Varen

Ik heb me mijn leven wel eens voorgesteld als een zeilbootje op een kalme open zee. Dobberend. Onopvallend en onbeduidend klein tussen de motorboten, vracht-, cruise-, en piratenschepen. Ik weet vanwaar ik ben uitgevaren, maar staar blind in de open vlakte die voor me ligt. Mist ontneemt mij het zicht op de haven achter mij, zodat het moeilijk is deze te zien en terug te varen. Ik realiseer mij ook dat dit niet de weg is die ik zal moeten gaan, dat ik vooruit moet kijken. Mijn zeil zorgt voor een zelfstandige voortbeweging, al wilde ik soms dat ik een motor had. Mijn kompas lijkt niet te werken, de naald draait als een dolle in het rond, ik kan zo veel kanten op dat ik liever blijf liggen totdat ik zeker weet welke de goede is. Af en toe zorgt een stevige oostenwind ervoor dat ik alle zeilen moet bijzetten, maar ik ga nooit ten onder. Ik overleef, zij het met scheurtjes in de zeilen die gerepareerd moeten worden. Het heeft echter nog nooit écht gestormd.

Kalm drijf ik daar dus, tussen passerende en tegemoetkomende schepen in allerlei soorten en maten. Soms achteroverleunend, genietend van het mooie weer, soms hard werkend in de regen, vaak proberend een aanvaring te voorkomen. Soms vaar ik een stukje mee met een passant, dan ben ik weer alleen. Soms volg ik een aantal dolfijnen die vrolijk rond mijn schuitje springen, om vervolgens net zo makkelijk weer een andere kant op te gaan. Bestemming onbekend. De horizon is alles wat ik zie en het zegt me weinig. Waar zal ik uiteindelijk aanleggen? Wat is mijn eindbestemming?

leven toekomst beste toekomst bestemming

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 9 stemmen 1.294