Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Nieuwe pijlers.

Wonden worden gelikt. Hoog oplaaiende emoties zijn (even) tot bedaren gekomen. Getrokken messen verdwijnen van het strijdtoneel. Binnen handbereik weliswaar, maar schuchtere pogingen naar verzoening moeten nu de bovenhand krijgen. Tijd om hervormingen een kans geven. Een weg terug is er namelijk niet meer.

Meerdere mensen leden gezichtsverlies. Sommigen kunnen daar mee omgaan, anderen verschuilen zich eventjes onder hun (denkbeeldige) steen. Wachten rustig af tot het geheel van de versnipperde puzzel weer zichtbaar wordt. Tot de stukjes weer netjes in elkaar passen en de structuur duidelijkheid verschaft.
De verwijten waren hevig, en sommige woorden zullen onherstelbare schade nagelaten hebben. Dat heb je nu eenmaal als gemoederen verhit raken. Dan vraag ik mij af, of daar nog verzoening mogelijk is? De tijd zal het antwoord verschaffen, maar ik vrees het ergste!

De beslissing is genomen, goed of slecht, wie zal het zeggen. De manier en timming leken mij wat ongelukkig, en hier druk ik mij nog zachtjes uit. Maar zoals in elk bedrijf is het nu even wachten of de vernieuwingen aanslaan en de wenselijke hervormingen zich profileren.

Vergelijk het als een kaartenhuisje dat aan het wankelen is gegaan. Hier en daar vielen kaarten weg, botsten tegen elkaar op en waren goed op weg om de hele handel te ondermijnen. Om de totale instorting te voorkomen, worden vernieuwde kaarten ter ondersteuning aangebracht. De onderste peilers, waar er vroeger slechts één was, hebben een groter draagvlak gekregen en zouden er zo in slagen het hele gewicht onder controle te houden. Het gevaar van instorting is daardoor geweken, nu is het enkel nog in de hoogte verder bouwen. De juiste kaarten op de juiste plaats zetten.

Waar nodig, de oude vervangen door nieuwe of ter ondersteuning bijplaatsen.
Alle oude kaarten wegnemen en vervangen zou nefast zijn. Nieuwe kaarten zijn immers niet buigzaam genoeg, te glibberig en zo onstabiel dat alles alsnog aan het schuiven kan gaan. Daarom zijn ook de oudere nog zo belangrijk. Zij ondersteunen de zwakste plaatsen, zijn er als het ware vergroeid en zorgen voor de nodige stabiliteit.

Is dit een pleidooi? Ik hoop van wel, een pleidooi naar wat de toekomst zal moeten uitwijzen. Namelijk, dat samenwerken van het allergrootste belang is. Neem je kaarten weg, oud of nieuw, dan verzwakt je hele structuur. Een teveel aan nieuwe kan dan weer voor een logge constructie zorgen. Evenwicht is de hele essentie van een ‘kaartenhuisje’, en niet enkel daar.
En wees gerust, ik zit niet in het kaartenpak. Niet in het oude, noch in het nieuwe….

Schrijver: danny cant., 8 april 2005


Geplaatst in de categorie: algemeen

1.8 met 6 stemmen 1.009



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Fred Molenaar
Datum:
10 april 2005
Email:
fredmolenaarcasema.nl
Gekromde tenen, jeukende vingers
Zo zit ik nu achter (voor ?) mijn scherm
Waar gaat dit over ?
En het stikt ook nog van de taal- en tikfouten.
Gekromde vingers, jeukende tenen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)