Inloggen

Alle inzendingen over verdriet

261 resultaten.

Sorteren op:

Een zielig dier aan de kant van de weg

hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 827
Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...

Kermisimpressie uit een voorbij jaar

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 48
Vroeger, in lang vervlogen tijd, was het poffertjes eten met mama of oma; nu moet ik voor mijzelf een plaats reserveren en veroveren te midden van de menigte en voel ik mij een "displaced person" alleen aan het tafeltje met uitzicht op een nagebootste Griekse tempel, bekroond door het beeld van een...

Ontmoeting in de LocHal

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 66
Het is een mooie, heldere voorjaarsdag: de negenentwintigste april 2019 en vóór het Natuurmuseum aan de Spoorlaan pronken sinds kort de roombleke kaarsjes van de kastanje in het groen van haar kruin. De fonteintjes op het Burgemeester Stekelenburgplein spatten vrolijk op. In de LocHal, het...

bewering
2.5 met 2 stemmen 220
Na de samenkomsten in het Wertheimpark en de vernedering in De Kuip zou 'Met het oog op morgen' de uitzending van vanavond met maar één schmierende Jordanese meezinger moeten openen: 'Amsterdam huilt waar het eens heeft gelachen'. Plechtig en droefgeestig.
Nemo27 januari 2019Lees meer…
autobiografie
5.0 met 3 stemmen 1.914
  Een jaar of 8 was ik, mijn grote stoere en sterke papa ging het gras maaien in de boomgaard. Mijn broertje en ik mochten mijn vader helpen. De geur van de maaier met de benzine lucht, gemengd met de geur van vers gemaaid gras vond ik onweerstaanbaar. Geboeid keek ik toe hoe eerst mijn...
Judith20 januari 2019Lees meer…

Ware liefde

verhaal
5.0 met 1 stemmen 463
Ik proestte de drek uit mijn mond. Men had mij dus begraven. Ik had mijn dierbaren nog zo opgedragen mij na mijn overlijden te cremeren. Dus had men mij toch onder de grond gestopt. Okay dan…dan zij het zo. Aldus groef ik mij een weg uit de drek en ademde de lucht weer in. Aqua leefde...
Aqua14 december 2018Lees meer…

Wie ben ik

hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179
Wie ben ik? Dat is een goede vraag, dit is een vraag waar ik geen direct antwoord op kan geven. Ik is als een lege bladzijde die is uitgewassen door de regen, omschrijving nergens te vinden alles kwijt en alles vergeten. Wie ben ik, Waar is dit begonnen? Ik denk door de vele tegenslagen die ik...
Olivier4 december 2018Lees meer…

Een zielig dier aan de kant van de weg

hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 61
Terugkerend van de Rabobank, waar twee elegante, joyeuze jonge jongens met weemoedige bruine, respectievelijk grijze ogen en gekleed in geruit colbert en pantalon, zoals past bij die zaak, me hadden geholpen met mijn bankzaken en voortwandelend in de smorende, de zenuwen verlammende hitte, trof ik...

Een pover adressenboekje.......

hartenkreet
3.5 met 2 stemmen 1.927
In de secretaire, die, tegen de schoorsteen geschoven, een herinnering vormt aan hen, wier portretten mij eveneens nog aankijken alsof ziekte en dood niet razendsnel alles verwoest zouden hebben, trof ik nog een langwerpig adressenboekje aan met daarin vermeld de povere, armzalige kennissenkring...

Als er alleen nog maar wanhoop is......

hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 57
Als zij weer in het zwarte gat van het venster moet staren dat haar aangrijnst als een braakmiddel, voelt zij zich als aangevallen en belaagd door de demonen van de nacht. Met grote, bruine, kinderlijke en hulpeloze ogen beschouwt zij de wereld en haar haardos of wat daar van over is, ligt als een...

Een mooie tocht op de wateren van de Biesbosch?

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 45
Moet men het nog wensen met een gezelschap van senioren op een nog winterse dag in maart de wateren van de Biesbosch te bevaren? In de jachthaven wachten de vele pleziervaartuigen die daar aangemeerd liggen op ons en een ijskoude, helse wind en sneeuwvlagen begroeten ons nog in maart. We zijn...

Zelfmedelijden

hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 73
In de lange rij vóór de kassa vestigden mijn ogen zich op de schijnbaar zinloze tekst: "Inlegkruisjes 39 eurocent". Het was druk in de supermarkt. Om onnaspeurlijke redenen drong zich ineens het beeld aan me op van mijn eerste pop, Rosa genaamd, en van het beertje waarmee ik op die oude foto...
I.Broeckx12 januari 2018Lees meer…
autobiografie
3.8 met 4 stemmen 171
BEPPE HAR RESYNTSJEBREI als kind van vier kwam ik bij pake en beppe in suwald en kreeg daar altijd resyntsjbrei om half twaalf met brood en bijbellezen. Beppe stond om half zeven op en deed haar haar in een knot en pake ging met de trekker weg voor gras maaien in de berm voor de paarden. Ik...

Meersel-Dreef, november 2017

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 69
Aangegaapt te worden vanachter een tafel met strakke, fixerende,nieuwsgierige blikken als was men een rariteit, een curiositeit: het valt niet mee . En wat wilde men in feite van mij? Ik kon moeilijk veronderstellen dat men wenste dat ik heel mijn enorme verdriet, misnoegen en onlustgevoelens de...
I.Broeckx29 november 2017Lees meer…

Reminiscentie en melancholie

hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 8.566
....en daar trok die stoet, die tot melancholie stemmende optocht die de tranen naar de ogen doet wellen, nog door de straten, een kennelijk laatste reminiscentie, een armzalig restant van het enorme, gigantische drama dat zeventig jaar geleden de wereld bijna vernietigde en verscheurde. In de...
I.Broeckx29 oktober 2017Lees meer…

Ontmoetingen in de stad (vervolg)/Troost bij overstelpend leed?

hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 35
Vaak kwam ik haar tegen tijdens mijn eveneens doelloze, zinloze escapades; ze verwende zich zichzelf vaak met steeds nieuwe cadeautjes, al dan niet aangeschaft in Kringloopwinkels om het overweldigende psychische leed te stelpen..... Zo liet ze me bij onze laatste ontmoeting een glazen brander...
I.Broeckx14 oktober 2017Lees meer…

"Tempus fugit"

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 80
Ik liep; nee, ik strompelde die avond aan de arm van een nicht naar het restaurant, alsof ik in een diepe krocht zou belanden, alsof mij de ultieme verdoemenis reeds was aangezegd... Die avond had ik afscheid genomen van mijn moedertje in mijn "laatste ouderlijk huis", van mijn oude moedertje...

Een mislukte sollicitatie (vervolg)

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 83
Op een dag struinde ik rond in een buurt die nog onvermoede geheimzinnigheden voor mij verborg en belde ik aan op nummer eenenzeventig. Mevrouw zit aan haar keukentafel in een grauwe, ongezellige flat en begint, zodra ze een menselijk wezen ontwaart in de vorm van mijn persoon met het uitstorten...
I.Broeckx25 februari 2017Lees meer…
autobiografie
3.0 met 1 stemmen 139
Vandaag is het donderdag. Twee februari.Het is zes uur in de morgen en alles is stil. Jaap, mijn man, heeft griep en ligt in bed. Ik neem het hout af, de tafels en de vergulde beelden. Dan sop ik de keuken en neem een kliekje uit de vriezer. Rode kool voor vanmiddag. Lust Jaap altijd zo...
Poppendop18 februari 2017Lees meer…
autobiografie
4.2 met 4 stemmen 2.681
Het huis zonder liefde moest ik verlaten, niet omdat ik het zelf wilde, maar omdat er een renovatie op komst was en ik geen zin had om twee keer in een jaar te verhuizen. Het was het eerste huis, een woning, waarin ik met niemand ooit had gevreeën, en dat had zijn sporen nagelaten op het behang...
Bjarne Gosse10 februari 2017Lees meer…

Wandelend op de Bredaseweg.......

hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 557
De villa's daar lijken alle een eigen identiteit te bezitten, een eigen karakter, als het ware een eigen persoonlijkheid, misschien afgeleid van de smaak en identiteit van hun respectievelijke architecten...... Je keek niet naar de huizen, maar je telde je voetstappen, je zette je voeten...
I,Broeckx2 februari 2017Lees meer…

Melancholie en verdriet om een pop.....

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 68
Zoals te doen gebruikelijk heb ik mijn zinloze, doelloze zwerftocht langs de etalages aan de Schouwburgpromenade, die mij niets zeggen en nooit iets te bieden hebben en waarin de koopwaar mij aanstaart en aangrijnst op zinloze, walgelijk aandoende, afschuwwekkende wijze, weer eens afgelegd, toen...
I.Broeckx18 december 2016Lees meer…

Persona non grata voor altijd en eeuwig?

hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 340
De straat en het huis, zo vlak bij de desolate kerk van de Hoefstraat (die paradoxaal genoeg het alfa en omega op haar deur draagt) munten uit door een verstikkende somberheid en leiden tot een welhaast adembenemende droefenis. Ik zal nooit vergeten dat ik er afgewezen ben. We waren vaak naar de...
I.Broeckx8 oktober 2016Lees meer…

Zeer verlate kermisimpressie 2012/ "Vanavond gaan we naar de kermis in de stad"

hartenkreet
4.5 met 2 stemmen 45
De stad was altijd al een kermisstad. Nooit heb ik de carrousel met haar bonte lampjes die haar rondjes draait onder de lichte regen - herinnering aan mijn vroegste jeugd - met meer weemoed en verdriet aanschouwd als juist dit jaar. Nooit heb ik mij meer verdoold en verdoemd gevoeld tussen de...
I.Broeckx24 september 2016Lees meer…

Vast gegrepen door een man in het donkere bos

verhaal
4.6 met 5 stemmen 307
In 1940 was ik negen jaar en een zoon van een landarbeider. Moeder was huisvrouw. Ze hadden een arm bestaan, want de boer betaalde niet veel. Ons voordeel was, dat we een moestuin hadden, waar groenten en aardappelen op werden verbouwd. Ze bakte zelf het brood op een petroleumstel, heerlijk rook...
kees niesse19 september 2016Lees meer…

Afscheid van een wasmachine.........

hartenkreet
3.2 met 4 stemmen 71
Gedurende twintig jaar had de machine trouwe diensten verricht. Hij droeg de trotse naam "Oko-Lavamat". Was het onbegrijpelijk dat mijn tranen rolden toen twee stoere "body-builders" van "Paulissen Witgoed" hem kwamen halen en de trappen afdroegen? Ik had het gevoel dat met hem twintig...
I.Broeckx27 augustus 2016Lees meer…

Hij was bang om een spreekbeurt te houden

verhaal
4.5 met 2 stemmen 886
Een herinnering van de vijfde klas in de lagere school. Japie zat naast mij in de schoolbank en ik zag, dat hij verdrietig was. Tranen gleden over zijn wangen. Wanneer ik hem aanstootte en vroeg wat er was, waarom hij verdriet had, gaf hij geen antwoord. Alle kinderen keken naar hem. Vooral de...
kees niesse10 augustus 2016Lees meer…

Opnieuw naar de velden des doods/Het Crematorium revisited

hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 51
Opnieuw ben ik naar de gebouwen en naar de weiden gegaan, waar ik eens de liefsten heb moeten afgeven, heb moeten overgeven aan vuur en aan aarde..... De zalen zijn mij nu bekend; ze zijn opgesierd met parafernalia die bezwaarlijk kunnen dienen om het leed te verzachten.... Er zijn velen komen...

Getekend door leed maar niet zonder kracht

hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 54
Het hondje, Porky genaamd, komt me blij blaffend tegemoet ter begroeting. Het draagt om de wollige, harige hals een bontgekleurde doek en is de enige kameraad van mevrouw die het ook niet kan vinden in de kring van haar mede-bejaarden, mogelijk wegens haar uitheemse afkomst. Haar leven begon 83...
Meer laden...