Verhalen

Dichten

Weet u, ik kan eigenlijk helemaal niet dichten, ik rommel maar wat aan in de marge van uw bestaan. De redactie is hier uiteraard van op de hoogte, middels karrenvrachten niet helemaal geslaagde of niet aansprekende inzendingen per kerende e-mail werd mij dat wel duidelijk. Men zat er ook wel eens naast, vond ik, maar dat zegt meer over de inzendingen die, ondanks mijn onkunde, toch geplaatst zijn.

Ik moet het hebben van stom toeval, woorden die onbedoeld op de juiste plek vallen, een treffend trefwoord, een openstaande geest die mij leest. Spontaniteit heeft mij al vaak de das omgedaan, het laat mij niet onaangedaan en dat is het leuke van een ondermaans bestaan, zonder uitzondering zouden de bevestigde regels niet door mij geschreven zijn.

Als ik echt iets te melden heb, dan doe ik dat via tabblad Proza, daar schrijf ik mijn stukje, flik ik u mijn kunstje. Achterom kijkend kom ik tot de conclusie dat ik weinig te vertellen heb, onopgemerkt vergleden verleden.
Ik kan niet dichten.

Schrijver: Fred, 18 juli 2005