Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Geschenk

De eerste klas was een brave smeltkroes.
Tussen de verwaaide binken in spijkerbroek en de gave meisjes met vlechten zat Bas.
Bas zat op de laatste rij te staren naar het geschenk.
Met moeite verbeet hij de ontgoocheling.
Een suikertante had het hem toegeschoven na het Brood dat heilig smolt op de tong.
(Of kleefde aan het verhemelte)
Toen volgde er een wit lentefeest met appelgebak en de geur van amandelen.
Het fatsoen dreef er in walmende slierten doorheen.
Aan de hoek van de gedekte tafel fluisterde de suikertante tussen haar tanden.
“Hier, grote jongen”
Ze duwde een kistje in zijn handpalm. Het jeukte in zijn vingers terwijl hij het trillend toonde aan de gasten.
Het verborg een belofte.
‘Wacht’ dacht Bas. ‘Nog niet’
En hij weerstond zijn gulzige ogen.
Slechts drie hartslagen hield hij dit vol want de jeuk werd een krachtige kramp die zich wijd vertakte.
Hij keek. Een pen!?
Ze lag in de fluwelen voering te lonken.
Hij voelde de mondhoeken strak trekken.
‘En de vliegreis naar het pretpark met de jolige springmuis?’
Niets meer dan dit dom ding dat herinnert aan rekensommen.
Nu lag ze voor hem op de laatste rij van de eerste klas.
Toen Saar naast hem spotte met het geschenk overviel hem een gruwelijke flits.
Hij zag in een dagdroom hoe hij de pen greep, de huls openklikte.
De kroon glom nu in het vale schijnsel van de buislampen.
Toen spande zijn vuist en zwaaide zijn arm en doorboorde haar oor.
De gil dreef de eerste klas tot opperste verwarring tot Bas wakker schrok.
De juf kraste in een wolk van krijt: ‘Zus plukt een roos’
Terwijl ze voorlas plooide ze haar lippen overdreven, alsof ze in een vertraagde film een leger doofstommen toesnauwde.
Bas dacht: ‘Hoe verzoen ik mij met het geschenk? Ik had verdomme een trip verwacht naar het pretpark van de jolige springmuis.’
Maar toen vaarde hij terug naar het grote mijmerrijk.
Hij zag in zijn zoete waan een knipoog van de goden.
Wolken van slagroom weken en zwaluwen schreven iets, hun sierlijke staart in inkt gedoopt.
Ze schreven ‘Zus plukt een roos’ in pasteltinten.
Terwijl Bas glazig en verdoofd door de ruimte keek, kraste de juf hem wakker.
Ze vroeg hem de som van 3 en 4 en hij zei: ‘Roos’.
De spotgrijns van de verwaaide binken verhitte zijn wangen.
De pen lag klam in de vuist en Bas begroef bijna het hoofd in de schoot.
Toen hij nuchter door het raam keek verraste hem de druilerige lucht.
Hij wrong de pen terug tussen de kleine grijparmen in de kist.
Na de schoolbel holde hij naar huis, schoof het geschenk in de glazen kast, naast de porseleinen herder van oma.
“Een wapen voor later” zei hij.

Schrijver: Wimper, 13 februari 2004


Geplaatst in de categorie: school

3.5 met 11 stemmen 2.065



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)