Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Kleuterfeest

Wat is vol? Ze zeggen als er niets meer bij kan. Ik vond dat het geval. Er waren meer vaders en moeders, die de woonkamer vulden, dan kleine mensjes, nog eerlijk, onschuldig in hun directheid en wreed met hun eigen willetje. De kamer puilde uit van eigen belang, spelletjes en leed. De lege kanalen, tussen de herrie in, werden gevuld met koffiepraat en limonademuziek. Ik struikelde over een moederlijke opmerking, die het belang van haar zoontje behartigde. Tijdens een spel probeerde een vader scheidsrechterlijk de gang van zaken een eerlijk verloop te geven, toen zijn zoontje op een onheuse manier werd gepasseerd. Toen de hoofdrolspelers aan een lekker broodje met worst en saus zaten, namen twee ouders de kans waar om een lang verhaal af te steken over de uitmuntende kanten van hun kinderen: ze konden al goed praten, ze waren intelligent en erg gehoorzaam. Eén van hen kon zelfs al tot vijftig tellen. Toch bleken ze ook goed het bloed onder de nagels vandaan te kunnen halen. En het verhaal over de ellende, waarmee de opvoeding gepaard ging, dreigde de rest van het feest te duren. Gelukkig had ik het excuus van het gastheerschap om zo nu en dan uit het verhaal te stappen en links en rechts wat glazen te vullen of koffie te zetten. De woordtrein was echter niet bang voor vertraging en ook nog lang niet op de plaats van bestemming aangekomen en bij terugkomst op mijn stoel werd de reis voortgezet. En passant werd nog verteld, dat het ook een erg leuk idee was om buitenshuis een georganiseerd feestje te geven. De kinderen kunnen dan uit hun dak gaan in een speeltuin en krijgen frites met bokworst te eten. Een win win situatie, want in huis blijft alles schoon en je hebt de drukte niet, terwijl de kinderen een te gekke middag hebben.
De kinderen begonnen inmiddels aan het wildere spel met ballonnen en scheurende autootjes. Een moeder vroeg namens haar dochtertje of de nog gesloten mand haar geheimen mocht prijsgeven. Het werd mij kwalijk genomen, dat ik niet in de troep de verdrinkingsdood wilde vinden. Gelukkig was haar dochtertje alweer gezellig bezig met een paar andere meisjes om ballonnen kapot te trappen en over te gooien. De jongens waren druk doende om de parkeergarage te slopen. De kraan lag al als oud schroot onder de bank.
Eén van de jongens begon plotseling te balken op een manier, die hij overduidelijk niet van de straat had. Zijn vader herkende het meteen en stelde bovendien de juiste diagnose, zodat hij zich het recht gaf om één van de andere jongens terecht te wijzen, wat hem op een hatelijke opmerking van zijn moeder kwam te staan. Maar hij begreep de consternatie niet, omdat elke ouder het eigen kind toch terecht moest wijzen en als dat niet gebeurde hij best iets mocht zeggen. De kinderen lieten zich niet storen en hoorden niets van dit alles. Ze regelden hun eigen zaakjes, waarvan de meeste niet eens werden onderkend door de grote zware lijven van het ouderlijke weten.
Er liep weldegelijk een kloof tussen de ouderlijke kring en het jonge geloei. Het scheelde wel duizend rimpels en ontelbare grijze haren. Aan de ene kant bewogen fantasieën vitaal en vrij door de kamer, aan de andere kant zag je een paar hangende schouders en talrijke reële bedrijfsresultaten. Tussen de fantasieën zag je voornamelijk onbesmeurde motieven fladderen. Tussen de bedrijfsresultaten waren een hoop dubbele agenda’s waarneembaar. Eén van de agendapunten was om het persoonlijke belang via het kind tot uitdrukking te brengen. Het logische gevoel of de sterke wil van een jonge spruit werd bijvoorbeeld al geprezen, terwijl het hier eigenlijk nog om een in ontwikkeling zijnde en vrijheid vereisende kinderlijke ademtocht gaat. De wil van ouders, zo werd me duidelijk, ligt al vroeg, als ze amper de luier ontgroeid zijn, als een selectiedruk op de schoudertjes van jonge mensjes.
Toen het feestje was afgelopen, merkte ik dat meer chaos het huis verlaten had dan er in de woonkamer achterbleef. Verlost en pienter begon ik met mijn vrouw de rotzooi op te ruimen, terwijl onze jongste nog een achtergebleven ballon kapot trapte.

Schrijver: Willem Houtgraaf, 30 december 2004


Geplaatst in de categorie: feest

0.6 met 14 stemmen 2.587



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)