Inloggen
voeg je verhaal toe

Verhalen

Kleine ruzie

Voorzichtig loodste hij zijn dochtertje door de hal van het flatgebouw; o, als de huismeester hem maar niet hoorde, of, erger nog, zijn buurvrouw.
Behoedzaam plaatste hij zijn klompvoet neer, niets mocht onbezonnen gebeuren, niets mocht onverhoeds geluid maken. Bijna scheelziend van ellende scharrelde hij voort.
Maar niets, niets mocht zijn schattige kindje merken.
Haar weekeinde met Hem!
Niets mocht haar kinderlijk enthousiasme bederven!
Zou die nitwit van een buurvrouw nu juist, juist nú om de hoek komen kijken? En onbezonnen gaan zwatelen, over dat hij het niet zo ernstig moest nemen met pissende katten, dat dat in de aard van die beestjes lag, dat mensen nu eenmaal roken, dat dat in de aard van die mensen lag, net zoals af en toe een slokje nemen.
“Zuipen” kon ze beter zeggen.
Zijn onderhuidse, altijd aanwezige agressie roerde zich.
Hij hield zich in – zijn dochtertje stond naast hem met ongelukkige, verschrikte ogen – zág die totebel dat niet?
Nee.
‘Meneer, mijn vriendin heeft ernstige klachten over u, zodra zij bij mij weggaat staat u haar na te staren of ze een of andere viezige alcoholiste is.’
‘Pap, wat is een alko…’
Hij hád het niet meer.
‘En, is ze dat dan niet?’ zei hij, zijn dochtertje geheel en al vergetend, en geobsedeerd starend naar de brede kaak van buuv die onverbiddelijk boven hem uitstak.
‘Dat is ze wél,’ lachte de kaak, en de blauwe ogen daarboven keken hem onversaagd aan.
Dat tergde hem tot het uiterste.
Vóór hij wist wat hij nu precies wilde, vloog hij haar naar de strot.
Maar buurvrouw was hem voor – hij voelde haar stevige handen om zijn eigen strot.
Ergens klonk een benard gepiep.
Het laatste wat hij hoorde, was dat ellendige piepen – of kwam dat uit zijn dochtertje?

Schrijver: Femmy, 14 oktober 2005


Geplaatst in de categorie: humor

3.5 met 4 stemmen 875



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)