Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Toch maar niet....

‘Ben je wel zeker dat het geen kwaad kan?’
Een beetje vertwijfeld bekijk ik de ietwat verouderde tafel en wat daar allemaal uitgestald ligt! Je kan het zo gek niet bedenken.
Potjes en doosjes in de meest uiteenlopende maten en kleuren. Flessen allerhande voorzien van hagelwitte etiketten, die enkel nummers vermelden. Wat mij opvalt is dat alle nummers handgeschreven zijn met een zwarte inkt.
Op één hoek van de tafel bevinden zich vijf spuitjes, netjes gerangschikt en niet echt groot, maar toch boezemen zij mij enorme angst aan! Een gegeven dat ik van uit mijn jeugdjaren meedraag, bijna een trauma. Maar nu is het vooral de schrik om de inhoud ervan, waarvoor ze moeten dienen.
‘Wees er nu toch eens gerust in, antwoordt Peter mij, alles is meermaals getest en de resultaten zijn steeds verbluffend geweest. Vooral dan als de nevenwerkingen verdwenen zijn.’
Wit weggetrokken was ik al van bij het binnenkomen, maar blijkbaar kon het nog witter aan de vraag van Peter te horen. ‘Gaat het wel een beetje met jou, je ziet zo bleekjes?’
‘Ontspan je nu toch eventjes en vertrouw op mij. Het zijn nieuwe producten en geven de allerbeste resultaten, zo hebben de testten uitgewezen. Goed, er zijn dan wel bijwerkingen, maar na een drietal dagen moeten die al heel wat minder zijn, nagenoeg verdwenen. Na een week is de werking dan optimaal en het resultaat zou navenant moeten wezen.’
‘Een week, dat zou ideaal zijn, stamel ik. Dan kan ik misschien eindelijk eens naar behoren presteren! Eens wat minder moe en slapjes zijn en het gevoel terugkrijgen dat ik de hele wereld aankan.’
‘Wees maar gerust, die wereld kan je volgende week zeker aan, ze gaan met z’n allen versteld staan. Je gaat je als herboren voelen. Maar vergeet geen muts te dragen, zodat het kleurverschil in je haren niet al te veel opvalt, dat is namelijk één van die vervelende neveneffecten. Je zou het eventueel ook kunnen verven, dan is er helemaal geen probleem!’
‘Mooi, een nieuw kapsel,’ probeer ik mijn steeds groter wordende angst onder controle te houden, ‘dat is nog zo erg niet!’
‘Dat vind ik nu ook, beaamt Peter, maar wacht drie dagen om het te doen, dan zijn die vervelende woedeaanvallen ook achter de rug, maar daar geef ik je wel wat tabletten voor die je stipt moet innemen en eens dat achter de rug, kan het enkel maar de goede kant opgaan. Op naar de top…..’
Het angstzweet breekt mij nu aan alle kanten uit, maar het woordje « top » laat mij dromen en even later hoor ik mijzelf tegen Peter zeggen. ‘Doe maar, je hebt mij overtuigd. Als ik daarmee mijn vroegere niveau terugkrijg, dan wil ik die paar ellendige dagen die er nog aan voorafgaan graag ondergaan, dat heb ik er voor over hoor.’

‘Je vroegere niveau gaat in het niets verdwijnen, met deze producten ga je het gevoel krijgen dat je de wereld aankan, je gaat ervan zweven, en het woordje pijn herinner jij je binnen tien dagen helemaal niet meer. Je gaat als herboren zijn. Een nieuwe kampioen is klaar om zijn plaats op het hoogste schavot in te nemen. Vijf spuitjes ver ben je daarvan verwijderd.’

‘Spuitjes, weer begint het te duizelen. Moest het nu echt om inspuitingen gaan, waarom geen zalfje, pilletjes of drankje. Alles kon ik verdragen…..behalve…’

Ik weet dat het mijn enige kans is om ooit in de kijker te lopen. Ik fiets nu drie jaar als beroeps en van het podium heb ik enkel nog maar mogen dromen. Het is net of de andere renners op snorfietsen rondcrossen en ik een tandem met lekke banden voortduw. Meermaals had ik er al aan gedacht om te stoppen en uit te kijken naar een ander werk, tot Peter op een gegeven moment contact met mij had opgenomen en mij op de man af vroeg, ‘hoe hoog liggen jouw ambities, hoe graag wil je winnen?’
In het « milieu » stond hij bekend als « mister anti-dope », maar die naam dekte al helemaal de lading niet, integendeel…..mister dope leek mij véél toepasselijker. Ik denk zelfs dat hij zijn eigen spullen gebruikt, want ik merk nogal wat grijs tussen zijn gitzwarte haren. Alhoewel dit ook leeftijdsgebonden kan zijn, want hij ziet er zowat tachtig uit.

‘ Je hebt toch geen hartproblemen mag ik hopen,’ terwijl hij behoedzaam het eerste spuitje prepareert en zowat klaar is om het mij toe te dienen, ‘dat zou nog voor eventuele problemen kunnen zorgen. Maar is in het beste geval te verwaarlozen hoor. Ik zou er niet van wakker liggen!’

‘Neeeeee,’ schreeuw ik het uit, ‘waar ben ik in godsnaam aan begonnen. Ik heb geen hartproblemen, haarverkleuringen en braakneigingen, alhoewel dat laatste nu momenteel heel sterk aanwezig is.
‘Als ik niet kan winnen op de normale manier, dan is dit maar zo, die zogenaamde wondermiddeltjes hoef ik al niet meer.’ Eigenlijk is het mijn heilige schrik voor inspuitingen die de overhand aan het nemen is, maar dat hoeft Peter niet te weten natuurlijk.

‘Voor mij geen doping, toch maar niet. Ik hou nog wat teveel van het leven.’ Maar in mijn achterhoofd hoor ik nog steeds dat stemmetje…..‘het heeft geen haar gescheeld….valsspeler…en het blijft knagen dat ik het ooit maar heb overwogen om de boel te belazeren. Ik walg er nog steeds van…..of zijn dit ook bijwerkingen…….

Net niet echt, maar het had gekund, niet?

Schrijver: danny cant., 15 januari 2005


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.2 met 4 stemmen 788



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)