ONZE MAN 12
Uitstapje
Geboeid keek hij naar buiten. De man zat samen met een aantal medebewoners van het verpleeghuis in de bus op weg naar de jaarmarkt in een naburig stadje. Hoewel hij de streek waar hij heel zijn leven gewoond had niet meer herkende, genoot hij met volle teugen van het landschap dat aan zijn raam voorbij trok. Bomen en akkers, weilanden met grazende koeien en schapen, een verre horizon en zowaar een draaiende molen hielden zijn blik voortdurend gevangen. Alsof hij deze alledaagse beelden al heel lang kwijt was en nu tot zijn verbazing weer terug zag. Na het busreisje volgde een plezierige rondwandeling door het stadje. De man keek aandachtig naar de levendige en gezellige drukte om zich heen. En ook hier leek een wereld uit voorbije dagen voor hem open te gaan.
Na de terugreis stapte hij vermoeid maar met een lekker gevoel uit de bus. Goedgemutst schuifelde hij naar binnen, naar zijn vaste plekje in de huiskamer. Hij was weer thuis. Thuis van even weggeweest. Of was het andersom, weg van even thuis geweest? Stilaan vielen zijn ogen dicht. Heden en verleden versmolten in een tijdloos dutje.
Geplaatst in de categorie: ziekte