Verliefd zijn....
Het is een dood normale dinsdag. Ik zit op mijn werk. Er is weinig te doen, maar toch zit ik starend voor mijn beeldscherm alsof ik de meest drukke persoon van de wereld ben. Mijn hersenen werken harder dan wanneer er een flinke stapel werk op me ligt te wachten.
Een collega zit tegen me te praten, maar zijn woorden komen niet binnen. Het enige wat ik kan uitbrengen is een willekeurige ja of nee. Maar waar ik nu op geantwoord heb, weet ik niet.
Mijn gedachten springen in een steeds hoger tempo op en neer tussen een immense blijdschap en een bedrukt onzeker gevoel. En naar mate die ambivalente gedachten toenemen, lijkt het of ik het steeds drukker krijg, daar in die kantoortuin. Mensen beginnen me te mijden omdat ze echt geloven dat ik zo druk bezig ben. Daardoor heb ik het gevoel dat ik alleen ben en langzaam zak ik weg in een soort trance waarbij de omgeving volledig vervaagt. De enige gedachte die nog helder door komt ben jij…. Alleen in wisselende stemmingen. Het ene moment dat heerlijke zweverige gevoel alsof je alles aan kan en de meest gelukkige persoon van de wereld bent, het volgende moment die onzekerheid.. Waarom mailt ze niet, waarom sms’t ze niet. En wanneer dat dan toch gebeurd, is het verwachtingspatroon zo hoog dat elk lief woordje wordt terug gebracht naar een niveau, alsof je net een stevige ruzie hebt gehad.
Ik moet er maar mee leven! Ik weet ook dat het ambivalente gevoel minder zal gaan worden. De richting die het opgaat is alleen nog onzeker. Ik hoop dat het heerlijke gevoel van alles aankunnen de overhand zal hebben, maar dat ligt aan een heleboel factoren. Vooral bevestiging van je gevoel is hierbij heel belangrijk. Een ding is zeker de toekomst zal het leren.
Liefde is elkaar los laten en de ruimte geven die men nodig heeft… Een stelling waar ik helemaal achtersta! Alleen wanneer je verliefd bent is het zo moeilijk om je hier aan te houden. Het liefst zou je altijd bij de persoon in kwestie willen zijn, tenminste dat zegt je gevoel. Verstandelijk weet je dat je rust moet inlassen en jezelf niet gek moet maken. Deze gedachten vormen de basis van een volgend dilemma en een wisselende gedachte. Dit gaat maar door en door en zo tolt je hoofd en krijg je het gevoel alsof je de hele dag flink aan een joint heb zitten zuigen….. Alleen dan met een wisselende up- en down-trip.
Verliefd zijn, bijna een synoniem voor ambivalentie. Ik probeer maar een voetje op de grond te houden wanneer die roze wolk me weer meeneemt. Maakt het heerlijke gevoel wel iets minder, maar de val is in iedergeval ook niet zo hard, wanneer mijn gevoel niet beantwoord zal worden………
Geplaatst in de categorie: liefde
Ik hoop nog veel van je te mogen lezen, is het niet hier dan wel ergens anders!