jaar, vaak vaker, diende als stemlokaal. In de rij stonden de mensen om te zweven. Zwijnenberg liet zijn ogen dwalen over de toetsen van de stemmachine en raakte ontsteld: er was geen partij van zijn keuze. Hij stapte af op de mensen, die het stembureau bemanden.
“Ik ben op drift. Ik mis de partij voor de zwevende kiezer. Waar is de partijleider met variabele standpunten? Ik zoek een zweverig type!”
“De partijleiders hebben dit keer duidelijkheid geschapen, Zwijnenberg!”
“Het onderwijs deugt niet. Het enige wat we daar leren is lullen. Rechts heeft het over normen en waarden, links, onder aanvoering van de Groninger universiteitsdichter Guido van der Wolk over wormen en maden. Objectief gezien is Nederland vol als we het gehele volk van voldoende wokkels willen voorzien. Nu reeds ligt het grootste gedeelte van onze landbouwgrond ver buiten onze landsgrenzen.”
Zwijnenberg raakte op dreef. Alsof hij een uurtje in de zweefmolen op de kermis had gezeten. Alsof hij een ritje in de zweeftrein had gemaakt. Alsof hij een maand lang de politieke debatten had gevolgd.
“Wat is de waarde van die wokkel? Wat heeft hij voor ons te betekenen? De wokkel, de aardappelvariant in een modern jasje, nieuwkomer binnen onze samenleving. Verdient hij verachtelijke afwijzing binnen onze aloude gekookte aardappel-eetcultuur of is de wokkel een nieuw cultureel identificatie-object ter bevordering van de integratie binnen de uniculturele samenleving? Welke normen moeten we opstellen voor de wokkel? En kunnen we daar een variantie-analyse op los laten, betreft de grootheden lengte, dikte, gewicht en smaak? Moeten we vaststellen wat net-wel en net-niet kan, en tolerantie-variabelen definiëren? Moeten we de wokkel gedoogsteun verlenen of is het zaak om een variabel standpunt als ijkpunt te nemen, en zowel het gedogen als het niet-gedogen gedogen? Als we ons dit bewust worden en de vragen naar tevredenheid kunnen beantwoorden, dan beschikken we over een scala van mogelijkheden om te zweven.”
Zwijnenberg haalde even diep adem. De stemmers klapperden met hun oren. Zo kenden ze Zwijnenberg niet.
“Aangaande het inkomensbeleid,” vervolgde Zwijnenberg: “De jaarlijkse belastingaanslag is één grote roofoverval. Als maatregel van lastenverlichting moet het achteroverdrukken van twee à drie zakjes wokkels per week toch kunnen. Moeten we ons in een keurslijf dwingen en het stellen op twee? Ik ben daar absoluut niet van overtuigd. Ik heb wisselende behoeften. Ik…”
Iemand durfde Zwijnenberg te onderbreken.
Zwijnenberg werd witheet en werd weer zichzelf. Hij liet zijn spierballen zien. Zijn tattoos maakten diepe indruk. In één slag sloeg hij de stemmachine naar de knoppen.
“Het wordt tijd voor lessen in zelfverdediging en karate binnen het onderwijs,” brieste hij. “Ik denk, dat ik maar een inburgeringscursus ga volgen bij Saddam Hoessein.”


Zie ook: http://ftp.castel.nl/~klavg02

Schrijver: Hubert Klaver, 6 maart 2003


Geplaatst in de categorie: actualiteit

1.2 met 16 stemmen 1.903



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)