De krantenbezorger
Het hoofd licht gebogen, de schouders enigszins samengetrokken loopt de man tegen de wind in langs de huizen. Het is nog vroeg in de ochtend. De meeste mensen slapen nog. Als een koude windvlaag door zijn dikke jack voelbaar is rilt de man even. Het valt niet altijd mee om zo vroeg op pad te zijn. Boven zijn hoofd spelen de wolken tikkertje. Af en toe schijnt de maan tussen de wolken door. De wereld lijkt dan op het decor van een sprookje. De man weet dat het allesbehalve dat is.
Voor hem ziet hij hoe een haas snel de weg over sprint geschrokken door het geluid van zijn voetstappen. Als de man het pad oploopt naar de volgende voordeur kan de wind even niet aan hem komen. Dat doet goed.
Hij schudt met zijn schouders alsof hij niet alleen zijn spieren los wil maken maar tevens de zorgen van de hele wereld van zich af wil schudden. De klep van de brievenbus voelt koud en hard aan. Eigenlijk best wel passend voor hetgeen de man in de bus stopt. Het meeste is net zo koud en hard. Dreigende oorlogsituaties. Gemanipuleer met overheidsgelden. Vrouw verkracht op een eenzame weg. Steekpartij in een volksbuurt. Watersnoodramp in enkele buurlanden. Daar word je nou ook niet echt blij van.
De man gooit de ellende van zich af, brievenbus na brievenbus.
Daar start iemand een auto. Het is eigenlijk nog te vroeg. Normaal staat de auto er nog als de man terugkomt van zijn route.
'Wat zou er zijn?' denkt de man, 'een dringende oproep van zijn werk? Een overlijdensbericht in de familie? Zou zijn vrouw aan het bevallen zijn? Ja dat laatste kan wel' concludeert de man.
'Het zijn nog jonge mensen. Er staan altijd twee paar laarsjes aan de voordeur onder de luifel. Het ene paar is rood en het andere blauw. Wellicht van een meisje en een jongen', redeneert hij.
Enkele weken geleden stond er ook iedere dag een krat met enkele bruin/grijze potten bij. Zodoende maakt de man de gevolgtrekking dat de twee kinderen er een broertje of zusje bij krijgen.
'Dat zijn tenminste nog zaken om blij van te worden. Alhoewel je er niet aan moet denken wat zo’n klein wicht nog allemaal te wachten staat in deze boze wereld', mijmert de man terwijl hij de krant in de brievenbus laat glijden.
Na iedere brievenbus lijkt de wereld lichter te worden. Niet alleen omdat de krantentas om zijn schouders minder zwaar wordt maar ook omdat de duisternis plaats maakt voor het ochtendgloren.
'Ja dat zou wat zijn. Inplaats van overlijdensberichten zouden er berichten van nieuwe geboorten in de krant moeten staan. Zo zouden de mensen iedere dag kunnen lezen dat er overal twee mensen bestaan die van elkaar houden en als resultaat van hun liefde voor elkaar een wolk van een baby geboren laten worden.'
De volgende brievenbus is dichtgeplakt: [krant in groene bak] staat er boven geschreven op een strook schilderplakband.
'Och ja, waarom vergeet ik dat toch iedere keer weer' denkt hij 'als ze dat allemaal deden zou het veel gemakkelijker zijn.'
Over een uur zal de man thuis zijn. Bij een sterke mok koffie zal hij lezen wat hij tevoren bij anderen in de brievenbus heeft gestopt. Wat voor de een goed nieuws is kan voor anderen slecht nieuws zijn. Dalende beurskoersen zullen voor de koper gunstig zijn maar voor de verkoper ongunstig.
De man schrikt even op van een houtduif die vlak boven hem tussen de takken van een berk wegvliegt.
'Als ik vleugels als een duif had, dan zou ik wegvliegen ergens anders naar toe' schiet de man te binnen. Woorden die iemand lang geleden eens heeft opgetekend.
'Maar wie schudt dan de mensen wakker? Niet alleen door het geluid van de vallende krant en het dichtvallen van de brievenbus, maar ook door de berichten waarmee de krant gevuld is, en om eerlijk te zijn, iedere maand wat extra op de bankrekening is toch ook wel leuk. Daarbij hoef ik niet naar een sportschool of tennisclub om in conditie te blijven wat ook extra geld kost.'
De man loopt rechter omdat de wind is gaan liggen en de schoudertas bijna leeg is. Er zit nog één krant in, die van hemzelf en hij heeft nog één krant in zijn hand. De laatste brievenbus voor vandaag. Aan de overkant van de straat komt een jongen voorbij op de fiets. De fietstas is ingedeukt, leeg. Ook hij is klaar met zijn krantenwijk.
De man loopt het trapje op en stopt de krant in de brede gleuf naast de voordeur
Ik weet niet wat voor nieuws ik morgen breng' denkt hij 'maar één ding weet ik wel: ook morgen komt de zon weer op, zullen mensen gestorven zijn en nieuwe aarbewoners geboren worden. Ook morgen zal er geld verdiend worden op de beurzen en zullen winkeliers hun waren aanprijzen in de krant. Het is eigenlijk maar goed dat er in de krant staat wat er gisteren gebeurd is anders zouden we ons nog meer zorgen maken over morgen.
Beste lezer u kent mij niet maar zonder mij zou de wereld voor u stilstaan. Zou er niets veranderen of gebeuren. Ik ben maar de bezorger van uw krant. Vergeef mij alstublieft al de ellende die ik bij u in de brievenbus stop en probeer tussen de regels het positieve te zien. Morgen is er een nieuwe dag, nieuw leven en nieuw geluk.
Tot morgen.
musicandarts.tmfweb.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
krant
1.419
Geef je reactie op deze inzending: