De zwevende hemel

Een onopvallende man, sober gekleed, voorzichtig in z'n gedragingen, zuinig met geld en ongetwijfeld beheerst in zijn emoties. Hij was al wat ouder en kwam met enige regelmaat in het winkeltje toen het al geen melkzaak meer was, maar ook nog geen café. Het was destijds een uitdragerij van tweedehands goed, kleding, onderkleding, huisraad en curiosa.
Z'n belangstelling ging voornamelijk uit naar de rekken met onderkleding uit voorbije tijden, zalmkleurig satijn, roomblanke of zwarte zijde en ripspiqué. Gezien de frequentie van zijn bezoekjes en de al even grote regelmaat waarmee hij aankopen deed in bedoeld segment, moest hij zo langzamerhand een aanzienlijke verzameling op dat gebied in huis hebben. Een enkele keer keurde hij ook het aanwezige huisraad een blik waardig. Een van zijn grootste aankopen in die sector was een tafel met zes stoelen uit de nadagen van de Amsterdamsche School. Ook verliet hij de winkel wel eens met een historisch snijbonenmolentje of een oud model wandkoffiemolen.
Hij leek iemand van weinig woorden, snuffelde rond tot hij gevonden had wat hij zocht, kwam met zijn vondst naar de kassa, betaalde en vertrok. Hij wauwelde niet over het weer, niet over vrouw, kinderen en overige familie, noch over werk of hobby's. Een naamloze verschijning zonder vaste woon- of verblijfplaats. Althans zo leek het.
Op een friesheldere dag in maart was hij weer eens op bezoek geweest. Hij verliet de zaak met drie fraaie negentiende-eeuwse zalmkleurige satijnen directoires, een spannende zwarte onderjurk uit ongeveer dezelfde tijd en een ragfijne jarretel met bijpassende BH. Vanuit de winkel stak hij het plein over in de richting van de kerk, waar hij verdween in het zwarte gat van de openstaande deur naast het bord met de beklimmingstijden van de toren.
Hij besteeg de trappen en boven op een voor publiek toegankelijke omgang genoot hij van het uitzicht rondom op deze heldere lentedag. Er was weinig publiek en toen er op zeker moment niemand meer aanwezig was, keek hij op z'n horloge en vergeleek de tijd met de torenklok boven zijn hoofd.
In een nis in de luwte trok hij zijn kleren uit, stalde zijn nieuwe aankopen voor zich uit en trok met zichtbaar welbehagen eerst de jarretelgordel aan en daarna een van de satijnzachte directoires. Ook de BH deed hij aan en tenslotte liet hij de kokette onderjurk over zich heen vallen. Hij schikte hier en daar nog wat aan de kleding en gleed met z'n handen vanuit zijn zij over zijn heupen naar zijn dijen en niet alleen om de plooien glad te strijken maar ook zichtbaar genietend.
Hij keek nog even uit over de stad en de rivier beneden hem en klom vervolgens op de balustrade. Zich vasthoudend aan een metalen stang, ging hij rechtop staan, liet de stang los en begon over de zowat een halve meter brede bovenkant van de balustrade te lopen. Hij liep sierlijk met bijna dansante pasjes over het eerste rechte stuk van ongeveer acht meter lengte. Bij de volgende hoek aangekomen, pakte hij een ook daar aanwezige metalen stang beet, manoeuvreerde zich er omheen en begon aan het tweede rechte stuk. Zo maakte hij een wandeling over het gehele vierkant van de balustrade.
Weer aangekomen bij zijn uitgangspunt aan de kant van het plein, keek hij naar beneden, boog zich voorover en maakte met z'n rechter been een stap in de lucht voor hem. Zijn andere been volgde automatisch en zo begon hij tot ontzetting van enkele juist aangekomen nieuwe bezoekers in de fladderende zwarte wolk van zijn beneden verworven onderjurk, aan een zweefvlucht naar het plein.
Nog voordat hij de grond bereikte verschenen twee engelen die de man tussen zich in namen en hem begeleidden naar 's hemels paradijzen.

horror fetisjisme er fetisjisme erotiek

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 7 stemmen 1.230