Eenzame dans

Een eenzame dans in een immense zaal.
Mensen staan maar wat te dansen en denken dat ze de tijd van hun leven hebben.. Maar was er iemand die wist wat er zich helemaal vooraan afspeelde? Buiten de organisator gerekend van dat alles, die zei dat het feestje wel al lang genoeg geduurd had, en dat het tijd was om de muziek stil te leggen en naar huis te gaan.. Neen, niemand had er oog voor.
Er is daar iets gebeurd. Buiten dat je twee mensen kon zien dansen in elkaars armen, de een misschien al wat meer beschonken dan de ander. Er was die vonk, die bijna zichtbaar was. Voor mij was ze zichtbaar: ik heb ze gezien, ik heb ze gevoeld, ik heb ze aangeraakt. Het was in een ratelbui, in een draai, in een halve ademhaling, in een ad fundum..slechts in die tijd kon het gebeuren.
Pas op, ik ga niet zeggen dat er geen ambiance was. Maar helemaal vooraan steeg de temperatuur door de trage bewegingen. En in mijn hoofd speelt alles zich in slow-motion af. We stonden er niet bij stil, maar vanaf dan zou niets meer hetzelfde zijn. Ik vergat dingen die ervoor gebeurd waren met anderen. Die anderen, die dus ook ergens anders waren en niet eens aan mij dachten. Maar wat kon het me schelen! Die pijnsteek zou pas later komen, wanneer ik mijn roes zou hebben uitgeslapen van slechts 2 wijntjes. Het had mijn hele brein aangetast. Slechts gedachten overmanden me helemaal. Ik wou niet meer denken aan ‘dat vroegere’. Ik had het toch niet meer nodig. Er was een ander iets binnengekomen, iets anders had op mijn deur geklopt. En die nieuwe vernieuwing kwam als geroepen. En misschien had ik ook wel geroepen, en heeft een soort van buitenaardse signaalontvanger deze kreet gehoord en erop gereageerd. Want misschien zie ik je zo wel: iets buitenaards. Ik kan moeilijk geloven dat het zo een toeval was. Alles was net op tijd, maar het verwarde me zelfs nog meer. En ik was eigenlijk op zoek naar het omgekeerde. Maar op zoek gaan is net hetzelfde als iets wegjagen.

En in die tijd had ik gewoon de hoop opgegeven, en zielig verzonken geweest in mijn gedachten. Bewust zocht ik een vlucht, maar wat kon dat zijn?
In een flits had ik je gezien. En neen, ik dacht er niet bij na. Je was zo belangrijk voor het hele feest, en ik moest mijn taak gaan vervullen. Dus, ik liep richting 180° gezien jouw richting.
Er ging zoveel tijd tussen:
Werk
Een vergissing
Een teleurstelling
Bloed
Nostalgie
Fun
Drank
Muziek
En dan uiteindelijk..alsof al dat slechte verdween voor de zon. Jij was de zon geworden.. Dat normale wezen van een aantal uren daarvoor was de redding geworden. Nee, niet de redding. Het zou allemaal wat te melig klinken.
Je werd een uitdaging. Maar zo moeilijk was het niet. Na een maand.. na een lange maand, weer met zoveel tijd tussen:
Weer werk
Weer een vergissing, of misschien wel meerdere
Oneindig veel teleurstellingen
Bloed
Deze keer geen nostalgie
Fun, maar deze keer met jou
Drank
Muziek
Zien we elkaar misschien weer? Ik heb liever eerst het onaantastbare (maar dit hadden we al van minuut 1) en dan het tastbare..en dit het liefst uitgesteld. Zoals een uitgesteld orgasme. Misschien ben je sneller bij me dan je denkt
Want ik weet dat je het verlangt
Snel
Niet te lang meer wachten

herinnering liefde t liefde tijd

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.3 met 3 stemmen 1.035