eeuwige roem

wat ik word, ik hou het kort;
mijn ster zal stijgen,
onaantastbaar aan de top
ik zie uit over jullie allen
genietend van al die sterren
die mij zijn voorgegaan
in het vallen


U ziet het al...ik probeer het hoogste te bereiken.

Het stimuleert mij enorm te weten, dat u mij na mijn sterven niet bent vergeten.

Het is nog niet zover!
Het is wel zo dat men ook lang gezocht heeft voordat men Vondel vond....Hij was een vondeling, schrijft voor mij nog steeds onduidelijk, maar hij IS gevonden en een ster bevonden.
Hij is een gevallen ster, is dus weer terug op aarde.

U dacht natuurlijk bij een vallende ster aan een persoon die hoog opstijgt en dan onderuit gaat.
Dat is een natuurlijk voor de hand liggend, immers de meesten verdwijnen voorgoed in de hollandse mest,,,,,,,,te veel koeien, varkens en dichters.

Zelfs mijn buurman zit op het dichterspad. Ok hij is lang onderweg(pieterspad) maar alee, hij doet het.
Hij schrijft over die ellendige brandnetels, ja dat verkoopt niet.

Mijn vader zaliger zei nog: Julius als jij wilt dichten, moet je groots werk verrichten.
En ik heb het groots aangepakt. Ik kocht de duurste vulpen, zocht een kamer onder het oog van Simon Vinkenoog, ja die.
Sloeg veel drank en shag in. Slaap kende ik niet en putte mij uit tot dichten,,,,,,,,,,Ik was een vaste grootaannemer van de Hema , die hebben geweldige kladblokken.
Jaren heb ik geploeterd en vellen volgeschreven met, al zeg ik het zelf, groots werk.

Toen ben ik, en dat hoort zo, een zeer lange tijd ondergdoken in Parijs. Dat hoort ook zo, werd clochard.
En leefde van de gulle langskomende Hollanders,
Dat was afzien, die Hollanders , die kwamen met oude munten aanzetten met Juliaantje er nog op.
Nou dat schiet niet op in het eurotijdperk.

Het was dus wachten tot men mij vond, de echte kenners en mij redden uit het sterfelijk bestaan.
Helaas werd ik ontvoerd door de Franse vreemdelingendienst.
Die zette mij het land uit.

Ik ben ik maar postbode geworden. En ik kan je zeggen, ik heb nog nooit zoveel tekst rondgebracht en weet dat als ik langs kom, men naar de brievenbus sprint. Ach heerlijk werk, dankbaar ook, je weet, men wacht op je.....

En als ik dan in de hemel ben, dan zegt men nog,,,,,go,,,,,weet je nog van die oude Julius: hij had altijd wel wat te brengen.

U ziet.....dat u mij na mijn dood niet zult vergeten!!!

onsterfelijkheid hum humor dichten

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.3 met 3 stemmen 957