Ik leef! Moet ik leven?

Nadat hij de deur had dichtgesmeten durfde ik me een kwartier lang niet te verroeren. Bang dat hij terug zou komen. Na dat kwartier sloop ik naar de deur en luisterde met mijn oor of ik iets kon horen. Ik hoorde gelukkig niets. Moedeloos liep ik de kamer weer binnen en zonk neer op een stoel.

Ik begon met schoonmaken maar had niet eens het juiste schoonmaakmiddel om te dweilen. Dus pakte ik de enige fles schoonmaakmiddel die er stond. Dat was afwasmiddel. Ik begon daarmee de vloer en de wc en de badkamer schoon te maken. Ik schrok heel erg toen ik uitschoot met de fles. Stel je voor dat Yusuf dat zag dan werd hij vast woedend. Ik moest heel zuinig zijn met ‘zijn’ spullen.

Onze flat bestond uit een piepklein halletje, een kamer met een klein keukenblok, onze slaapkamer een wc met badkamer. Je kon je er nauwelijks in bewegen. En als er ooit kinderen kwamen, moesten ze bij ons op de slaapkamer slapen. Want meer vertrekken hadden we gewoon niet. Volgens Yusuf moest ik blij zijn dat hij een dergelijk optrekje had gevonden.

Opeens ging de bel, ik verstijfde van schrik, want ik mocht de deur niet opendoen. Ik was net bezig met eten koken. Zo snel als ik kon rende ik naar de wc en deed de deur op slot. Na ongeveer tien minuten ging ik de wc uit. Heel schichtig opende ik onze flatdeur en zag op de grond een pakketje van de postbode. Ik raapte het op en zag staan: Mw Kyra Saraski.
Zonder er bij na te denken wat de gevolgen zouden kunnen zijn van mijn handelen opende ik het pakketje. Er zat een brief in van mijn Hollandse vriendin Sjoukje. In die brief vond ik een ticket.
Ik fronste mijn wenkbrauwen en begon te lezen:

Lieve Kyra,

Ik hoorde via een kennis van mij dat je getrouwd bent. Wat vind ik dat erg. Je had me zelf verteld dat je nooit met een man zou trouwen waarvan je niet hield. Maar vermoedelijk ben je door je familie gedwongen. Dat dit nog kan in deze tijd. Van die persoon hoorde ik ook hoe ontzettend gemeen je man is. Kyra, kom alsjeblieft naar Nederland! Je moet je gewoon laten scheiden, want dit is geen doen. Mijn familie heeft aangeboden voor je te zorgen. Bijgesloten vind je een ticket. Kom alsjeblieft naar Nederland! Je bent nog steeds mijn vriendin.

Hoop je niet alleen snel te spreken maar ook snel te zien!

Liefs, je vriendin: Sjoukje.

Ik vouwde de brief dicht. En staarde naar mijn handen. Een eenzame traan gleed over mijn wang. Wat moet ik doen?


Wordt vervolgd……

verdrukking moslim b moslim brief

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.7 met 6 stemmen 805