Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Gevonden voorwerpen

Langzaam kwam het vrouwtje de afdeling gevonden voorwerpen opgeschuifeld.
Behoedzaam alsof ze zich elk moment kon bedenken en op haar schreden terug kon keren.
De ambtenaar schoof het boek waar hij in aan het lezen was terzijde en volgde het vrouwtje met zijn blik.
Het vrouwtje bleef staan, alsof ze aanvoelde dat er iemand naar haar keek.
Na even zo te hebben stilgestaan zette ze zichzelf weer in beweging. Haar blikken gleden onderwijl over de rekken waar allerlei gevonden voorwerpen stonden uitgestald.

Voor het rek met curiositeiten bleef ze staan.
Tussen pruiken en kunstgebitten in lagen er ook dingen zoals dildo’s en ongebruikte tampons.
Geen mens zou het in zijn hoofd halen die dingen terug te komen halen, bang om gezien en herkend te worden.
Haar blik gleed nauwgezet over de planken. Soms schoof ze iets terzijde om het achterliggende iets beter te kunnen bekijken. Maar telkens schudde ze teleurgesteld haar grijze haren.

De belangstelling van de ambtenaar was nu toch gewekt. Wat zou een oud vrouwtje nu moeten zoeken tussen dingen die toch redelijk gevoelig lagen? Was ze misschien haar gehoorapparaat kwijt? Dan moest ze toch in het rek van hulpmiddelen kijken en niet bij curiositeit. Van plan om haar te helpen stond hij op van zijn bureau en liep met ferme stap richting het vrouwtje om zijn diensten aan te bieden.

Geschrokken van de klank van stappen op de harde vloer keek het vrouwtje om. Bij de aanblik van de naderende man kromp ze ineen en schuifelde ze zo snel mogelijk weer naar de deur. De ambtenaar stopte zijn aktie en keerde weer terug naar zijn bureau.

Langzaam als een schuwe hond, hem nauwlettend in de gaten houdend, keerde het vrouwtje weer terug naar het rek. Plots slaakte ze een kreetje terwijl ze een zilverkleurige dildo voorzichtig van de plank af pakte. Heel behoedzaam en voorzichtig, als was hij van glas, hield ze hem dicht tegen zich aan. Ze koesterde de dildo als ware hij haar kind.
Langzaam schuifelde ze richting de ambtenaar, die afwachtend en met veel nieuwsgierigheid haar komst afwachtte.
Ze zette heel voorzichtig de dildo op het bureau en begon toen met zachte stem te spreken..

“Kijk” zei ze tegen de ambtenaar.
“Deze kreeg ik van Bertus mijn man toen hij vanwege prostaatklachten niet meer kon.”
“Vanmorgen hebben ze hem gecremeerd, in stilte want dat wilde hij zo graag. Hij hield niet van drukte moet u weten.”

De ambtenaar pakte alvast het schrift om de gegevens van de vrouw vast te leggen en haar de dildo mee te geven, toen ze vervolgde:
“Na de crematie mocht ik zijn urn mee naar huis om hem op de schoorsteen te zetten, maar ik wilde hem dichterbij.”
“Bij de buurman kon ik een schroevendraaier lenen en heb toen deze dildo opengeschroefd en een deel van de as erin gedaan.”
“Omdat Bertus zo van het strand hield heb ik de tram genomen."
"Bij het uitstappen echter moest ik hem even neerleggen, ik loop niet zo goed meer moet u weten."
“En toen deed de tramchauffeur de deuren van de tram al dicht en reed weg.”
“Gelukkig is iemand zo vriendelijk geweest hem hier te brengen.”

Daarna tekende ze het ontvangsbewijs en schuifelde, de dildo nog steeds tegen de boezem klemmend, weer naar de deur. De ambtenaar in verbijstering achterlatend.

Schrijver: Trix, 3 oktober 2003


Geplaatst in de categorie: overlijden

1.6 met 40 stemmen 3.404



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Mithoki
Datum:
14 januari 2012
trix mijn complimenten, dit is echt een mooi verhaal uit 't leven gegrepen
Naam:
Janneke
Datum:
23 november 2003
Email:
jannekekok995hotmail.com
Echt een heel mooi, treurig, maar ook grappig verhaal. Een toppertje!

Naam:
Moonshine
Datum:
5 oktober 2003
Email:
moonshine_7777hotmail.com
Wat een prachtig ontroerend en lief verhaal.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)