Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Breekbaarheid van het bestaan

Dan kom ik via een omweg bij de breekbaarheid van het bestaan. Ik kan daar veel filosofen over quoten, zonder zelf iets te zeggen. Ik kan ook pagina’s vol schrijven zonder me af te vragen of ik zelf wel begrijp wat ik zeg. Het komt neer op een gevoelskwestie. De mens als wezen wiens ratio doorslaggevend is in praktisch iedere gemaakte afweging. Vraag je maar eens af hoe wenselijk zoiets is. Een dier leeft, zover we kunnen overzien, vooral vanuit instincten in een wereld waarin noodzakelijkheid een grote rol speelt. Wat heb ik nodig om te overleven? En die vraag stelt dat dier zichzelf niet eens. Het dier leeft, jaagt en slaapt al naar gelang. De mens bedenkt zich wat zijn volgende stap is. Daarin ligt de ellende van zijn bestaan.

Een zwaan heeft een partner voor het leven. Als een vanzelfsprekendheid, zoals we die uit de natuur kennen. De menselijke relatie kent geen vanzelfsprekendheid. Degene die we vandaag lief hebben, kwetsen we morgen. Degene die ons morgen kwetst, trouwen we de dag daarna. We zijn onlogische wezens, omdat wij de ratio en de emotie moeten balanceren. Ik kan me geen ander wezen voorstellen die dat moet. Die iedere dag het lijden draagt van de emotie en de ratio bezit om dat lijden te kunnen snappen. Of eigenlijk: om te kunnen snappen dat hij lijdt. Hoe veel zwaarder is het lijden als je het bevatten kunt?

Wat heeft de mens nodig om te overleven? Het dier voedt zich, neemt de lichamelijke rust en volgt in al die dingen zijn instincten, zoals ik dat al eerder zei. De mens heeft meer nodig. De mens is enerzijds een kuddedier en anderzijds een einzelganger. Maar daar ligt nog iets tussenin. De liefde, ik stip haar even kort aan, is een essentieel onderdeel van het menselijk bestaan. Zonder die liefde, of het nu liefhebben is of weten dat iemand jou lief heeft, is het menselijk bestaan leeg en is de motivatie achter het leven ver verdwenen. Het is een ver gevorderd stadium van wat de zwaan ook heeft. Het kuddegedrag, dat die zwaan niet heeft, zorgt er voor dat wij neigen samen te leven. Op een afgelegen plek, samen met die ene levenspartner, zouden wij niet gelukkig kunnen zijn. De einzelganger, zoals sommige vissen die wel paren maar direct het nest verlaten, is in de mens te vinden wanneer de ontembare drang zich aanbiedt om gewoon alleen te zijn. Zo heeft de mens alle zwakke kanten uit de natuur overgenomen en heeft deze aangevuld met emoties die ervoor zorgen dat wij jaren kunnen treuren om een liefde die eens was, maar is verloren.

De mens, met zijn ratio en emotie, is zwakker dan alle dieren. Juist omdat deze twee aspecten niet te combineren zijn. Onze neigingen, zoals ik die hierboven omschreef, vormen tezamen onze ondergang. Want iedereen verliest de liefde ooit, maar niemand kan de pijn dragen.

Schrijver: Roel van Rijswijk, 4 oktober 2005


Geplaatst in de categorie: natuur

4.6 met 14 stemmen 974



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)