Tussen dromen en werkelijkheid

“HELP”…Ik schreeuw al uren de longen uit mijn lijf, maar mijn schreeuw sterft in het donker weg. Mijn keel is schor en mijn tong lijkt wel van leer… Had ik maar wat drank of desnoods water om mijn keel te smeren! Dan zou ik harder kunnen roepen
Tranen bevochtigen mijn wangen en mijn kleding. Mijn god wat is het warm hier. Alles kleeft aan mijn lichaam. Ik ben zo moe, zo verschrikkelijk moe..maar ik mag niet in slaap vallen. Ik moèt wakker blijven. Ik wil weg hier, voordat ze weer terug komen!

Hoor ik nu geschuivel van voeten? Nog een keer roepen? Wederom schreeuw ik het uit…daarna heerst er een doodse stilte.....niks te horen behalve mijn luide adem.. Iemand moet me uit deze hel halen! Ik word gek hier! Zou bidden helpen? Ik kan het niet....
Mijn hele lichaam doet pijn. Volgens mij ben ik vast gebonden. Ik kan me niet bewegen
Ik voel het aankomen..de paniek. Het maakt zich van mijn lichaam meester
“MAAK ME LOS!”…schreeuw ik hardop huilend: “LOS!!!” Nu kan ik alleen nog maar gillen..de woorden zijn geen woorden meer. En mijn lichaam doet pijn, zo verschrikkelijk veel pijn. Ik gil en huil met harde uithalen, die een ieder wel door ziel en hart moeten snijden! Een eeuwigheid gaat voorbij.
Een gemene scherpe steek voel ik in mijn arm, maar die steek die ken ik, die heb ik al vaker gevoeld…daar trekt de pijn van weg…De rust in mijn lichaam keert terug. Nu voel ik pas weer hoe moe ik ben. Een uurtje slapen zal me goed doen. Daarna kan ik weer om hulp roepen.

Een fel licht schijnt in mijn dichte ogen. Zonnestralen... dringt het tot me door. Ik kan de warmte voelen. Heb het koud gehad. Ik hoor iets..het komt dichterbij…de angst komt terug in mijn hart. Ik heb te lang geslapen …Ze zijn terug gekomen en nu komen ze me halen. Ik ben te laat.. denk ik paniekerig. Net als ik wil gaan gillen hoor ik vaag in mijn benevelde hoofd heel zacht geruststellend:.”.dgshrhbnjwkkr” Wat? Ik versta het niet…Ik moèt wakker worden. Langzaam probeer ik mijn zware oogleden op te tillen. Ik word verblind door licht..en dan…weer die stem, maar nu luid en duidelijk: “Dag Sarah ben je wakker? Ik hoor dat je een zware nacht heb gehad.”
Die stem.. die ken ik! “Mam? Ben jij dat? Hoe heb je me gevonden, hoe wist je waar ze me mee naar toe hadden genomen? Mam?” Honderden vragen sluimeren in mijn hoofd en ik wil ze allemaal vragen maar... Dan zie ik haar lieve ogen en haar gezicht, ze kijkt bezorgd..”Mam waar ben ik?”
“Je bent in de afkickkliniek, Sarah” antwoordt ze rustig en behoedzaam: “Je mag dit weekend bezoek hebben”.
De woorden drugs en alcohol schieten door mijn hoofd..Oh.. ik zou een moord doen voor een beetje heroïne of een slokje sterke drank…De vraag borrelt in mijn hoofd…
Ik knijp heel hard in mijn handen en fluister: ”Mam..., mag ik een glas water?”
Ik weet dat ik het ga redden...Het moèt!

Schrijver: Supershirley
Inzender: Shirley (www.Supershirley.com), 7 mei 2003

Supershirleymsn.com

Verslaving geweld mi geweld misdaad

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.6 met 40 stemmen 2.824