Barstende economie
Vanuit de verte klinkt een luwe stem:
"Jij moet hier niet zijn."
Die stem kan ik slechts gelijk geven, naast mij zit iemand met dezelfde ideeën, louter toeval maar toch. Naast ons zit iemand wie bedreven is in zijn werk. Zijn werk is ons werk. Ons werk is ridicuul; ons werk is een verlengde van de economie die nu niet wil floreren. Ons werk is in standhouding van die economie; dat waar wij ons tegen willen verzetten. Dat wat ons verzet is brak op het moment dat het om geld ging. Een mooie cirkel die zichzelf rond weet te houden.
De man naast ons weet zijn exorbitante inzet te verklaren: "Voorheen heb ik reeds drie van zulke banen gehad (een uitvoerige uitleg, ingekort door mij tot drie bedrijven, volgt) waardoor ik inderdaad een voorsprong heb op jullie." Drie banen, zeven jaar verder. De krullende haren om zijn mond lijken te gaan staan en de trots te ervaren.
Dit is een spijtvol betoog, mijn mond krult zich in een warme glimlach en ik kan slechts vol plaatsvervangend berouw stamelen:
"Dan is het wel logisch dat jij zo veel sneller werkt."
De enige gedachte die in mij rondspookt:
"Zo word ik nooit!!!"
Laat me zijn zoals ik wil worden maar duw dat dwangmatige keurslijf ver van me af en als ik zo dreig te worden:
"Mijn testament mag vervroegd intreden."
hotmail.comGeplaatst in de categorie: woede
Onmacht
2.126
Geef je reactie op deze inzending: