Mijn tuin
Het was vroeg in de morgen, op een maandag. Met mijn ochtendjas nog aan en een kop thee in mijn hand liep ik door de keuken en keek -zoals elke morgen- de tuin in. Mijn tuin met de vijver met lelies, mijn tuin met de orchideeen, mijn tuin met het groene gras waar de ochtenddauw nog in zat, mijn tuin... Er gleed een glimlach over mijn gezicht. Mijn tuin, al die jaren van mij. 's Zomers tot 's winters, van bloeiend tot kaal. Gezien had ik het allemaal. Toch was er iets speciaals. Iets nieuws, iets anders. Ik ging zitten en keek, maar kon niet ontdekken wat het was. De bloemen? Nee. De Lelies? Nee. De oude kastanjeboom? Nee. Weer keek ik rond. Dit maal nóg geduldiger en oplettender. Ik keek en keek. Niks. En toch was er wat, ik wist het zeker.
Ik stond op en was net van plan nog een kop thee in te schenken, toen ik het zag. In de vijver, daar rechts achteraan. Daar zat een kikkertje zo klein als een pingpongbal op een van mijn lelies. Ik lachte tevreden en schonk een tweede kop thee in.
Geplaatst in de categorie: natuur