Alle inzendingen over verdriet

Een korte toespraak over mijn vader Pieter Messie (27 oktober1923 - 10 maart 2016), die ik bij zijn uitvaartdienst, crematie, gehouden heb naast de preek van onze dominee: Mijn vader en moeder leerden elkaar kennen in Zwitserland, toen Nederlandse studenten daar een rondreis maakten. In 1949...

Toen de twijgen aan mijn venster kleine aanzetten vertoonden van minuscule blaadjes en bewogen in een licht briesje, heb ik koers gezet naar de stad waarvan mijn oude tante zo gecharmeerd en ikzelf helaas in mindere mate, maar we hebben de gevels bewonderd en ons begeven te midden van de menigte...

Kenau Alie is zelden ziek, maar nu was ze geveld door de griep. Ze was niet ingeënt, vond ze niet nodig. Ze klaagde over hoofdpijn en pijn in haar ledematen en ze rilde van de koorts. Ik had de huisarts gebeld en die zei, dat er een griep epidemie heerste, ik moest wel met een koortsmeter haar...

Er waren: de kronkelige paden van het park en de straten van de stad, talloze malen doorkruist en er was: de vijver met de oranje, geschubde vissen die hun rondjes draaiden onder het wateroppervlak en er was: de kamer met de eikenhouten meubelen, omfloerst door herinneringen.Ik wist niet welke...

Ik heb nog nooit het bed gedeeld noch met David Bowie noch met La Paay. Met David kan het niet meer...

Meestal komt hij als vriend. Als goede vriend voelt hij zich aan tijd niet erg gebonden. Vaak is hij er midden in de nacht, maar hij ziet er ook niet tegen op de boel te verstieren door in de drukke ochtendspits zijn opwachting te maken. Zit je daar met een paar levenden die allemaal tegelijk...

In mijn goede, oude, onvergetelijke ouderlijk huis, waarin mijn wiegje heeft gestaan van roodbruin hout, in het huis waarin ik jong ben geweest, waarin ik nooit meer zal terugkeren, waarnaar een schrijnend heimwee mij doet verlangen, hing het schilderijtje op een onopvallende plaats. Het moet...

Op die foto uit 1956 zie je mijn ouders; mijn breedgeschouderde, forse vader, nog jong, die met een liefdevolle, zorgzame blik zijn vrouw en kinderen beschouwt; mijn moeder, elegant in de zomerjurk, met de hulpeloze, zo kwetsbare baby op schoot, mijn zo dierbare zus, met stakerige beentjes, zo...

Lange, lange, al te lange tijd was ik - ik kan niet anders zeggen - vervreemd van de rust, van de rijkdom, van de eenzaamheid van mijn stille woning, van het terracotta van haar muren, van haar grijswitte, rustieke balkon, van het hardhouten bureau dat mij ten dienste stond en van de verrukking van...

Van geld dat ik eigenlijk niet had wegens mijn nijpende werklozenbudget en dat ik uit mijn eigen mond had gespaard, had ik het kettinkje met de maansteen aangeschaft. Het was bedoeld als remedie tegen haar menstruatieklachten die steeds meer opspeelden. De steen was gedeeltelijk wit en gedeeltelijk...

Eén lantaarnpaal verlichtte een verlaten straat om 22:20 in de zomerperiode van juli 2014. Donkere wolken kwamen overdrijven vanaf de kust. Na twee minuten voelde ik al een regendruppel vallen op mijn voorhoofd. Het begon harder te regenen, terwijl ik door het licht liep van de lantaarnpaal. Het...

Een poosje geleden liep ik te wandelen door de buurt waar ik gewoond heb. Ik keek mijn ogen uit. Alle oude rijtjeshuizen waren verdwenen en vervangen door hoge flats en op de meeste veranda's hing een schotel. Het benauwde me. Vroeger hadden we de slager, de kruidenier, de melkboer en de...

Achter mijn huisje in Drenthe heb ik een groot stuk land. Daar loopt mijn lieve paard, die ik Bles noem, omdat hij bij zijn neus enkele witte haren heeft. Wanneer hij mij ziet komt hij al naar mij toe galopperen, zo blij is hij dan. Suikerklontjes en worteltjes vindt hij dan heerlijk. Wulpse Alie...

Was niet de afspraak, het balkon moest nog ontgroend en de bakken gevuld met viooltjes. Binnenshuis zouden wij samen de planten van verse aarde voorzien, het is er niet van gekomen. Op de dag dat ik haar een foto stuurde van een vroegbloeiende rhododendron ging zij zomaar dood. Dat bakkie koffie...

6. Ik ben elf jaar en word door de tandarts doorverwezen naar de orthodontist. Mijn tanden groeien scheef en tandarts vindt het nodig dat ik een beugel krijg. Bij de orthodontist worden foto’s gemaakt en moet ik gips happen. Het advies van de orthodontist is zo snel mogelijk een beugel. Na...

Wat een gemeen iets is pijn, vooral als er niets meer aan te doen is. Pijn van de vroege morgen tot in de late avond. Zo bewegelijk als wat, was ik. Nu zijn dat alleen mijn armen nog maar. Pijn, een hele doos met pillen en nog steeds wint de pijn. Bij artsen kom ik niet meer: "ik kan U niet...

Wulpse Alie was erg verdrietig. Ze had ruzie gehad met haar veel jongere lesbische vriendin, blonde Greetje. De liefde was over en ze was midden in de nacht vertrokken zonder gedag te zeggen. De volgende morgen kwam Alie bij mij koffie drinken en ze vertelde haar verhaal met tranen in haar ogen. Ik...

Het hoogste duin, in helm verwikkeld, ziet de zee en de laatste zon. Ondergang, je hoort water koken, de illusie van wat ginds de einder is. Kolkend sluiten golven af wat ooit is begonnen.

De ouders en de zusjes wachtten tevergeefs in het ouderlijk huis, altijd wachtten zij en dachten aan hem. Het rauwe verdriet scheurde hun harten open, altijd bloedden zij uit open wonden, altijd was hun innerlijk aangebeten als het rozerode hart van een stervende vogel.... De rijke schat van...

Dochter van Peter en Petroesjka, zij zag het licht negen maanden na een heftig keukenneukengebeuren in het jaar zevenenzeventig. Zelf weet Irina zich daar niets meer van te herinneren, later bleek een en ander duidelijk hoorbaar in de solo-albums opgenomen in de voormalige studio van de toen nog...

Veel wat onbedoeld is blijkt achteraf onbedoeld toch bedoeld.

mist

De tijd heeft mij ingehaald, ik stond voor jouw raam op mijn opgevoerde bromfiets, ik gaf gas maar durfde niet aan te bellen. Hormonen en lichtflitsen in mijn hoofd, ik wist dat ik jou wilde maar niet hoe. Met de kennis van nu zou ik het toch anders gedaan hebben.

Dominee Gram Boldaat was weer gevraagd om een stichtelijk woord. Op de maandelijkse voordrachtavond. Piratenschip Het Eynde der Tijdingen aan de Hemelrand. Het ongelukkig toeval wilde dat juist de dag tevoren ds. Robin van Rotte te Rhoon overleed. Zijn voorganger die op het goddeloze Eynde vaak had...

De teleurstellingen die iemand in zijn leven te verwerken heeft gekregen kunnen zijn manier van reagluren bepalen. Deze reagluursels worden dan als kouwe kak over deze site uitgestort en zijn een afspiegeling van het leed en de onmacht van de reagluurder.

Het huis is onttakeld; het ademt een sfeer van leegte, verlatenheid en verval. Het hart en de ziel zijn eruit gesneden, de doodsheid regeert en overheerst. Dertig jaar huwelijksleven zijn er gepasseerd als een ijlende windvlaag en nu doolt mijn vierentachtigjarige tante, haast mijn enig...

Ik keek net naar de laatste uitzending van Knevel & Van den Brink en Jessica Durlacher was één van de gasten. De andere vijf gasten wisten nog te lachen, maar Jessica's gezicht stond de hele tijd op onweer en eschatologisch doemdenken. Ze zat naast die lange boom van een Jeroen Pauw, waardoor...

Megalomaanmannetjes en venusfeeksen maken de wereld kapot. Steeds weer dat gelijk willen hebben maar niet je gelijke erkennen, de solist met een ak47.

Alleen de goden, voortdurend om me heen, konden mijn verdriet zien en vragen. Ze droegen alle tijden het levenslot van deze mens, de antwoorden die ik van het leven zelf, had te bevragen. Alleen de goden konden met míj verdragen...

Aan de oever van een roerloze poel, met zijn wortelvoeten tussen het riet, stond een van ouderdom kromgegroeide treurwilg, die kraakte van lentevreugde in de speelse wind. Hij was peinzend over zijn spiegelbeeld gebogen, terwijl een warme lichte bries ritselde door zijn jonge, nieuwe,...