Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

“Van het concert des levens krijgt niemand een program”

Niemand weet dan ook uit hoeveel stukken dit concertstuk bestaat en niemand weet of er levensliederen in ten uitvoer worden gebracht met veel noten op de zang………of juist weinig.

Het concertstuk van onze moeder klonk bij ons altijd als muziek in de oren.

Geen valse noten, geen verschil in toonhoogte………..naar niemand van de kinderen.

Nee, haar muziek viel nooit uit de toon, zij zong namelijk altijd het juiste lied als wij kinderen vonden dat we het moeilijk hadden.

Wij vonden het dan ook een mooi concert tot het moment dat haar levensgezel en ceremoniemeester wegviel.

Een dirigent die haar altijd een fijn gevoel gaf en altijd het juiste ritme wist aan te geven en te houden.

Nee, dit couplet heeft zij nooit uit haar muziekstuk weggerukt willen zien.

Ondanks deze tegenslag draaide haar muziek, zij het wat op lager toonhoogte, door.

Plots hoorde zij dat er valse noten in haar concertstuk terecht zijn gekomen.

Haar muziek was niet meer aan te passen en wij konden ook niemand vinden die daar bedreven in was.

Dit deed haar dan ook ontzettend pijn, ze kon er niet meer van slapen, eten en drinken.

Haar muziekstuk wat al 66 jaar lang werd opgevoerd kreeg steeds een minder vervolg.

Haar muziek werd compleet uitgehold en zij wist dan ook dat er niemand was te vinden die haar muziek kon verlichten, zelfs niet na het meer en meer toedienen van pijnverlichtende noten.

Nee, haar noten waren niet meer te lezen, er was geen ritme meer in aan te brengen, zij wilde dat ook uiteindelijk niet meer, zij zong zelfs geen toontje lager meer.

Complete stukken werden dan ook abrupt ingekort, zo erg zelfs dat er bijna niemand meer in haar concertzaal aanwezig was.

Haar muzieknoten vielen één voor één van haar toonladder.

Wij waren absoluut niet in staat om muziek in haar leven te blazen, dit ondanks onze vele bezoeken aan haar en onze pogingen om bepaalde tonen opnieuw te stemmen.

Verwacht maar toch altijd onverwacht kwam de dag dat ook dit laatste instrument uitviel.

Eenmaal aangekomen in haar concertzaal merkte wij al heel snel dat er bijna geen muziek meer werd gespeeld.

Haar stuk leek uitgespeeld, het orkest was vertrokken en er was bijna geen slagwerk meer te horen.

Wij als enige nazaten van haar notenbalk, hebben direct de andere lage en hoge noten naar haar concertzaal laten komen.

Wij allen hebben op onze eigen wijze kunnen aangegeven hoe wij haar muziek hebben ervaren.

Een muzieknootje van 13 jaar die geboren is uit een muziekstuk dat werd gespeeld op 1 maart 1958, bleef maar proberen om nog wat muziek uit haar oma te krijgen.

Het kleine muzieknootje van 13 jaar keek haar oma vol verlangen aan.

Haar mond smeekte oma om te blijven……hier bij haar.

Haar kleine handjes zacht gedrukt in die van oma.

Het doet ons allen zo zeer om afscheid te nemen.

Teder hebben wij allen haar een laatste kus gegeven, iets wat wij nooit meer kunnen overdoen………simpel ook omdat we haar moesten laten gaan.

Dit uit ons leven gegrepen muziekstuk is niet te koop en zal nergens meer worden uitgevoerd, niet voor ons en niet meer voor anderen.

Dit muziekstuk is voor ons onbetaalbaar, zeer dierbaar en zal alleen in ons zelf altijd te horen zijn.

Rust zacht moeder, wij zullen in lengte van jaren van uw ontvangen muziek blijven genieten.

Schrijver: Karel op 't Hof, 29 mei 2003


Geplaatst in de categorie: overlijden

1.8 met 35 stemmen 4.860



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
greta
Datum:
5 augustus 2003
Email:
gretamolly24hotmail.com
Hier heb ik te weinig woorden voor: zeer ontroerend en subliem! Prachtig.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)