Alle inzendingen van I.Broeckx

Met de verpleger had ik een stilzwijgende verstandhouding. We lachten beiden geamuseerd maar met mildheid en mededogen om het lot van mijn tragische en betreurenswaardige broer die op die bewuste dag drie platen uit het plafond gesloopt had. "Wil Thijs niet kleuren in het mooie boekje?" vroeg...

Hoe verheugd moest ik niet zijn dat ik - geheel zonder betaling - het handje van mevrouw de hele dag mocht vasthouden; van mevrouw die leed onder toenemende eenzaamheid, een zwaar spraakgebrek en beginnende blindheid? In Tilburg West opende zich een wereld voor mij; een tot dan toe onbekende...

In een klein, heel curieus "museum" in Nijnsel, een van de acht "zaligheden", omringd door een grasgroen veld en met aanpalend riant woonhuis, bewaart men tal van artefacten uit vroeger jaren, onder meer een zilverkleurige koffer waarmee te vroeg geboren baby's in de vroegere tijd naar het...

Het gigantische gebouw van "De Leyhoeve", gesitueerd in Tilburg Zuid aan de rand van het groene Leypark en in de nabijheid van de beide forse woontorens die men in de volksmond "De Zwarte Madonna" noemt, strekt zich in de breedte uit als een persoon die, overtuigd van zijn eigen importantie,...

Het zijn curieuze, wonderlijke halfronde balkonnetjes die ik plotseling opmerkte en waarop mijn oog viel tijdens mijn wandeling door de Noordstraat onlangs. Ze bevinden zich hoog aan de gevels alsof ze een uitnodiging zouden moeten vormen voor de wanhoopsdaad van een zelfmoordenaar. Verderop in...

Aan de oude Oisterwijkse Baan, die zich in een bocht kronkelt tot aan het zwarte water van het Wilhelminakanaal, door bruggen overspannen, op huisnummer eenennegentig, was het ouderlijk huis van mijn sinds lang overleden moeder. Van daaruit trouwde zij en de bruidsfoto toont haar, gekleed in het...

Wijkcentrum "De Spijkerbeemden" vindt men in een uithoek van de stad, vlakbij het Elisabeth Ziekenhuis en ik ben erheen gewandeld door een koele morgen toen een licht briesje mijn zintuigen aangenaam aandeed.... Binnen "verwelkomen" enkele tafeltjes, bedekt met bonte kleedjes de argeloze...

Als ik van huis ga, signaleer ik op een nog koude morgen in februari lieflijke paarse krokusjes her en der in het plantsoen. Ik ga op weg naar "Kringloopwarenhuis Portagora" waarvan de gevel zich uitstrekt aan het Koningsplein over een lengte van minstens vijftig meter. Enkele heren staan met mij...

Het is september. Vroeger slepen we als scholieren onze potloden in dit seizoen. Het is alsof de Natuur nu afscheid wil nemen van alle schoonheid, alle bloei en alle leven met een laatste opleving, een laatste uitbarsting. Maar wie wil werkelijk haar uitbundige pracht vernietigen? De afstand...

Elk boek in mijn boekenkast heeft zijn geschiedenis en zijn achtergrond en herinnert in vele gevallen aan verre, vervlogen tijden. Zo trof ik onlangs een kinderboek aan met de titel: "Barendje en het Hongaartje" en met een afbeelding op de kaft die herinnert aan de vijftiger jaren van de vorige...

De baby, het jongetje, het zoontje dat onze broer was, ligt op die oude zwart-witfoto uit 1962 op een bank; op de bank die onze woonkamer sierde en de jongen schijnt een boek in ogenschouw te nemen, getiteld: "De hemel is van jou". Het kind heeft de hemel nooit bereikt, maar velen bereiken nooit...

De eenentwintigste eeuw heeft zich voortgespoed en voor velen lijkt de eeuwwisseling nog heel dichtbij. De regisseur van "De vloer op" is ook inderdaad al twintig jaar schijnbaar toegewijd en kennelijk verschoond van zingevingsvragen of verveling bezig met zijn "métier": het verzinnen van telkens...

Een hemel vertoont zich aan mijn venster in de vroege morgen: een hemel met wisselende bonte kleuren en met een panorama van pasteltinten. De nieuwe dag is aangebroken; een nieuwe dag voor mij? De jonge vrouw was nog idealistisch op haar vierentwintigste. Ze bracht een florissant herfstboeketje...

Haar flat ligt enigszins afzijdig van de overige bebouwing in de wijk in een bepaald soort luwte, gecreëerd door de solide, stevige muren van het nabije, massieve gebouw van het Zorgcentrum. Mevrouw is een fragiel, tenger oud dametje. Haar zeventigjarige, voorbije huwelijk schermde haar af en...

Het vormt een "epitheton ornans", een "versierende benaming" waarmee men de bejaarde dames aanduidt; de trotse, krachtige en sterke weduwen in wiens gezelschap ik me vaak bevind. De kroon van hun grijze haar vormt hun sieraad en zij trotseren moedig de kwellingen van hun eenzaamheid nu hun...

Ach, als ik dan weer dat landschap zie, dat Brabantse landschap, dat landschap van mijn Brabant, waar ik geboren ben, dan kijk ik naar die langgerekte boerderijen te midden van het groen met die bemoste daken en dan herinner ik mij hoe ik als kind, uit dik karton, zodat mijn handen er pijn van...

Ook ik heb een kerstboom; alsof ik een werkelijk thuis zou hebben in de wereld; alsof niet de meditatieve kerstavonden met Moeder voorgoed een gepasseerd station zouden zijn; alsof niet alles mij ontvallen is; de familiekring, de mistletoe, de kerstgedachte en alles wat daarmee verbonden is sinds...

Men zegt en men blijft zeggen: "Het is business as usual" of "alles gaat zijn gangetje". Men neemt dus kennelijk het wonder van de werkelijkheid niet waar, de steeds wisselende sferen, ook in de natuur, het geschenk van iedere nieuwe dag en is men er blij mee?

De sneeuw lag hoog opgetast op de straten. Ik vervolgde mijn weg naar het ziekenhuis en neuriede een zacht, melancholiek, sentimenteel lied zoals het eens gezongen werd door mijn allerliefste oma, met de tekst: "Goedenavond, speelman, mijn vader laat vragen of je 't-avond spelen kan voor de kleine...

De muziek van Simply Red weerklinkt: "I wasted all those years, I wasted all those tears". Het pulserende ritme van de drums is als van een hart, als van mijn heftig bonkende, levendige hart dat klopt achter mijn ribben, figuurlijk gesproken de zetel van mijn liefdesgevoelens, van warmte en,...

Ik sprak de woorden die de longarts mij gezegd heeft als het ware voorzichtig en bedachtzaam uit: "U lijdt aan ernstige, esinofiele astma". Ik leg mij te rusten op het kussen en denk na over mijn diagnose, mijn voorland, mijn toekomst. In het ziekenhuis hebben ze het mechanische "speeltje" waarmee...

...en zo herinner ik me mevrouw A., mijn protegée gedurende drie lange jaren, zo onschuldig, zo eenzaam en zo oud en haar zwarte knuffeldier, genaamd Moriaantje dat zij eens gewonnen had in een loterij, meestal haar enige "gezelschap". Ver van alle corruptie, van alle kwaadaardigheid en van het...

.....en zo herinner ik me degenen die vóór mij leefden; die zozeer geleden hebben en die het leven, als was het een estafettestokje, aan mij doorgaven; degenen van wie ik afstam; van wie de genen krioelen in mijn cellen en bloed; mijn trotse en gevoelige ouders. En zo zeg ik stilletjes voor mij...

Na de grote hitte, toen augustus overging in september, was het weer goed toeven op het provisorische terras vóór Kringloopwinkel "Portagora" en ik trof er deze keer een senior met glad, achterovergekamd grijs haar en een snor die zijn bovenlip overhuifde. Hij zei aan de Piushaven te wonen en...

De boekhandel heeft al meerdere vestigingen gekend in Tilburg in lang vervlogen tijd en heeft sinds lange tijd haar domicilie aan de Emmapassage. Haar collectie is overweldigend, onbeheersbaar, onweerstaanbaar en onbetaalbaar. Op die avond zou de lezing plaatsvinden aan een lange tafel die de...

Is onze mooie, nieuwe bibliotheek in Tilburg, onze LocHal, nu een verkapt of veredeld café geworden of is het werkelijk een Bibliotheek? Ik kwam graag en veel op het Koningsplein, in het oude pand. Het was er besloten en rustig en niet zo gigantisch monumentaal als aan de Brokxlaan..... Het...

In deze turbulente tijden schijnt de aloude menselijkheid te herleven die bezongen en verwoord werd in tal van aforismen en chansons en die verwaarloosd en ondergesneeuwd was door het heersende en dominante individualisme. "Alle gebreken worden verzoend door de zuivere menselijkheid" Zo is de...

Ik kwam twee dames tegen bij de halte van lijn zeven, aan het station. Een van hen droeg halflang blond haar en zij hanteerde een koket en elegant damessigaartje. Ze lachten me toe. "Ik heb geen "big smile" verklaarde ik en ik voegde eraan toe: "Liever naakt dan namaak" Ze waren het er wel mee eens...

De flat waarin ik al dertig jaar woon behoort tot de eerste flats van onze stad Tilburg en zij bevond zich in die verre, vroege jaren aan de rand, aan de grens van een vlakte, waarover zij uitzicht bood. De jonge vrouw die sinds een goed jaar mijn buurvrouw is, vindt onze flats leuk en sfeervol, zo...

Het was die avond weer zo ver gekomen dat ik een bezoek ging brengen aan het Café-Restaurant. Gelegen aan die "merkwaardige" snelweg die men als Avenue of Boulevard zou kunnen beschouwen of omschrijven en die eveneens geflankeerd wordt door het Verbeeten Instituut en het Twee Steden Ziekenhuis,...