Sfeerbeeld uit Hasselt

Wazig, mijn blik doorheen de sneeuwvlokken.
Nog staan de kerstdennen er groen bij, maar lang zal dat niet duren.

Een vader neemt zijn dochtertje bij de hand.
'Kijk', roept ze, 'de kerstman!' En inderdaad, mijn blik volgt haar wijzende vinger, daar zit hij, de cadeautjesman, in vol ornaat. Zijn uitpuilende buik, is volgens mij niet nep, en even lijkt het mij, alsof ook zijn baard en haar echt zijn... neen, dat komt vast door mijn wazige blik.

Ik loop verder langs zingende kerstbomen; de grote oude boom op de Grote Markt en de jonge boompjes op het Groenplein. Als ik verder loop, verbaas ik me nog meer... Een herder trekt hier met zijn kudde schapen door de binnenstad.
En net zoals vorig jaar, rijdt er ook nu weer een verwarmde stadstram, waarmee je een kerststallentocht kan maken. Ik besluit mee te gaan... We rijden aan de basiliek en de kathedraal voorbij, en worden verrast met een warme glühwein, een kop soep en een stukje gebak.

Ik recht mijn kraag, en sla mijn sjaal wat vaster om mijn hals... het wordt stilaan tijd om terug naar huis te keren. De sneeuwvlokken dwarrelen al wat harder naar beneden. Heerlijk zo'n dagje uit.
Stiekem hoop ik op een witte kerst dit jaar.

Biografie van deze schrijver

Sfeerbeeld

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

1.5 met 19 stemmen 2.072